EYE profileert zich met haar nieuwste overzichtstentoonstelling If We Ever Get To Heaven weer overtuigend en zelfverzekerd als een museum dat verder kijkt dan alleen de filmgeschiedenis. Dat bleek al uit eerdere tentoonstellingen zoals Expanded Cinema waarin beeldend kunstenaars werden belicht die zich begaven op het snijvlak van film en kunst. Nu is aan William Kentridge de eer ten deel…
Hij is de laatste nog levende avant-gardist, en het zal nieuwemuziekliefhebbers niet ontgaan zijn dat hij op donderdag 26 maart 90 jaar werd. Ik bedoel natuurlijk Pierre Boulez, de componist en dirigent die ooit Schönberg doodverklaarde en opperde dat operahuizen misschien opgeblazen moesten worden vanwege hun vermolmde programmering. Dezelfde man brak vervolgens onvermoeibaar een lans voor de muziek van Arnold Schönberg…
In juni komt Boris Charmatz naar het Holland Festival met manger. Hij introduceerde in 2011 in het voormalig pauselijk paleis het thema aanraking van kinderen door volwassenen. Een uitspraak over een heikel actueel punt. Waarom spreken choreografen zich niet vaker uit over schrijnende actuele kwesties? Ga langs nieuwe werken van de afgelopen maanden en het valt op dat er nauwelijks choreografen tussen zitten die…
The Netherlands is one of the few countries where Science Fiction plays no role in mainstream media, let alone in the arts. If we look upwards at all, it is through Govert Schilling's disarming Duplo bricks, or Vincent Icke's mildly ironic commentary in DWDD. Or turning 'Mission Earth', a failing soap opera with bickering comedians, into...
Just over a month earlier than usual, the Holland Festival is presenting its new programme this season. There is every reason for this. With the arrival of Ruth Mackenzie as artistic director, a fresh wind is blowing through the festival. Annet Lekkerkerker talks about the changes in the video below. The presentation of the brochure - finally readable thanks to a new design - shows...
The Holland Festival got a completely unknown new director in the person of Britain's Ruth Mackenzie. At least, to us. The flamboyant, artistically exceptional opera director Pierre Audi makes way for a woman who has presented herself mainly as a manager of festivals and cultural institutions, but whose ideas are anyone's guess. When she was presented, none of the...
23,000 signatures and a host of public meetings have caused Brett Bailey's impressive Exhibit B in London to be cancelled. The show, or rather, the event, has previously been seen with great success in the Netherlands, and garnered nothing but praise in Edinburgh too. We too went to see it, and we were impressed. In...
Dalende bezoekersaantallen, krimpende subsidies, verschraling van de programmering: de meeste Nederlandse theaters hebben het moeilijk, bleek onlangs uit onderzoek door NRC Handelsblad. De schouwburgen verwelkomden in 2012 twaalf miljoen bezoekers volgens de NRC-cijfers, een kwart minder dan in 2008. Festivals zitten juist in de lift. Er worden er steeds meer georganiseerd, en ze trekken steeds meer volk – in totaal…
There is a world outside Amsterdam. There is culture there too. High-quality even. And of course, Amsterdammers know that too. After all, that whole world comes to Amsterdam every year for the Holland Festival, and if it were up to the director of the Amsterdam Stadsschouwburg Melle Daamen, a lot more would come from abroad. Ballet, for example. Our national...
Vanwege mijn fascinatie voor de complexe relatie tussen luisteren en kijken, besloot ik drie voorstellingen tijdens het recente Holland Festival te bezoeken en te ervaren wat er gebeurde als ik probeerde oren en ogen in gelijke mate de kost te geven. De eerste was “Delusion of the Fury” (1966) van de Amerikaanse componist Harry Partch, de tweede een concertante uitvoering van Philip Glass’ opera “The CIVIL warS” (1983), de derde een uitvoering van Franz Schuberts “Die Winterreise” (1827) waarbij vierentwintig korte films van de Zuid-Afrikaanse kunstenaar William Kentridge werden vertoond.
Prinses Beatrix kan wel tegen een stootje hedendaags theater. Twee jaar geleden zat ze nog (als koningin) in de zaal bij The Life & Death of Marina Abramovic, en dit jaar bij The Crimson House van Lemi Ponifasio / MAU. Zo ongeveer één van de meest radicale – want luid, rauw en tamelijk ondoorgrondelijke – voorstellingen van deze editie van het Holland Festival. We kwamen er overigens niet helemaal uit, maar
Ivo van Hove heeft niet alleen een toneelstuk gemaakt op basis van Ayn Rands ideeënroman The Fountainhead. In 2006 wilde de artistiek leider van Toneelgroep Amsterdam er zelfs een heel nieuwe inrichting van het toneelbestel op baseren. 8 jaar later kunnen we constateren dat alleen de negatieve kanten van Van Hove’s visioen zijn gerealiseerd.
When someone speaks in sentences with words that repeatedly rhyme with 'art' or in which the syllable 'art' keeps popping up, you have to adjust to a different logic than that of everyday communication. If it is also a woman dressed in bright red who pronounces those words eloquently and with many mannerisms, suggesting that she is hyper-sensitive to anything to do with art, your thoughts balance between:
In Rome weten ze al een eeuw of 20 wat lekker eten is. De doorbloeding is alles. Seneca, een Romein van het betere soort, schreef stukken waarin het bloedvergieten tot kunst werd verheven. Het publiek smulde ervan, zoals het in Shakespeares tijd, 1500 jaar later, smulde van Seneca’s recepten, en zoals we nu smullen van Game of Thrones op tv. Het kan niet bloederig, niet wreed genoeg zijn. Dat vinden we lekker.
Vanaf 2007 werkten videokunstenaar Matthew Barney (The Cremaster Cycle) en componist Jonathan Bepler aan een vrije bewerking van Norman Mailers meest verguisde boek Ancient Evenings. Aan Mailers mythologie uit het oude Egypte voegden zij de even mythische Amerikaanse auto-industrie toe in een ambitieus en operatesk filmproject met een veeleisende lengte van 5 uur 11 minuten.
Vanaf februari is River of Fundament op wereldtournee en het Holland Festival
Na indrukwekkende retrospectieven gewijd aan John Cage (2012) en Edgard Varèse (2009) plaatste het Holland Festival dit jaar de Venetiaanse componist Luigi Nono in de schijnwerpers. Onder de titel ‘Trilogie van het sublieme’ vormde de imposante Gashouder het epicentrum van drie avondvullende concerten, klonken er korte ‘Nono interventions’ in de onderdoorgang van het Rijksmuseum, werd een tweedaags symposium rond Nono georganiseerd, en richtte zijn weduwe Nuria een expositie in onder de titel ‘Maestro di suoni i silenzi’.
Ieder Holland Festival is er minstens 1 voorstelling waarvan heel veel mensen zich afvragen waarom die geprogrammeerd is. Dit jaar valt die eer te beurt aan ‘Bestiaire d’Amour’ van en met Isabella Rosselini. We zoeken even naar antwoorden.
Weer actueel, nu Toneelgroep Amsterdam de voorstelling herneemt, mijn recensie uit 2014. Deze week ging de toneelbewerking van The Fountainhead in première. Het boek is verschrikkelijk, de voorstelling rammelt, de acteurs winnen maar nipt. De inhoud schept echter nog meer verwarring en dat is de reden waarom ik u niet zal tegenhouden om te gaan kijken. En Hans Kesting natuurlijk. Ik zet het even op een rijtje.
Bezoekers van de film Napoleon, afgelopen zondag in Ziggo Dome, die bedacht hadden een diner te reserveren in een van de pauzes, krijgen hun geld terug. Dit heeft het Holland Festival besloten nadat op internet, en daarbuiten, commotie was ontstaan over de belabberde service van de cateraar, en over de nogal magere kwaliteit van het gebodene. Bezoeker Marc Veerkamp zei er op facebook het volgende over:
Om het 450e geboortejaar van William Shakespeare (1564-1616) te herdenken, maakte Krzysztof Pastor een avondvullende choreografie voor het Nationaal Ballet, losjes gebaseerd op The Tempest (1611). De voorstelling is onderdeel van het Holland Festival. Dramaturg Willem Bruls bewerkte Shakespeare’s laatste toneelstuk over de naar een eiland verbannen vorst Prospero en diens dochter Miranda tot een script waarin het verhaal vier keer wordt verteld, vanuit evenzoveel perspectieven. Het resultaat is betoverend.
Lekker ‘ouderwets’ Holland Festival: een bijzondere opstelling die het publiek confronteert met de implicaties van heur eigen positie en kijkgedrag. En dat mag ook wel bij Fassbinder’s ‘Die bitteren Tränen der Petra von Kant’. Melodrama was de Duitse theater- en filmgeweldenaar niet vreemd. De bittere tranen zijn van een modekoningin en haar entourage, klinisch is de setting, flinterdun het verhaal, en toch ongemeen spannend hoe dit damestoneel zich ontwikkelt.
Taal is muziek. Soms vergeten we dat. Dan denken we dat taal een manier is om objectieve betekenissen over te brengen. Beetje dom. Taal is voedsel voor alle zintuigen. Daar hoeft geen getokkel onder. Dat is pure opera zonder opsmuk. De Engelstalige voorstelling ’tis Pity she’s a whore’ die ik gisteren in het Holland Festival zag, bewijst dat. Zelfs als je geen moer verstaat van de zeventiende-eeuwse zinnen is het een genot om naar te luisteren.
Zaterdag 14 juni ging in een vloed van avondjurken, smokings, bekende Nederlanders en Gooische Tanks War Horse in première. Een stuk over een oorlog waarin Nederland neutraal was, en waarvan in elk dorp van de rest van de wereld gedenkstenen staan. U kunt gaan kijken. Of niet. We hebben zes argumenten op een rijtje gezet.
"You know ma'am, that big red painting? Turn right before that". A young attendant shows us the way. At first glance, it's nothing. A man in semi-uniform, black trousers, white shirt, slowly turns on his axis. Sol Lewitt's mural, number 1084 from 2003, lends him the necessary decorum. Around the corner hang Barnett Newman and Andy Warhol. Would the man care? In this 'hall of fame' of conceptual art, the man's spinning stands out a little timidly. Some visitors remain standing, leaning against white walls or sinking down on the polished wooden floor. Those who take their time watch the spinning of the man and his fellow dervishes slowly take possession of the Stedelijk.
Jubilation and cheers echoed last night in the sold-out Great Hall of the Muziekgebouw aan 't IJ after the Dutch premiere of Delusion of the Fury of Harry Partch at the Holland Festival. No wonder, as the performance directed by Heiner Goebbels was titillating and the performance by the - conductorless - MusikFabrik perfect.
English (UK) 
Nederlands 
Français
You must be logged in to post a comment.