Skip to content

spectators

'Fleshy, divinely bawdy at times.' - Buddingh Prize 2018 for Radna Fabias during sizzling Poetry International (#pifr)

Danez Smith is me er eentje. Of eigenlijk twee, want de Amerikaanse dichter laat zich graag aanspreken in de genderneutrale, of liever gezegd genderplurale meervoudsvorm. Een aanspreekvorm die in het Nederlands nog niet erg ingeburgerd is, en dus door iedereen vermeden wordt. Donderdagavond 31 mei in het voormalige ro theater, nu Theater Rotterdam – Witte de With, viel rond het… 

Theatre boards want more money for 'difficult' offerings.

Er worden meer opera’s en klassieke concerten aangeboden in de Nederlandse schouwburgen en concertzalen. Ook werd er meer theater aangeboden voor de jeugd. Mooie ontwikkelingen, maar de stijging in het aanbod (3 procent) leidde niet direct tot een evenredige stijging in het publiek. Dat nam met slechts 1 procent toe. Het aantal toeschouwers voor toneel en cabaret daalde zelfs. Daarom… 

Geld maakt wél gelukkig, en writers block is een illusie. Veel mythes onderuit op avond van het Kuddegedrag.

Liever luisteren dan lezen? Luister hier naar de podcast! (Met veel extra quotes van Ab Dijksterhuis) Geld maakt gruwelijk gelukkig. En dat houdt niet op bij 1 ton. Wie een half miljoen verdient is aanzienlijk gelukkiger dan wie 2 ton verdient. De ING-baas die 60 procent meer salaris zou krijgen, zou daarvan ook heel erg veel gelukkiger geworden zijn. Dit… 

Live art is much more exciting than video and motivated goalies dive right. Learn this at The Evening of Herd Behaviour in Utrecht

The separation between the Netherlands and Belgium was due to an opera at the Brussels Monnaie Theatre in 1830. During a certain song in the opera De Stomme van Portici, the flame flared and the opera-goers ran out of the hall like an angry mob to chase Den 'Ollander out of town. Such behaviour turns out to be more logical than you... 

Peter Brook: everything in the universe can be extraordinary.

In the early 1990s, I am sitting in a small auditorium at The National Theatre in London. Before the performance starts, someone on stage asks if you want to greet the visitors next to you. This immediately creates a different, more intimate dynamic in the auditorium. On a sleek stage with only a few props are four actors and an Arab musician. Yoshi Oida... 

Publicity image Gesualdo. Photo: Sofie Knijff

At the Holland Festival, Mackenzie is opening the doors to a new avant-garde among the audience.

The neat couple next to me, in the front row at the Holland Festival press conference, hadn't counted on it for a moment. Four members of the Nederlands Kamerkoor starting to undress one by one down to their pecker-sized nakie. A giggle, a small cough, but hey, this is the Holland Festival, they said to each other. So too... 

Why a universal basic income is necessary for the survival of the arts

In Finland is een hoopgevend experiment begonnen. Ook in Nederland probeert men iets van de grond te krijgen, al dwarsboomt de regering de plannen vooralsnog. Waarom is onduidelijk. Want zelfs grootkapitalisten als Elon Musk (Tesla) en Mark Zuckerberg (Facebook) zeggen het nu: een Universeel Basisinkomen (UBI) is de enige manier waarop we onze samenleving en daarmee onze beschaving vooruit kunnen… 

2018 in the arts: the year we finally choose our bubble and let the masses be the masses.

We gaan kleiner wonen. Het is niet alleen in de populariteit van de TinyHouse-beweging dat jongeren en senioren elkaar de hand kunnen schudden. We willen ontspullen, maar we willen ook minder met de grote boze buitenwereld te maken hebben. Dat geldt voor ouderen, maar zeker ook voor twintigers. Die beweging is al een tijdje aan de gang in de kunsten. Kleine… 

Publiciteitsbeeld BOG. voor KID.

‘BOG.’ speelt ‘KID.’: hoe een simpele vraag aan het publiek tot spannend theater kan leiden.

Een verzameling makers zijn ze. Een collectie, maar geen collectief. Wat een ‘f’ niet al kan uitmaken. Taal is dus nogal een dingetje. En crowdsourcen is nogal iets. Deze makers verzamelen woorden van hun publiek, en geven die terug in een voorstelling. Dat is ‘BOG.’, een nog vrij jonge groep die probeert met taal theater te maken om ons aan… 

Rule of Three, Jan Martens/Grip. Foto: Phile Deprez.

Heel erg anders of toch niet? Jan Martens over zijn nieuwe voorstelling Rule of Three

Rule of Three is een stuk voor drie dansers: Steven Michel, Julien Josse en Courtney May Robertson. NAH maakt live de muziek, het licht is van Jan Fedinger en er zijn enkele teksten van Lydia Davis. Rule of Three kwam de vorige maand uit in De Singel in Antwerpen, en de Nederlandse première is vandaag in de Stadsschouwburg te Amsterdam.… 

Vijf weken lang Bambie in Utrecht? Zou zomaar de weg zijn naar een diverser cultuur

Nu we het toch over diversiteit hebben: binnen het dominant blanke theaterpubliek zit het ook vol met bubbels. Zo heb ik het de afgelopen twee weken maar eens op me laten inwerken hoe weinig overlap er zit tussen het publiek van de twee kunsttheaters in mijn stad, Utrecht. Althans: ik heb me even soort van ondergedompeld in de wereld van… 

Loungende toeschouwers in TivoliVredenburg (Foto: auteur)

Dichters zijn de sterren in zinderende #Nacht17 (waarom editie 35 de beste was)

Laat je niet belazeren door de getallen. De verkoopcijfers en oplages van dichtbundels zeggen helemaal niets over de populariteit van poëzie in Nederland. Dat blijkt niet alleen uit onderzoek. Je kunt het ook gewoon concluderen uit het feit dat er een Nacht van de Poëzie bestaat in Nederland. Zaterdag 16 september werd dit fenomeen dus 35. Van de recente edities… 

Tien dagen lang theater met kloten in Kikker Kiest (In één keer op de hoogte)

‘Als Paul zijn pink beweegt gebeurt er wat. Ze hebben een scène waarin Jochem een tekening maakt van Paul. Paul zit naakt te poseren. En dat duurt. Dat duurt lang. Jij en ik zouden dat als amateurs vullen met allerlei houdingen en bewegingen, maar Paul doet niks. Denk je. En er gebeurt van alles. HIj doet dus wel wat, maar… 

Chablis, riesling, bardolino and five indies: Boulevard succeeded

Wine tasting and listening to medieval music are usually things people only do with very serious faces. So it took five glasses, three drunken singers and a good hour before the mob in the sober Heilig Hart church in Den Bosch loosened up a bit. With a Frontignan to boot. You do start fantasising about the great dinner you had at... 

Humour, marinated in tears on a bed of melancholy. Perfect day on Boulevard

De prijs voor de langste en kunstigste kus van 2017 is vergeven en gaat naar Conny Janssen Danst. In een tentje op het plein onder de Bossche Sint-Jan vormt deze gedanste zoen het technische en dramatische hoogtepunt van Clarity. Twee dansers, pirouettes draaiend terwijl de lippen verbonden blijven, een videokunstenaar en de live door iET uitgevoerde zweefmuziek waren op zaterdag… 

Art that is not about anything. Greek spectacle The Great Tamer was a delight on #HF17

During the first two weeks of this Holland Festival, almost all art was about something. The festival theme 'democracy', conceived for the occasion, appears to have penetrated just about every hairline. Sometimes painful and highly topical, as in the National Theatre's phenomenal 'The Nation', sometimes downright embarrassing, as in Romeo's heavily overrated 'Democracy in America'... 

Robert Lepage pulls out all the stops in '887'. (Because we forget so much.) #HF17

Twenty-five Canadians are listed for design and production of sound, video, music, lighting and stage technology. Nine Canadians are working behind the scenes for two hours. During those two hours, one Canadian is on stage. In front of six hundred spectators. What those 35 people have all managed to pull off tickles your imagination and tells... 

Dries Verhoeven's Phobiarama is a pointless machine #HF17

I went to Amsterdam to face my social anxieties on the once infamous Mercatorplein. I saw a sunny square with a trendy bar and bakfiets mothers around a play fountain for white children (brrrr! gentrification), old veiled and un veiled women chatting on a bench (help! multiculture) and a performance in a converted bumper car tent (Waaaah! Holland Festival). What I didn't... 

danse de nuit, Boris Charmatz / Musée de la danse. Photo: Boris Brussey.

danse de nuit, on cartoons and other violence in our lives, #HF17

On Anton de Komplein, it is less cosy than on the roof of Parking 58 in Brussels, where I saw danse de nuit earlier. Above South-East, the moon is hidden behind a thick haze, the square feels big and empty so without the market. The performance by choreographer Boris Charmatz/Musée de la Danse, also today and tomorrow,... 

Rito de Primavera, José Vidal & Cía., Festival de Marseille. Photo: Fabian Cambero.

Rito de Primavera: spectacular, but also a mountain of kitsch, unworthy of the Holland Festival

Rito de Primavera, on show at the Holland Festival early this week, is a group choreography for fifty young dancers. Choreographer José Vidal has loosely based himself on Sacre du printemps, Stravinsky and Nijinsky's 1913 piece for the Ballet Russes. Fragments of Stravinsky's music have been turned into 4-quarter beetz by DJ Jim Hast, while Vidal has minimised the ritual aspect of the sacrifice, essential to the many versions made throughout the 20th century (besides Nijinsky's primal version, Massine, Béjart and Bausch, among others).

What remains is an overwhelming visual experience of a gigantic mass of dancers looming out of the darkness. The coordination of the group, at times dancing wildly through each other, at other times circling the stage in long procession, is impressive. It produces a fascinating, eye-opening aesthetic, but the group dance in no way challenges the audience. You could call it a pile of kitsch, or opium for the people. Either way, it is a form of spectacle that I consider unworthy of the Holland Festival.

School trip

The performance begins like a school trip. Near the box office, spectators are prepared in groups for what is to come. They are kindly requested to take off their shoes upon entering the theatre, and then walk barefoot, hand in hand with fellow spectators, through the dark. Regularly, someone calls loudly for silence, as the performance has already started. There is also something uncomfortable about the nervous manner in which the audience, which is supposed to line up in rows after the instructions, is marched away to the performance space two buildings away.

The initiation of the visitors continues in the Purification Hall, when they pass through the pitch darkness hand in hand with the cool sand at their feet. It provides one of the few ambiguous moments during Rito de Primavera. Where is this going? What fairy tale are we being led into here? From which tourist boat have we fallen off, to now attend the rituals of which people again?

Naked!?

At first, the total experience that so many contemporary theme parks are looking for really takes shape. For half an hour, I stare at a stage in the dark. I see and feel a lot of people there, I think naked because sometimes there is a clever flash of soft light, but the dominant darkness prevents me from getting a grip on it. Ethereal singing composed by Andrés Abarzúa - a single chord sounds gurgling from many throats - accompanies the entrance of all the other spectators for half an hour.

The bleachers surround the playing surface. It is only the red and white bicycle lights of the guides of the many groups of spectators that give you some orientation in the space. It has something of Tintin in Takatukaland. An audience paying to be at a miraculous, never-before-seen, spring nymphing ritual.

Rito de Primavera, José Vidal & Cía. Photo: Fabian Cambero
Rito de Primavera, José Vidal & Cía. Photo: Fabian Cambero

Logic

The artificiality of the setting gives a certain tension. In the darkness, as a spectator, you can imagine all sorts of things about what is to come. But at some point, the bicycle lights go out, a sign that all spectators are seated, and the dancers all put on trousers. The light increases and the first beetz cum stravinsky supplants the singing. When, after the uncertain introitus, the actual spectacle begins, its logic becomes all too clear. A perfectly organised group choreography takes over.

In what follows, nothing is left to chance. And that is no luxury with so many dancers in semi-darkness, especially as half of them are also new to the work, because from the Modern Theatre Dance Department of the Amsterdam University of Applied Sciences. The group makes pulsating movements, dialogues with a neighbour, runs in groups, starts singing again, postures and occasionally lifts a single person in the air.

Impact-aware

But just as the darkness gets used, so does the group. They are all very young people, fairly relaxed dancing together. The uninhibited attitude with which the complicated group choreographies are performed is touching. A naive kind of surrender or faith speaks from it.

But gradually the effects, of the group choreography, of the light that creates the photographic vistas, the repetitive singing and beetz get boring. The repetition of moves is effect-laden, rhetorical, self-affirming. Nowhere a moment of debacle, of faltering. No one who has a question, can't keep up, is mistaken

Go see how Romana Peace takes The Nation to the highest level. #HF17

At last. The Nation, the hyperactual theatrical serial with which the revamped Nationale Toneel, sorry Theatre, presents itself to the country, feels like a refreshing splash of water on a soggy day. Newly appointed boss Eric de Vroedt lives up to his reputation by delivering a work that will no doubt draw new audiences into the theatres. An audience spoiled by... 

Boris Charmatz

Danse de Nuit in the Bijlmer: 'Of course we want to influence public space' #HF17

Boris Charmatz has been a guest at many editions of the Holland Festival with impressive, provocative, socially engaged, finely composed and conceptually strong dance performances: Aatt enen tionon and Con forts fleuve (both in 2001); 50 years of dance (2010), Enfant (2011) and Manger (2015). His latest choreography, danse de nuit, premiered in Geneva last September. During the Holland Festival... 

Rufus Norris maakt theater van Brexit: ‘Theaters zijn de echokamer van de linkse bubble.’

De wind waait er harder dan elders. Het licht is er grijzer dan verderop. De Londense zuidoever, jarenlang ‘de andere kant’ van de chique binnenstad van de Engelse hoofdstad is in de vorige eeuw onderwerp geweest van diverse vernieuwingsgolven. Het begon in 1951met de bouw van concertgebouw ‘Southbank Centre‘, na jaren van gesteggel in 1976 gevolgd door het in dezelfde… 

5 verborgen juweeltjes in het hoogste literatuurfestival van Nederland #ILFU

Natuurlijk: Hugo Borst, Suzanne Vega, Herman Koch. Genoeg reden om tussen 11 en 13 mei af te reizen naar Utrecht. Maar er is veel meer te beleven bij het Internationaal Literatuurfestival Utrecht. En dat heeft niet eens altijd met boeken te maken. Ik laat u een een paar dingen zien waarop ik me zeker ook verheug in festivalpaleis TivoliVredenburg. De… 

About directionless hipsters, their parents, and the war in Europe (coming) #HF17

Vincent Macaigne is uncomfortable. He looks around nervously every time the waitresses run past with trays full of clinking glasses and slam the doors. He has hardly slept, and the previous evening he had walloped the audience of the Swiss Theatre Vidy with his brutal, inimitable performance En Manque. Braced, he sat down for the interview. "Sorry, I... 

Small Membership
175 / 12 Months
Especially for organisations with a turnover or grant of less than 250,000 per year.
No annoying banners
A premium newsletter
5 trial newsletter subscriptions
All our podcasts
Have your say on our policies
Insight into finances
Exclusive archives
Posting press releases yourself
Own mastodon account on our instance
Cultural Membership
360 / Year
For cultural organisations
No annoying banners
A premium newsletter
10 trial newsletter subscriptions
All our podcasts
Participate
Insight into finances
Exclusive archives
Posting press releases yourself
Own mastodon account on our instance
Collaboration
Private Membership
50 / Year
For natural persons and self-employed persons.
No annoying banners
A premium newsletter
All our podcasts
Have your say on our policies
Insight into finances
Exclusive archives
Own mastodon account on our instance
en_GBEnglish (UK)