Alles over politiek, beleid, samenleving en hoe die dingen met cultuur en kunst te maken hebben.
Ongeveer tien jaar geleden stond er op het grote podium van de Rotterdamse concertzaal De Doelen een frêle en nog zoekende jonge vrouw, een singer-songwriter in een andere taal dan Engels. Soms in het Portugees maar meestal in het criollo van de Kaapverdische eilanden presenteerde deze Sara Tavares met minimale begeleiding haar cd ‘Mi ma bô’ die haar later internationale…
Het was voorspelbaar. Nu de Raad voor Cultuur de staatssecretaris een voorzet heeft gegeven voor grootscheepse en zeer ingrijpende bezuinigingen in de dans, verschijnen de eerste persberichten met de verontwaardigde reacties. Het Nationale Ballet en het Nederlands Dans Theater zijn verongelijkt: ‘Hoe
Wij van cultuurpers hebben het woord kaasschaaf niet gebruikt, dus het gaat niet over ons, maar toch. Vandaag reageert de Raad voor Cultuur tamelijk pissig op de vele negatieve reacties op het vorige week uitgebrachte advies. Natuurlijk is het ook soort van jammer dat de Raad een advies moet uitbrengen waar die zelf helemaal niet achter staat, en vervolgens de…
Staatssecretaris Halbe Zijlstra houdt niet van zeuren. Kom bij hem niet aan met emailbombardementen, twitteracties, boze brieven en scheldpartijen. Hij is er niet alleen ongevoelig voor, het werkt bij hem zelfs averechts. Dat liet hij tenminste in september 2010 weten aan
Ons overzicht van de twitterreacties op het advies van de Raad voor Cultuur, op 29 april uitgebracht. [View the story “Twitter reageert op advies Raad voor Cultuur” on Storify]
Opnieuw maken we gebruik van een nieuwe webservice. Om eens te kijken hoe dat werkt. Laat het ons gerust (in de comments) weten als je ons te geeky vindt. Gaan we er wat aan doen. [View the story “Springdance 2011” on Storify]
Op woensdag 27 april 2011 deden we verslag van het jaarlijkse symposium van de Koninklijke Vereiging van Boekverkopers. Interessante bi9jeenkomst, kunnen we stellen, maar natuurlijk was niet iedere spreker even briljant als Eppo van Nispen tot Sevenaar, de directeur van de stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek, die we vanaf nu de Johannes en Jezus van de verhalenbranche zullen…
Niets is zo opwekkend als samen een canon zingen. Het Frère Jacques van de Franse choreograaf Boris Charmatz, te zien als uitsmijter op de laatste avond van Springdance, is wel een bijzonder geval. ‘Levée des conflits’ heeft geen terugkerend refrein, maar wel maar liefst 25 coupletten, die door elk van de 24 dansers worden gedanst. De krankzinnige meerstemmigheid, die uit deze monstercanon van dansende lichamen oprijst, rammelt de toeschouwer in 1 uur en 40 minuten langzaam uit elkaar, tenminste wanneer die de veelheid aan bewegingen en manipulaties blijft volgen. ‘Levée des conflits’ stelt het publiek voor een dilemma: geeft het zich over aan de onnavolgbaarheid van in elkaar schuivende fases en versies van een compositie, die het met geen mogelijk kan overzien? Of gaat het als een gek op zoek naar structuur, houvast, iets ter oriëntatie in dit spiegelpaleis van herhalingen en vermenigvuldiging?
Springdance Utrecht is beëindigd. Boris Charmatz gaf gisteravond met ”Levée des conflits” de laatste voorstelling van het Utrecht dansfestival. De critici Fransien van der Putt en Daniël Bertina laten hun mening al blijken in onderstaande film. Ook hebben zij een gesprek met Boris Charmatz. Lees meer over deze voorstelling.
Het Springdance Festival in Utrecht loopt ten einde. Vandaag vinden de laatste voorstellingen plaats. Drie recensenten van het Cultureel Persbureau blikken terug op het festival, in een gesprek met Jeroen Stout. Recensente Fransien van der Putt krijgt wel lentekriebels van Springdance, vertelt ze in het interview: ‘Dit festival oversteeg mijn verwachtingen.’ Daniël Bertina (eveneens criticus) vond het ook een bijzonder…
Haar volle dijen kletsen tegen elkaar. Ze schudt met haar ontblote armen en kijkt grijnzend naar de trillende huid op haar bovenarmen. Ze stampt woest over de speelvloer van Theater Kikker, terwijl haar forse lijf – gekleed in een klein nietsverhullend zwart jurkje – nadrukkelijk aan alle kanten vrolijk meestuitert. Je moet maar durven. In haar one woman show ‘Gina’ gaat de Zwitserse theatermaker Eugénie Rebetez aan alle gêne voorbij. In de huid van Gina toont Rebetez haar eigen hunkering naar het sterrendom, met veel zelfspot en absurdistische humor. Een eigenzinnige mengelmoes van mime, stand up comedy, kleinkunst en hedendaagse dans.
Waren we van pure schrik helemaal vergeten hoe dat nou zat met die geit. Enfin. Die geit, of althans het volgens de Nederlandse wetgeving geheel ontvelde karkas ervan, speelt een rol in de finale van de voorstelling Them van Ishmael Houston-Jones. We zagen na afloop het publiek tamelijk aangedaan naar buiten komen.
Als er muziek klinkt, heeft bijna iedereen de neiging erbij te bewegen. Muziek leidt tot dans. Die link is glashelder. Maar in de moderne dans is die vanzelfsprekendheid verbroken. Bij het zien van ‘Silent Ballet’ van Emanuel Gat Dance wordt dat indringend duidelijk. Zonder dat er ook maar één klank de zaal ingestuurd wordt, zwermen de acht dansers over het toneel.…
Clara García Fraile vertegenwoordigt Engeland in het internationale programma Europe in Motion. Jonge choreografen hebben tijdens het festival met elkaar gepraat en presenteren aan het eind van deze editie een eigen werk. Clara heeft niets te laten zien, vertelt ze, maar dat komt ook omdat zij als videokunstenares met andere dingen dan dans bezig is. En die andere dingen zijn…
Met hun naam verwijzen de vijf Japanners van contact Gonzo naar de gonzo-journalisitiek van wijlen Hunter S. Thompson. Rauw, hard en subjectief. Thomspon liet in zijn stukken ook zien hoe hij werkte. Contact Gonzo warmt op tijdens de voorstelling, maakt met wegwerpcamera’s kiekjes van elkaar en geeft de waterfles door. Gonzo-style: wat je ziet, is wat je krijgt.
Contact Gonzo houdt zich aan eenvoudige regels. Bijvoorbeeld zwaartekracht: springen en neerkomen. Of aantrekken en afstoten: duwen, trekken, zoals een rugbyscrum. Daarmee raken ze aan minimal art die zich hield aan een set parameters; men denke aan Sol LeWitt.
Het zou een circusnummer kunnen zijn, maar de verstilling in deze technische dansinstallatie zorgt ervoor dat het uitstijgt boven het niveau van een mooi kunstje. Hangend aan katrollen, ondersteund door contragewichten, zweefmijmert Sylvain in het Akademietheater. Hier legt hij even uit hoe hoe werkt. Spoiler alert. En in het Frans.
Ze zit op haar knieën. Schokkend en trillend deinst ze achteruit. Met klauwende vingers die in het luchtledige lijken te grijpen. Als een bange kat. Schuifelend beweegt de danser zich achterwaarts in een halve cirkel op de witte toneelvloer van Theater Kikker. Eén voor één stappen de vijf anderen het lege open speelvlak op, terwijl de eerste danser angstig het publiek blijft aankijken. Zo begint ‘Storm end come’. Met deze voorstelling toont de Israëlische choreograaf Yasmeen Godder de overweldigende effecten van angst op de lichamen van haar dansers. Maar echt eng wordt het niet.
De voorstelling ‘Ast im auge’ is een extreem verstilde voorstelling die zich concentreert op het bekijken van het bekijken, het voelen van het voelen, het ervaren van het ervaren. Wie hier het denken van de filosoof Immanuel Kant in herkent, heeft gelijk. Toch is het resultaat ook – onbedoeld – zinnelijk. Zo blijkt uit het gesprek met choreografe Jana Unmussig.…
De 27e editie van Springdance in Utrecht is in volle gang. De recensenten van het Cultureel Persbureau zijn erbij en wonen dansvoorstellingen uit alle hoeken van de wereld bij. Zo bezocht Fransien van der Putt de openingsvoorstelling Sideways Rain van de Braziliaan Guilhermo Botelho en de jazzy tapdansvoorstelling van Broadwayster Savion Glover. Maarten Baanders woonde Studium van het Belgische danscollectief…
Terts Brinkhoff , oprichter van De Parade, heeft een stel loodsen aan de rafelrand van Weesp waarin alle tenten van het reizende festival opgeslagen liggen, als ze niet worden verhuurd. In april verzamelt de directie (nu Ray van Santen en Nicole van Vessum) daar alle artiesten van de aanstaande zomertournee voor een kennismaking. Persmomentje natuurlijk. En met het weer zoals…
In 1945 kon een groep Nazi’s dankzij gevorderde rakettechnologie naar de maan vluchten. Daar hebben ze zich schuilgehouden en binnenkort komen ze terug om de macht weer over te nemen. Op Imagine, het Amsterdamse festival voor de fantastische film, was daarvan alvast een voorproefje te zien. Als de voortekenen niet bedriegen belooft Iron Sky, zoals deze Finse productie heet, een…
Margret Sara Gudjonsdottir onderzoekt de ongelijke machtsverhouding tussen toeschouwers en danser. En gaat daar heel ver in. ‘Ongemakkelijk’ is nog wel de mildste omschrijving voor het werk ‘Soft Target’. Wat dus weer helemaal niet geldt voor een gesprek onder vier ogen.
Het was zo fijn, het nummer ‘Road to nowhere’ van de jaren tachtig-band Talking Heads gebruiken om je politieke boodschap over te brengen. Nu ja. Ex-Senator en Gouverneur van Florida Charlie Crist dacht ermee weg te komen, en dat is hem in politieke zin misschien gelukt, financieel gaat hij er flink op achteruit. Het schadevergoedingsbedrag is niet bekend gemaakt, maar…
“I don’t care about the body, I make music,” zei Savion Glover gisteravond, geleund tegen de deurpost van zijn kleedkamer na afloop van de voorstelling Bare Soundz. Het danspubliek in de Utrechtse Stadsschouwburg had moeite zich de mores van een jazzpubliek eigen te maken. Naarmate het concert vorderde, produceerde het steeds vaker aanmoedigende yels wanneer de drie tapdansers los gingen…
Een verlegen, bescheiden man, die op het toneel verandert in een briljante clown en kunstenaar tegelijk. Typischer Brits kun je het niet krijgen dan bij choreograaf en danser Jonathan Burrows. In de danswereld heeft hij een cultstatus bereikt, en eigenlijk is het raar dat zijn voorstellingen niet een breder publiek bereiken. Al zegt hij zelf geen gebrek aan toeschouwers te…
Nederlands 
English (UK) 
Français