Marietje d’Hane Scheltema, haar naam zij geprezen. Wat vond ik haar vroeger oubollig met haar keurige rijmpjes waarmee ze klassiek Griekse en Romeinse drinkgelagen wist om te zetten naar Kralings-keurige bakvispartijtjes. En wat kon ik het dus mis hebben. Want wat werkt haar vertaalwerk van Ovidius’ Metamorfosen goed in de handen van de mensen van Aluin. Gisteren was de première…
Twee mannen. Niet eens zo heel erg gespierd, niet eens zo heel erg stoer. Maar wat een dokwerkers. En wat een eenvoud om iets heel moois te vertellen. De een rolt zichzelf op als een steen en de ander rolt die steen een berg op. Die berg bestaat uit podiumdelen die elk zeker een halve meter in hoogte van elkaar…
De Wintercollectie heet het, en het is een vijfdaags minifestival vol verrassingen. Het Utrechtse Theater Kikker heeft er inmiddels een traditie van gemaakt om elk jaar rond Sinterklaas voor een paar echte surprises te zorgen. 10 voorstellingen van jonge makers, van video-art, tot ruige dance performance, van een stille monoloog tot postdramatische cyberpunk, voldoende om elke theaterliefhebber even wakker te…
Nu we het toch over diversiteit hebben: binnen het dominant blanke theaterpubliek zit het ook vol met bubbels. Zo heb ik het de afgelopen twee weken maar eens op me laten inwerken hoe weinig overlap er zit tussen het publiek van de twee kunsttheaters in mijn stad, Utrecht. Althans: ik heb me even soort van ondergedompeld in de wereld van…
‘Als Paul zijn pink beweegt gebeurt er wat. Ze hebben een scène waarin Jochem een tekening maakt van Paul. Paul zit naakt te poseren. En dat duurt. Dat duurt lang. Jij en ik zouden dat als amateurs vullen met allerlei houdingen en bewegingen, maar Paul doet niks. Denk je. En er gebeurt van alles. HIj doet dus wel wat, maar…
Wat gebeurt er als je iemands hoofd eraf haalt? Weinig, zult u zeggen, aangezien het bijbehorende lichaam overlijdt. Maar dan heeft u het mis. Op de eerste GRIP-avond in het Utrechtse Theater Kikker liet Steven Michel namelijk zien dat de rest van het lichaam de boel dan gewoon overneemt. Fascinerend om te merken hoe je van een blote rug op…
De eerste blote vrouwenborst die ik in mijn leven bewust waarnam was de vrolijk zwabberende tiet van het meisje in de Fa-reclame. Het moet ergens diep in de jaren zeventig van de vorige eeuw zijn geweest. Dezelfde tijd dat de Pacifisties Socialistiese Partij ook zoiets deed met een koe op de achtergrond. Nu, een dikke veertig jaar later is de…
Terwijl het nieuwste werk van Jan Martens, The Common People (2016), afgelopen weekend in de Amsterdamse Stadschouwburg stond, toont het Utrechtse Theater Kikker deze week twee oudere hits: Sweat Baby Sweat (2011) en The dog days are over (2014). Sweat en Dogdays zijn kaskrakers en toerden reeds de wereld over. In Kikker zijn ze nu te zien als onderdeel van een…
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.