Zo’n koele nazomeravond als donderdag 9 september 2010 is een perfecte avond voor de try- out van het locatiestuk ‘Natives‘ van acteursgroep Wunderbaum. Heldere lucht, mild optrekkende herfstkou en nagenoeg windstil. Locatie: een moerassig grasveld tussen twee verlaten woonblokken in de Rotterdamse wijk Pendrecht. Ooit gebouwd vanuit de naoorlogse idealen van familiegeluk, gemak en bereikbaarheid, maar al snel te benauwd, vergrijzend en uiteindelijk volledig verpauperd.
Precies deze atmosfeer zocht de acteursgroep voor een voorstelling over de huidige economische crisis en het einde-der-tijden-gevoel dat uit alle voegen van de samenleving opborrelt. Alleen de aanblik van de locatie is al voldoende voor een apocalyptisch gevoel. Van het woonblok, bestaande uit een vierlagig gebouw met 24 portiekwoningen, zijn middenin van een vijftal woningen de buitengevels weggesloopt. Onbeschaamd toont het de zwijgende herinneringen aan intimiteiten: een blauwe keukenmuur met gapende gaten, een roze slaapkamermuur, desolate resten van een woonkamer. Helemaal rechts van de scene worden een aantal buurjongens weggestuurd die een flinke joint aan het blowen zijn.
In het theaterlicht verandert de grauwe scène in een grimmig poppenhuis. Op de bovenste etage ligt, half over de rand, een vrouw in barensweeën. Haar dierlijke gekerm gaat door merg en been. Twee andere vrouwen komen schichtig tevoorschijn en gluren apatisch over de reling. Een man in een andere ruimte staart zwijgend voor zich uit. IJle muziek, live geproduceerd op de benedenverdieping, verhoogt het gevoel van onbehagen. Als het kind uiteindelijk geboren wordt, mompelt de moeder ‘Het spijt me’, maar de gebeurtenis brengt de schichtige vrouwen toch even samen. Het kind wordt in een oude emmer gewassen, de moederkoek in een hoek gegooid. Vervolgens zakt iedereen terug in apathie.
Het stuk rijgt een tiental scènes aan elkaar waarin ondergang en vervreemding overheersen. Daar tussendoor zijn er ook scènes die karikaturaal zijn en even doen ontsnappen, zoals een paard in een boodschappenkarretje, of een plots ingezette carnavalspolonaise. Als wankel teken van hoop is er een mompelende man die als een bijbelse Noach een boot bouwt. Maar in de sleutelscène dragen alle spelers dierenmaskers. Dan pas lijken ze zich op hun gemak te voelen.
Door de knappe belichting en de uiterst fysieke inzet van de acteurs kruipen de gebeurtenissen erg dicht onder de huid. Voor locatietheater is dat heel bijzonder. De dubbelzinnigheid houdt het stuk op een bepaalde manier ook levend. Maar toch is het uiteindelijk de saamhorigheid die ondubbelzinnig ten grave gedragen wordt door een groep van verpleegsters, waarna de dierlijkheid, ditmaal zonder maskers, opnieuw toeslaat. Een explosief voorspel van de Internationale Keuze die op vrijdag 10 september officieel van start gaat.
‘Natives’ van Acteursgroep Wunderbaum. Try-out tijdens de Internationale Keuze van de Rotterdamse Schouwburg op locatie Flat Pendrecht, donderdag 9 september. Daar nog te zien t/m 2 oktober.
Reacties zijn gesloten.