Dingen die we doen voor leden en partners.
Puntsgewijs maar even: meer mensen zijn tegen bezuinigingen dan het minsiterie ons wil doen geloven. Op pagina 32 van de inmiddels zwaar omstreden brochure ‘Cultuur in Beeld schrijft het ministerie: “In het COB, uitgevoerd eind 2010, werd aan burgers gevraagd van 17 beleidsvelden aan te geven of zij vinden dat de Rijksoverheid daar (veel) minder of (veel) meer geld aan…
U lag natuurlijk met zijn allen in de rij voor die legendarische Richard III van Orkater met muziek van Tom Waits. Of u had zich opgesloten bij het kleine zaal juweeltje ‘Till the fat lady sings’ van Oostpool, of u wilde gewoon geen aflevering van O O Cherso en The Voice of Holland missen. Enfin: nu weet u wat u…
Er zit een interessante ‘drone’ onder, en dat kan iemand als dreigend ervaren. De video aan het eind van dit artikel heeft in ieder geval meer betekenis dan veel cultuurliefhebbers denken. Feit is namelijk dat de ingrijpende bezuinigingen die de Britse regering heeft doorgevoerd via hun ‘Arts Council’ achteraf nauwelijks op protesten zijn gestuit, terwijl de onevenredigheid in de korting…
Je fietst er als Utrechter makkelijk aan voorbij, de Basis voor Actuele Kunst (BAK) in de Lange Nieuwstraat, maar internationaal kunnen maar weinig mensen eromheen. BAK is big. Het centrum is onder leiding van de even onuitsprekelijke als sympatieke artistiek directeur Maria Hlavajova uitgegroeid tot een toonaangevend centrum in de wereld van de actuele kunst. Een paar jaar geleden mocht…
Hoewel de aankondiging van ‘sonic tapestry: Shoes, deel V’ van Tomoko Mukaiyama zich laat lezen als een variant van Sex and the City op klassieke muziek, zou Sarah Jessica Parker voor altijd anders tegen haar Manolo Blahniks aankijken na het zien van Mukaiyama’s voorstelling. Dit wel zeer bijzondere pianorecital was zaterdag 7 mei in LP2 (zaal 2 van het Rotterdamse…
Toegegeven, onze methode van recenseren (zie onze bijdragen over Springdance en De Internationale Keuze) is voor Nederland nieuw, maar in de States deed een enkeling het al. Zo zijn de twee lekkere jongens Andrew en Andrew goed bezig met hun iPhone, en doen zo het zelfde als de Dodo met de Kodak Zi8 (geen aandelen, al zouden we dolgraag gesponsord…
Ons overzicht van de twitterreacties op het advies van de Raad voor Cultuur, op 29 april uitgebracht. [View the story “Twitter reageert op advies Raad voor Cultuur” on Storify]
Opnieuw maken we gebruik van een nieuwe webservice. Om eens te kijken hoe dat werkt. Laat het ons gerust (in de comments) weten als je ons te geeky vindt. Gaan we er wat aan doen. [View the story “Springdance 2011” on Storify]
Op woensdag 27 april 2011 deden we verslag van het jaarlijkse symposium van de Koninklijke Vereiging van Boekverkopers. Interessante bi9jeenkomst, kunnen we stellen, maar natuurlijk was niet iedere spreker even briljant als Eppo van Nispen tot Sevenaar, de directeur van de stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek, die we vanaf nu de Johannes en Jezus van de verhalenbranche zullen…
Niets is zo opwekkend als samen een canon zingen. Het Frère Jacques van de Franse choreograaf Boris Charmatz, te zien als uitsmijter op de laatste avond van Springdance, is wel een bijzonder geval. ‘Levée des conflits’ heeft geen terugkerend refrein, maar wel maar liefst 25 coupletten, die door elk van de 24 dansers worden gedanst. De krankzinnige meerstemmigheid, die uit deze monstercanon van dansende lichamen oprijst, rammelt de toeschouwer in 1 uur en 40 minuten langzaam uit elkaar, tenminste wanneer die de veelheid aan bewegingen en manipulaties blijft volgen. ‘Levée des conflits’ stelt het publiek voor een dilemma: geeft het zich over aan de onnavolgbaarheid van in elkaar schuivende fases en versies van een compositie, die het met geen mogelijk kan overzien? Of gaat het als een gek op zoek naar structuur, houvast, iets ter oriëntatie in dit spiegelpaleis van herhalingen en vermenigvuldiging?
Springdance Utrecht is beëindigd. Boris Charmatz gaf gisteravond met ”Levée des conflits” de laatste voorstelling van het Utrecht dansfestival. De critici Fransien van der Putt en Daniël Bertina laten hun mening al blijken in onderstaande film. Ook hebben zij een gesprek met Boris Charmatz. Lees meer over deze voorstelling.
Haar volle dijen kletsen tegen elkaar. Ze schudt met haar ontblote armen en kijkt grijnzend naar de trillende huid op haar bovenarmen. Ze stampt woest over de speelvloer van Theater Kikker, terwijl haar forse lijf – gekleed in een klein nietsverhullend zwart jurkje – nadrukkelijk aan alle kanten vrolijk meestuitert. Je moet maar durven. In haar one woman show ‘Gina’ gaat de Zwitserse theatermaker Eugénie Rebetez aan alle gêne voorbij. In de huid van Gina toont Rebetez haar eigen hunkering naar het sterrendom, met veel zelfspot en absurdistische humor. Een eigenzinnige mengelmoes van mime, stand up comedy, kleinkunst en hedendaagse dans.
Waren we van pure schrik helemaal vergeten hoe dat nou zat met die geit. Enfin. Die geit, of althans het volgens de Nederlandse wetgeving geheel ontvelde karkas ervan, speelt een rol in de finale van de voorstelling Them van Ishmael Houston-Jones. We zagen na afloop het publiek tamelijk aangedaan naar buiten komen.
Clara García Fraile vertegenwoordigt Engeland in het internationale programma Europe in Motion. Jonge choreografen hebben tijdens het festival met elkaar gepraat en presenteren aan het eind van deze editie een eigen werk. Clara heeft niets te laten zien, vertelt ze, maar dat komt ook omdat zij als videokunstenares met andere dingen dan dans bezig is. En die andere dingen zijn…
Met hun naam verwijzen de vijf Japanners van contact Gonzo naar de gonzo-journalisitiek van wijlen Hunter S. Thompson. Rauw, hard en subjectief. Thomspon liet in zijn stukken ook zien hoe hij werkte. Contact Gonzo warmt op tijdens de voorstelling, maakt met wegwerpcamera’s kiekjes van elkaar en geeft de waterfles door. Gonzo-style: wat je ziet, is wat je krijgt.
Contact Gonzo houdt zich aan eenvoudige regels. Bijvoorbeeld zwaartekracht: springen en neerkomen. Of aantrekken en afstoten: duwen, trekken, zoals een rugbyscrum. Daarmee raken ze aan minimal art die zich hield aan een set parameters; men denke aan Sol LeWitt.
Het zou een circusnummer kunnen zijn, maar de verstilling in deze technische dansinstallatie zorgt ervoor dat het uitstijgt boven het niveau van een mooi kunstje. Hangend aan katrollen, ondersteund door contragewichten, zweefmijmert Sylvain in het Akademietheater. Hier legt hij even uit hoe hoe werkt. Spoiler alert. En in het Frans.
Ze zit op haar knieën. Schokkend en trillend deinst ze achteruit. Met klauwende vingers die in het luchtledige lijken te grijpen. Als een bange kat. Schuifelend beweegt de danser zich achterwaarts in een halve cirkel op de witte toneelvloer van Theater Kikker. Eén voor één stappen de vijf anderen het lege open speelvlak op, terwijl de eerste danser angstig het publiek blijft aankijken. Zo begint ‘Storm end come’. Met deze voorstelling toont de Israëlische choreograaf Yasmeen Godder de overweldigende effecten van angst op de lichamen van haar dansers. Maar echt eng wordt het niet.
De 27e editie van Springdance in Utrecht is in volle gang. De recensenten van het Cultureel Persbureau zijn erbij en wonen dansvoorstellingen uit alle hoeken van de wereld bij. Zo bezocht Fransien van der Putt de openingsvoorstelling Sideways Rain van de Braziliaan Guilhermo Botelho en de jazzy tapdansvoorstelling van Broadwayster Savion Glover. Maarten Baanders woonde Studium van het Belgische danscollectief…
Terts Brinkhoff , oprichter van De Parade, heeft een stel loodsen aan de rafelrand van Weesp waarin alle tenten van het reizende festival opgeslagen liggen, als ze niet worden verhuurd. In april verzamelt de directie (nu Ray van Santen en Nicole van Vessum) daar alle artiesten van de aanstaande zomertournee voor een kennismaking. Persmomentje natuurlijk. En met het weer zoals…
In 1945 kon een groep Nazi’s dankzij gevorderde rakettechnologie naar de maan vluchten. Daar hebben ze zich schuilgehouden en binnenkort komen ze terug om de macht weer over te nemen. Op Imagine, het Amsterdamse festival voor de fantastische film, was daarvan alvast een voorproefje te zien. Als de voortekenen niet bedriegen belooft Iron Sky, zoals deze Finse productie heet, een…
Margret Sara Gudjonsdottir onderzoekt de ongelijke machtsverhouding tussen toeschouwers en danser. En gaat daar heel ver in. ‘Ongemakkelijk’ is nog wel de mildste omschrijving voor het werk ‘Soft Target’. Wat dus weer helemaal niet geldt voor een gesprek onder vier ogen.
Het was zo fijn, het nummer ‘Road to nowhere’ van de jaren tachtig-band Talking Heads gebruiken om je politieke boodschap over te brengen. Nu ja. Ex-Senator en Gouverneur van Florida Charlie Crist dacht ermee weg te komen, en dat is hem in politieke zin misschien gelukt, financieel gaat hij er flink op achteruit. Het schadevergoedingsbedrag is niet bekend gemaakt, maar…
“I don’t care about the body, I make music,” zei Savion Glover gisteravond, geleund tegen de deurpost van zijn kleedkamer na afloop van de voorstelling Bare Soundz. Het danspubliek in de Utrechtse Stadsschouwburg had moeite zich de mores van een jazzpubliek eigen te maken. Naarmate het concert vorderde, produceerde het steeds vaker aanmoedigende yels wanneer de drie tapdansers los gingen…
Het is niet nieuw dat eenvoudige bewegingen, die dichtbij het alledaagse staan, een plaats krijgen in dansvoorstellingen. Maar door de bijzondere manier waarop ze in ‘Studium’ van de Belgische groep Busy Rocks worden opgebouwd en uitgelicht, kijk je er met frisse verwondering naar.
Drie van de vier dansers, donker gekleed, gaan in zorgvuldig uitgedachte houdingen tegen elkaar aan op de grond liggen. Op deze constructie van lichamen neemt een danseres, helder wit gekleed, in horizontale positie plaats. Door de belichting lijkt het boven liggende lichaam te zweven. De onderliggende gestalten duwen de ledematen zo op, dat de witte figuur beweegt alsof zij loopt. De manipulatie wordt met grote precisie uitgevoerd. Als je er met gekanteld hoofd naar kijkt, zie je volmaakt natuurlijke stappen.
Cesc Gelabert is een aparte verschijning in de wereld van de moderne dans. De Catalaan met Duitse roots maakt er een gewoonte van om repertoire uit de hete periode van de dansvernieuwing levend te houden, door er decennialang mee rond te trekken langs theaters en festivals. Dus geen Assepoester en Zwanenmeer voor deze innemende perfectionist, maar danspassen uit een Berlijnse…
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.