Het slechte nieuws is: de meeste mythen over Carthago zijn onzin. Het goede nieuws is, dat de werkelijkheid minstens zo fascinerend is. Het Rijksmuseum van Oudheden (RMO) in Leiden laat tot en met 10 mei 2015 de veelzijdige geschiedenis zien van een havenstad in het huidige Tunesië, en ooit geducht concurrent van het Romeinse rijk. Het biedt tegelijk een kijkje…
,,Ik leg ongemak in mijn kunstwerken. Dat gevoel krijg ik als ik door de stad loop en al die grote gebouwen zie. De postmoderne architectuur met zijn megalomane mentaliteit, en het verval daarvan, die bedrukken me.” Van 29 november tot 4 januari is beeldend kunstenaar Peter Zuur een van de exposanten in de Pulchri Grafiek-Biënnale, Den Haag. Vooral zijn werken…
Ik heb dus vijf minuten lang in de studio van singer-songwriter Patrick Watson gezeten. Hij speelde wat. Legde zijn telefoon in de asbak. Zei wat tegen zijn labrador. En ik kon rustig rondkijken terwijl hij speelde. Achter me, voor me. Onder en boven. Niets mooier dan bij een artiest thuis te zitten, terwijl hij speelt. En hij had geen last…
Moet de vrije markt aan banden worden gelegd om de Nederlandse cultuur te redden? De kwestie waar de Nederlandse overheid voor staat is nogal een grote. Dinsdag presenteerden de Nederlandse ‘makers’ (kunstenaars, fotografen, acteurs, scenarioschrijvers, vertalers, regisseurs, freelance journalisten enz.) een pamflet. Het pamflet schetst de idiote situatie waarin de Nederlandse culturele en creatieve sector verkeert. Geen ander land miskent…
Twee artikelen publiceerde ik vorig jaar in NRC Handelsblad. Het eerste (6 juli 2013) was kritisch over het overheidsbeleid. Daar kwam weinig reactie op. Het tweede artikel (7 december 2013) was kritisch over de kunstensector: die moet zelf scherpe keuzes maken. Dat zorgde wel voor veel beroering, hoewel ik ervan overtuigd ben dat veel collega’s het met de inhoud grotendeels eens…
Vlaamse acteurs kunnen spreken. Vlaamse acteurs hebben doorgaans geen microfoons nodig om zichzelf verstaanbaar te maken boven een storm uit, of vanaf 100 meter afstand in de open lucht. Charlotte Caeckaert is zo’n actrice die dat allemaal kan, en zulke techniek is een genot om mee te maken. Ze schrijft ook teksten, en daar gaat het een klein beetje mis.…
In Rome weten ze al een eeuw of 20 wat lekker eten is. De doorbloeding is alles. Seneca, een Romein van het betere soort, schreef stukken waarin het bloedvergieten tot kunst werd verheven. Het publiek smulde ervan, zoals het in Shakespeares tijd, 1500 jaar later, smulde van Seneca’s recepten, en zoals we nu smullen van Game of Thrones op tv. Het kan niet bloederig, niet wreed genoeg zijn. Dat vinden we lekker.
Zaterdag 14 juni ging in een vloed van avondjurken, smokings, bekende Nederlanders en Gooische Tanks War Horse in première. Een stuk over een oorlog waarin Nederland neutraal was, en waarvan in elk dorp van de rest van de wereld gedenkstenen staan. U kunt gaan kijken. Of niet. We hebben zes argumenten op een rijtje gezet.
Grensverleggend theater maken is het doel van de Canadese regisseur Robert Lepage en zijn groep Ex Machina. Het lijkt of alles ongewoon is aan ‘Playing Cards: Spades’: speelvloer, belichting, zitplaatsen rondom het podium, de verhalen, het acteerwerk en de verrassende ontknoping.
De vallei van verbijstering. Veel mooier komen titels niet, dan die van ‘The Valley of Astonishment’. Het voorlopig laatste toneelstuk van de theaterlegende Peter Brook komt naar Amsterdam. Het Holland Festival gaf mij en twee journalisten van respectievelijk Parool en NRC, de gelegenheid om met de bij leven al legendarische regisseur te praten. Best bijzonder, want de man die een hele generatie theatermakers en toeschouwers betoverde met voorstellingen als de negen uur durende Mahabharata in Avignon, geldt als een godheid onder theaterkenners en -liefhebbers.
Er dreigt beslag op de instrumenten van het voormalige Nederlands Symfonie Orkest. Het orkest, dat sinds een verloren juridische strijd met Nederlands Philharmonisch Orkest het woord ‘Nederlands’ niet meer mag gebruiken, mag dus geen instrumenten verkopen of naar het buitenland meenemen. Hangende een tegenzet van het voormalige Orkest van het Oosten veranderde men daar de naam in ***** Symfonieorkest.
Ook al breekt vandaag nog de oorlog uit, straaljagers zullen er niet meer landen. 200.000 bezoekers per jaar hebben ze nu minimaal nodig, op Soesterberg. De voormalige vliegbasis in het hart van Nederland, waar tot 2009 een squadron F15 straaljagers paraat stond om de toenmalige vijand, de communisten, een lesje te leren, komt in handen van het publiek. De projectontwikkelaar legt er de laatste hand aan het Militair Luchtvaartmuseum. Kleine delen van de vijf kilometer lange landingsbaan worden omgeploegd, en een paar hangars krijgen een bestemming als bergplaats van kunst.
In tegenstelling tot wat sommigen een paar jaar geleden verwachtten is 3D in de artistieke film nog steeds een zeldzaamheid. Dus als er dan in deze hoek weer eens iets opduikt maakt dat direct nieuwsgierig. En dan bedoel ik dus niet Cathedrals of Culture, het 3D-filmproject van Wim Wenders en vijf andere filmmakers met gebouwen in de hoofdrol. Dat Wenders een 3D-gelover is wisten we al.
Ik bedoel die andere 3D-première op het Berlijnse festival: Above Us All van de Nederlandse
Cultuurdebat 2013: Rutte en PVV schudden elkaar de hand. Het ging over Caro Emerald. Over Zwarte Piet. En de klassieker: subsidie op operakaartjes. En even over carnaval. En het haalde alle journaals. Geenstijl. Radio 1,2,3 en 4. Waar het debat verder over ging? Eh… geen idee.
We hielden een liveblog bij. Lekker ouderwets, uit de tijd dat iedere maand wel weer ergens onrust was over de manier waarop de regering met kunst omging. Nu is er rust in de tent, zoals de PVV sardonisch opmerkt, omdat ‘De Linksen’ nu drager zijn van het beleid dat door de PVV is bedacht. De PVV voorspelt een zwarte toekomst voor ‘De Linksen’ zodra de PVV aan de macht komt.
Nog voordat ze afstudeerde aan de mime-opleiding zwoer Boukje Schweigman de taal af. Ze werkte in haar voorstellingen een woordloze filosofie uit. Het mysterie van het leven zoekt ze. Hoe weids en ongrijpbaar haar uitgangspunten ook zijn, haar voorstellingen geven het publiek de meest directe, nabije, aan de huid voelbare sensatie mee die in een theater denkbaar is.
Jet Bussemaker is tevreden. De komende paar jaar zal er over de subsidies die onder haar regime vallen, weinig gezeurd worden. Dat stelt zij in haar brief van dit weekend. Immers, de basis van het systeem ligt vast: er zijn grote musea, symfonie-orkesten, opera- en theaterclubs wier subsidie in beton gegoten is. Of liever gezegd: uit klassiek marmer gehouwen, want geld krijg je
“Kinderen kunnen het beste beoordelen wat een goede kinderfilm is”, zo sprak een lid van de Cinekid-kinderjury vol zelfvertrouwen. Daar valt mogelijk nog wel iets op af te dingen, maar feit is wel dat er bij de prijsuitreiking op de feestelijke slotavond van het Cinekid-festival opmerkelijke overeenstemming met de volwassen jury was.
Niet alleen nomineerden beide jury’s tweemaal dezelfde film
Ik zie heel veel, maar een tentoonstelling die toegang geeft tot die hedendaagse kunst voor buitenstaanders zit daar zelden tussen. Je hebt het Rijksmuseum met een mooi overzicht van de cultuur door de eeuwen heen, maar vanaf 1900 wordt de ruimte ervoor wel heel erg klein. Dus weet je niet wat er nu speelt. Daarvoor kun je naar het Stedelijk Museum Amsterdam, waar de wereldtop te zien is. Wie echter een handig overzicht wil van wat Nederlandse kunstenaars hebben gemaakt, kan het beste naar Schiedam gaan.
“Ik ben heel benieuwd naar de reacties van het publiek. Mensen hebben altijd een beeld bij een festival. Die komen, en verwachten dat ze van alles mee kunnen maken. Wat je hier krijgt is het terrein, een ontdekkingstocht en een verhaal dat daardoor naar boven komt. De belangrijkste energie die er op en om dit terrein heerst is: ‘Ik mag erop, en wat is er dan allemaal?’ Op die energie wil voortbouwen.”
Is het dodenrijk in de opera Sunken Garden van Michel van der Aa een 3D-tuin vol schitterende kleurenpracht, regisseur Peter Sellars kiest in Desdemona van Toni Morrison en Rokia Traoré voor sober zwart/wit. Op het toneel van een uitverkocht Muziekgebouw aan ’t IJ staan glazen flessen en potten, nu eens van onderaf verlicht, dan weer van bovenaf, met hangende peertjes als flakkerende kaarsen. Links staat een aantal ngoni’s (Malinese luit) en twee kora’s (Malinese harpluit), die bespeeld worden door zwarte musici.
Achtendertig zingende Sloveense meisjes. We zouden iets kunnen verwachten met kleurrijke klederdrachtjes tegen een achtergrond van een zonnig dorpstafereel. In plaats daarvan
Het Nederlandse stelsel van kunstsubsidies is in 1942 opgezet door NSB-voorman Tobie Goedewaagen, die ook de Kultuurkamer oprichtte. Typisch zo’n feit dat
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.