Waar draken in het westen mythische wezens zijn die verslagen moeten worden, zijn ze in het oosten de belichaming van vreugde, onbegrensde mogelijkheden en het lot. Mensen die geboren zijn in het jaar van de draak (elke twaalf jaar met 2000 als meest recente generatie volwassenen) zijn volgens Chinese astrologie trots, onweerstaanbaar, levendig en extravert. Zet er zeven op en…
The Ecstatic Truth, de nieuwe tentoonstelling in Eye filmmuseum over de Duitse filmmaker Werner Herzog, is even ongenaakbaar als de man zelf. In de enorme ruimte ( de zaal is zo’n 700m2), staan grote schermen opgesteld, en een paar tafels met objecten. Het is donker. Nauwelijks props, geen kostuums, niets dat afleidt van de man en zijn werk. Compromisloos, en…
De koepel van het Planetarium van Artis is gemaakt voor sterren, het is geen blinkend Imax-doek. Dat de beelden in Coral: Rekindling Venus van Lynette Wallworth dus niet van het scherm spatten, is dan ook de bedoeling. Wallworth, een goede vriend en collega van ANOHNI, is dit jaar prominent aanwezig op het Holland Festival en maakte Coral, Rekindling Venus exclusief…
ANOHNI heeft als jong kind een jaar in Amsterdam gewoond, in de Gerrit van der Veenstraat, vroeger de Euterpestraat. De straat waar de Sicherheitsdienst (SD) in de oorlog een hoofdkantoor had in wat nu een leuke school met veel aandacht voor kunst is. Tegenover stond het gebouw van waaruit Zentralstelle für jüdische Auswanderung de deportatie van tienduizenden joden organiseerde. De…
De koppen vliegen tegen elkaar van praktisch opgeleide oude leden van een vereniging aan de Weteringseplas waar een gedreven ondernemer drijvende woningen komt testen, onder lokaal bestuur dat de kant van duurzaamheid oftewel het nieuwe geld kiest. Op de autoradio op weg naar de voorstelling liet NPO Klassiek een vraaggesprek horen met uitstekende biograaf Sjeng Scheijen over choreograaf Hans van…
Het beeld is er direct. Uitgestrekte vergletsjerde vergezichten, mistflarden en de schemer van een land waar de zon maar één keer per jaar opkomt. Zoiets. En dan die zwevende muziek die in een lange toon alle vliegverkeer voor zeker een maand overbodig maakt. Daaronder het gerommel van schuivende aardplaten. Sigur Rós maakte voor het eerst in 10 jaar weer een…
Input van de leden: daar drijft deze club op. Let maar eens op. Gisteren schreef ik dit stuk: Jerome Bel is me er eentje. De man die zich identificeert als choreograaf heeft zichzelf vanwege duurzaamheidsoverwegingen verboden te vliegen en daarom kon hij niet vanuit Parijs naar Amsterdam komen om zijn eigen autobiografie voor te lezen. Hoe nobel het niet-vliegen ook…
Een TED Talk, maar dan niet een kwartier zoals die verspreidenswaardige ideeënorganisatie voorschrijft, maar anderhalf uur. In How To Live (After You Die) neemt de monumentale kunstenares Lynette Walworth je mee in een verhaal-met-lichtbeelden over de verleidingen van sektarisch geloof, dat via de Amazone en de Outback, over Donald Trump en langs de steppen van Mongolië eindigt in de grotten…
Ik kan het niet nalaten te melden, want volgens mij deden ze het erom, de dansers die in de musical Wuthering Heights één keer echt even heel zichtbaar met de armen grote rondes maakten: dit was een halve seconde verwijzing naar Kate Bush’ wereldveranderende ‘molenwieken‘ in de videoclip bij haar legendarische popnummer uit 1978. Een subtiele knipoog zoals in mijn…
Wat als 200 van de grootste denkers en dichters die deze planeet de afgelopen eeuwen heeft gekend nu eens gewoon een van ons zouden zijn? Een gewone vreemdeling op een bus, of je taxichauffeur, of een skater? Of een zingende tijger in een supermarkt? Julian Rosefeldt maakt die gedachte hoor-, voel- en bijna tastbaar in de mega-installatie ‘Euphoria’ in het…
Laurie Anderson bezocht het Holland Festival voor een derde keer en speelde een uitverkocht Carré plat. Met een voor de gelegenheid vijfkoppige Sexmob, een jazz combo uit New York, bracht ze bekende en minder bekende nummers uit haar ruim vier decennia omspannende oeuvre. En ieder nummer voelde alsof het haar dierbaar was, met frisse, nieuwe arrangementen van contrabas en bariton…
Tja, Angela… deze ‘posthumane’ voorstelling van de Duits-Britse regisseur Susanne Kennedy, nu te zien in het Holland Festival, wil veel aansnijden: leven & dood, tijd & ruimte, waarheid & fake. Het stuk begint met een tekst die over de wanden loopt en aankondigt dat alles in dit verhaal echt is, gebaseerd op dagboeken en feiten. Snel daarna wordt dit statement…
Een woord zegt meer dan duizend beelden. Dit lijkt misschien vreemd in een wereld die gedijt op beeldcultuur, maar is een waarheid als een koe. Mocht je nu nog geen koeien in alle soorten en maten zien, laat je dan overtuigen door het Holland Festival. Gisteren zag ik de openingsvoorstelling ‘Drive Your Plough Over The Bones Of The Dead’ en…
Sid Vicious heb ik in 1977 met de Sex Pistols zien optreden in het roemruchte Eksit in Rotterdam, ruim 45 jaar later toog m’n tienerdochter mee naar het verhaal van Vicious in de voorstelling Hamlet en Ophelia van Internationaal Toneel Amsterdam. Ze heeft nog een leven te gaan, ik dompelde me in herinneringen. Een (te lange) terugblik Volgens de annalen…
In zijn nieuwe, vijfde roman keert schrijver Stefan Popa (1989) terug naar Roemenië, dat eerder al als setting diende voor zijn debuutroman Verdwenen grenzen. De hoofdpersoon van de roman is een ‘halfbloedje’, net als de schrijver, maar dan andersom. Terwijl Popa, een zoon is van een Nederlandse moeder en Roemeense vader, heeft hoofdpersoon Alex Petrescu juist een Roemeense moeder en…
“Weer een gelukkige dag. Hij luistert naar me …Weer een heel gelukkige dag, hij spreekt met me.” Het leven teruggebracht tot de essentie, met Winnie die vrouwhaftig boven de menselijke molshoop uittorent voor haar laatste episode. Antoinette Jelgersma zet in Happy Days onder Erik Whien een montere versie neer van Winnie, een van de zwaarste toneelrollen, met een monoloog stilzittend…
We hebben een enorme behoefte aan magie en een wondertje op zijn tijd. Sommige mensen denken dat je dat kwijt raakt als je opgroeit en/of kinderen krijgt, maar niets is minder waar, natuurlijk. En als je mocht twijfelen, zou ik het ons gunnen dat meer theatermakers voor volwassenen weer eens teruggrijpen op de magie waar je in je kindertijd nog…
Als het verschil tussen de performer tijdens de voorstelling en na afloop minstens een dikke meter is, weet je dat je met een groot kunstenaar te maken hebt. De Australische danseres Olympia Kotopoulos is een groot kunstenaar, want op het toneel vult ze de ruimte, terwijl ze in het echt krap anderhalve meter telt. Kunst is, letterlijk, larger than life.…
‘Broos’ opent als een soort wrede spelshow, met in het midden van het podium hoofdrolspeelster Lottie Hellingman, zittend op een stoel waarboven een groot, grijs rotsblok hangt. “Ik vond geluk iets vanzelfsprekends”, begint ze gelaten. Hellingmans woorden zijn van regisseur Madeleine Matzer. Zij schreef ze op voor ‘Broos’ nadat ze een moeder van een zeventienjarige dochter met Downsyndroom hoorde zeggen…
Ik heb even moeten nadenken voor ik wat schreef over de Hamletvoorstelling die nu voor een publiek van merendeels middelbare scholieren in Amsterdam West te zien is. Dat kwam doordat ik in de zaal, op een legendarisch ongemakkelijke tribune in een fijne rafelrandbroedplaats, tussen een scholierenpubliek zat dat bijna twee uur lang in volle aandacht zat te kijken, terwijl bij…
Soms begint een festival pas echt nadat de zalen leeggestroomd zijn. Rode draden worden zichtbaar, thema’s zoemen na, onderzoek gaat voort, archieven worden ontsloten. Wat mij opviel bij de negentiende, wat kleinere editie van Cinedans, is dat er veel werk was over de kwetsbaarheid van het lichaam. Niet gek na een pandemie, tijdens een oorlog en met een nog veel…
Het Kaboom Animation Festival 2023 is geopend met een audiovisuele wandeling. Met tweehonderd liefhebbers langs animatiefilms op muren in de stad.
Even voor het einde van de voorstelling stapt één van de muzikanten naar voren, waarna een collega vertelt: hij sterft binnenkort, uitgezaaide blaaskanker. Waarop het slachtoffer de onheilstijding zelf bevestigt. Wie er mag tekenen voor deze apotheose laten we vanwege de spoiler in het midden. Het gekke is, er gaat na deze mededeling geen vreselijke schokgolf door de goed gevulde…
Toneelgroep Maastricht heeft een eigentijdse versie van Anton Tsjechov’s De Kersentuin gemaakt. De gewedige acteurs, met Anniek Pheifer in de hoofdrol als Ljoeba, maken de voorstelling een komedie, maar de tragische elementen worden niet genegeerd.
Het Houten Huis, een jeugdtheatergezelschap uit Groningen, brengt het thema van bureaucratie in de zorg op een poëtische en ontroerende manier in beeld met de voorstelling ‘Als het anders loopt’. Deze voorstelling toont aan dat kunst een krachtig middel is om belangrijke maatschappelijke kwesties aan te kaarten en zo een bijdrage te leveren aan een inclusievere en rechtvaardigere samenleving.
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.