Ik kan het niet nalaten te melden, want volgens mij deden ze het erom, de dansers die in de musical Wuthering Heights één keer echt even heel zichtbaar met de armen grote rondes maakten: dit was een halve seconde verwijzing naar Kate Bush’ wereldveranderende ‘molenwieken‘ in de videoclip bij haar legendarische popnummer uit 1978. Een subtiele knipoog zoals in mijn…
Wat als 200 van de grootste denkers en dichters die deze planeet de afgelopen eeuwen heeft gekend nu eens gewoon een van ons zouden zijn? Een gewone vreemdeling op een bus, of je taxichauffeur, of een skater? Of een zingende tijger in een supermarkt? Julian Rosefeldt maakt die gedachte hoor-, voel- en bijna tastbaar in de mega-installatie ‘Euphoria’ in het…
Laurie Anderson bezocht het Holland Festival voor een derde keer en speelde een uitverkocht Carré plat. Met een voor de gelegenheid vijfkoppige Sexmob, een jazz combo uit New York, bracht ze bekende en minder bekende nummers uit haar ruim vier decennia omspannende oeuvre. En ieder nummer voelde alsof het haar dierbaar was, met frisse, nieuwe arrangementen van contrabas en bariton…
Tja, Angela… deze ‘posthumane’ voorstelling van de Duits-Britse regisseur Susanne Kennedy, nu te zien in het Holland Festival, wil veel aansnijden: leven & dood, tijd & ruimte, waarheid & fake. Het stuk begint met een tekst die over de wanden loopt en aankondigt dat alles in dit verhaal echt is, gebaseerd op dagboeken en feiten. Snel daarna wordt dit statement…
Een woord zegt meer dan duizend beelden. Dit lijkt misschien vreemd in een wereld die gedijt op beeldcultuur, maar is een waarheid als een koe. Mocht je nu nog geen koeien in alle soorten en maten zien, laat je dan overtuigen door het Holland Festival. Gisteren zag ik de openingsvoorstelling ‘Drive Your Plough Over The Bones Of The Dead’ en…
Sid Vicious heb ik in 1977 met de Sex Pistols zien optreden in het roemruchte Eksit in Rotterdam, ruim 45 jaar later toog m’n tienerdochter mee naar het verhaal van Vicious in de voorstelling Hamlet en Ophelia van Internationaal Toneel Amsterdam. Ze heeft nog een leven te gaan, ik dompelde me in herinneringen. Een (te lange) terugblik Volgens de annalen…
In zijn nieuwe, vijfde roman keert schrijver Stefan Popa (1989) terug naar Roemenië, dat eerder al als setting diende voor zijn debuutroman Verdwenen grenzen. De hoofdpersoon van de roman is een ‘halfbloedje’, net als de schrijver, maar dan andersom. Terwijl Popa, een zoon is van een Nederlandse moeder en Roemeense vader, heeft hoofdpersoon Alex Petrescu juist een Roemeense moeder en…
“Weer een gelukkige dag. Hij luistert naar me …Weer een heel gelukkige dag, hij spreekt met me.” Het leven teruggebracht tot de essentie, met Winnie die vrouwhaftig boven de menselijke molshoop uittorent voor haar laatste episode. Antoinette Jelgersma zet in Happy Days onder Erik Whien een montere versie neer van Winnie, een van de zwaarste toneelrollen, met een monoloog stilzittend…
We hebben een enorme behoefte aan magie en een wondertje op zijn tijd. Sommige mensen denken dat je dat kwijt raakt als je opgroeit en/of kinderen krijgt, maar niets is minder waar, natuurlijk. En als je mocht twijfelen, zou ik het ons gunnen dat meer theatermakers voor volwassenen weer eens teruggrijpen op de magie waar je in je kindertijd nog…
Als het verschil tussen de performer tijdens de voorstelling en na afloop minstens een dikke meter is, weet je dat je met een groot kunstenaar te maken hebt. De Australische danseres Olympia Kotopoulos is een groot kunstenaar, want op het toneel vult ze de ruimte, terwijl ze in het echt krap anderhalve meter telt. Kunst is, letterlijk, larger than life.…
‘Broos’ opent als een soort wrede spelshow, met in het midden van het podium hoofdrolspeelster Lottie Hellingman, zittend op een stoel waarboven een groot, grijs rotsblok hangt. “Ik vond geluk iets vanzelfsprekends”, begint ze gelaten. Hellingmans woorden zijn van regisseur Madeleine Matzer. Zij schreef ze op voor ‘Broos’ nadat ze een moeder van een zeventienjarige dochter met Downsyndroom hoorde zeggen…
Ik heb even moeten nadenken voor ik wat schreef over de Hamletvoorstelling die nu voor een publiek van merendeels middelbare scholieren in Amsterdam West te zien is. Dat kwam doordat ik in de zaal, op een legendarisch ongemakkelijke tribune in een fijne rafelrandbroedplaats, tussen een scholierenpubliek zat dat bijna twee uur lang in volle aandacht zat te kijken, terwijl bij…
Soms begint een festival pas echt nadat de zalen leeggestroomd zijn. Rode draden worden zichtbaar, thema’s zoemen na, onderzoek gaat voort, archieven worden ontsloten. Wat mij opviel bij de negentiende, wat kleinere editie van Cinedans, is dat er veel werk was over de kwetsbaarheid van het lichaam. Niet gek na een pandemie, tijdens een oorlog en met een nog veel…
Het Kaboom Animation Festival 2023 is geopend met een audiovisuele wandeling. Met tweehonderd liefhebbers langs animatiefilms op muren in de stad.
Even voor het einde van de voorstelling stapt één van de muzikanten naar voren, waarna een collega vertelt: hij sterft binnenkort, uitgezaaide blaaskanker. Waarop het slachtoffer de onheilstijding zelf bevestigt. Wie er mag tekenen voor deze apotheose laten we vanwege de spoiler in het midden. Het gekke is, er gaat na deze mededeling geen vreselijke schokgolf door de goed gevulde…
Toneelgroep Maastricht heeft een eigentijdse versie van Anton Tsjechov’s De Kersentuin gemaakt. De gewedige acteurs, met Anniek Pheifer in de hoofdrol als Ljoeba, maken de voorstelling een komedie, maar de tragische elementen worden niet genegeerd.
Het Houten Huis, een jeugdtheatergezelschap uit Groningen, brengt het thema van bureaucratie in de zorg op een poëtische en ontroerende manier in beeld met de voorstelling ‘Als het anders loopt’. Deze voorstelling toont aan dat kunst een krachtig middel is om belangrijke maatschappelijke kwesties aan te kaarten en zo een bijdrage te leveren aan een inclusievere en rechtvaardigere samenleving.
In Vreugde, de opvolger van Manuel Vilas bestseller Ordesa, is de hoofdpersoon op zoek naar zichzelf en naar kleine vonkjes vreugde. In zijn tamelijk kale en moeizame bestaan valt dat nog niet mee. Het moet een dubbel gevoel zijn geweest. Met zijn persoonlijke roman Ordesa (verschenen in 2018, een verhaal over de dood van zijn ouders en de existentiële leegte…
Zo lang is het dus nog niet echt geleden, dat een wereldberoemd componist tegen zijn 20 jaar jongere geliefde kon zeggen dat zij moest stoppen met componeren, omdat hij niet tegen competitie kon. En dat ze dat dan ook doet. Het is een detail uit de geschiedenis van Gustav en Alma Mahler, die bij ingewijden allang bekend was, maar die…
Ooit komt het wel goed met de diversiteit van het theater en het publiek dat erop afkomt. Donderdag 16 februari zat ik in het Haagse Theater aan het Spui in een zaal die gemiddeld 50 jaar jonger was dan het gemiddelde toneelpubliek en ook nog eens alle kleuren van de regenboog had. U raad het al: jongerentheater. Het theater waar…
Renée Steenbergen heeft naam gemaakt door haar expertise van de particuliere cultuurfinanciering en kunstverzamelingen1 . Onlangs kreeg zij veel ruimte in de NRC en aandacht van Cultuurpers voor haar nieuwste publicatie De Kunst van Anders. Het maakte mij nieuwsgierig. In haar boekje doet ze een paar goede voorstellen en geeft ze bruikbare suggesties voor een gezonder kunstbedrijf. Bijvoorbeeld: dat zowel…
Afgelopen mei uitte ik mijn zorgen over de herstructurering bij het IFFR en vroeg ik me af of het festival zo eigenzinnig zou blijven als het altijd was. Het ontslag van een aantal programmeurs en het vertrek van andere medewerkers legde van tevoren een grauwsluier over de afgelopen editie. Was dat terecht? Heeft het festival zijn glans verloren? Of lukte…
Dankzij Bas Hoeflaak staat de blokfluit weer even in de belangstelling. De slappe lach veroorzakende scene gaat inmiddels de wereld rond, mede door het verre van virtuoze fluitspel van de amateurfluitist met stalen gezicht. https://www.youtube.com/watch?v=wIkVov28ePo Dankzij een minstens even grappige speling van het lot zat ik woensdagmiddag bij een ‘vriendenrepetitie’ van Amsterdam Sinfonietta, druk bezig met de komende tournee met…
Er is nogal wat ophef onder vooral mensen van zekere (witte) kleur en leeftijd over een documentaire die nu in de filmhuizen draait. In White Balls on Walls toont maaktster Sarah Vos hoe het Stedelijk Museum in Amsterdam moet wennen aan een nieuwe tijd waarin oude vanzelfsprekendheden op hun grondvesten trillen. De ophef draait vooral om de door de gevestigde…
Aan het einde van de première in de Haarlemse Stadsschouwburg schiet acteur Huub Stapel (68) enkele keren vol als hij over zijn ouders spreekt. Stilte valt. De voorstelling Alleen Familie is vooral een hommage aan de ouders van Stapel vanuit herinneringen en overwegingen, maar ook persoonlijke bekentenissen. Met als prominentste zijn plasprobleem als gevolg van een te kleine blaas; vele…
Nederlands 
English (UK) 
Français