‘Het is bijvoorbeeld een wondermooi iets, dat mijn lichaam elke dag opnieuw, een zelfde gretige verlangen vertoont naar een keigoeie kappoetzjino. Dat elke 24 uur de lust om te ‘willen proeven’, in mij word geboren en mij opnieuw wil treffen. En daar hoef ik nix voor te doen, dat verlangen sleurt mij onder de douche en speeksel begint te schuimen langs mijn tong, omdat mijn hersens een beeld creëren van een kraag opgeklopte melk die overgoten gaat worden met heet donker extract.
Is dat iets dat ik heb geleerd, of ben ik daarmee geboren…?’
We hebben de speech er maar even bijgepakt, al is dit verhaal een beetje minder indrukwekkend als je Adelheid Roosens eigen acteren er niet bij ziet. En hoort. Bij de opening van Het theaterfestival van Nederland en Vlaanderen presenteerde zij het juryrapport en ruimde daarbij vooral plaats en tijd in voor het presenteren van haar eigen novum: De Wijkjury. Een twaalftal vrouwen uit Amsterdamse wijken, veelal van Niet Nederlandse komaf, al zat er enkele Zeeuws Vlaamse bij. Hier is het lijstje, zoals zij het voorlas toen de dames zich tussen het publiek in de zaal toonden:
Ferdousi – Van Bangladesh via de Bijlmer naar de Indische Buurt
Lina – Van Libanon naar Oud-West
Ram – Van Paramaribo naar de Riouwstraat
Nina – Verliet Griekenland voor Osdorp
Suna en Meriym – Wortels van Adena en Kayseri naar Bos&Lommer
Josta – Die roeide van Suriname naar Geuzenveld
Nooriah – Eindigde op Plein ‘44/’45 (Slotermeer) vanuit Afghanistan
Blanka – Van Tjechie via Engeland naar het Oosterpark
Irena – Van Slowakije naar de Niasstraat
Michelle – Van Zeeuws Vlaanderen naar het Westerpark
Hafida en Doretta vliegen morgen van Rabat en Padova terug naar huis naar Amsterdam.
Het was een jury waar ze trots op was, al bleek het ook best wel eens moeilijk geweest te zijn. Wij kunnen ons daar alles bij voorstellen. Immers: met Adelheid Roosen kom je nergens als je niet ook eens een keer tegen haar flamboyante persoonlijkheid bent opgebotst.
De hele speech staat hier: TF Jury 2010