(In Harry Potter, True Detective en Juno waren ze beter)
Acteurs zijn net mensen als ze op een podium gaan staan als zichzelf. En net als bij gewone mensen denk ik af en toe ‘dat kan echt beter’. Binnenkort kunnen we het checken met de Nederlandse acteurs op het Gala van het Nederlands Filmfestival. Met die kalveren. Maar eerst de grote voorbeelden.
Neem nu Oscarwinnaar en ervaren Hollywoodacteur Matthew McConaughey:
Hij doet het wel met grapjes en zo en een heuse structuur maar de manier waarop hij God en zijn Familie bedankt blijft, eerlijk gezegd, ronduit saai. Ik had er in ieder geval meer van verwacht. Oh en de paniek en of drugs straalt uit zijn ogen. Ook dat nog.
Dat Ellen Page ontzettend verschrikkelijk zenuwachtig is als ze op het LBT congres uit de kast komt is begrijpelijk.
http://youtu.be/oBDgUODJcfs?t=5m18s
Het is ontzettend dapper om, zo vroeg al in je carrière, in Hollywood eerlijk te zijn over je niet-hetero geaardheid.
Mijn advies? Vertel het iets eerder.
Nu luistert de toeschouwer eerst vijf minuten naar platitudes over gelijkheid en lief zijn voor elkaar voordat we weten waarom ze staat te trillen als een rietje. Dat leidt ernstig af van de inhoud. Benoem de (roze) olifant in de hoek van de kamer!
En dan als klap op de vuurpijl Emma Watson (jawel Hermione) die de UN toe mag spreken als speciale ambassadeur van het -he for she- project.
Ze heeft geen Oscar gewonnen, ze komt niet uit de kast, dus hyper persoonlijk is haar verhaal niet. Maar ze is een potje ernstig en zenuwachtig dat ik me serieus afvraag of feminisme bij dit amendement erop (boodschap: feminisme is geen mannenhaat) gebaat is.
Eindelijk, na ruim 10 minuten creëert ze lucht.
“ You might be thinking ‘ who is this Harry Potter girl and what is she doing speaking at the UN?’
Mijn advies? Maak het grapje eerder.
Anders blijft Harry de grote olifant in de hoek van de kamer.
“I’ve been asking myself the same thing. All I know is that I care about this problem and I want to make it better.” Antwoord: “If not me, who? If Not now, when?”
Nu pas is er ontspanning, zowel in de zaal als bij de spreekster. Het heilige toontje is iets getemperd. Er staat een mens, en dat mens heeft een goede vraag:
“I invite you to step forward en to ask yourself ‘ If not me, who? If not now, when?”