Eens in de zoveel tijd komt het weer bovendrijven, het volgende idee. Een toekomstideaal: als een aantal publieke praters eens iets meer zou afluisteren bij muzikanten. Wat gaat er dan plaatsvinden?
In de klei
Zou er hetzelfde gebeuren als wat nu al een tijdje in het Nederlandse muzieklandschap hoorbaar is: husselen van culturen. Inspiratie halen uit de rest van de wereld. Spons zijn. Laten horen dat er niet genoeg gemixt kan worden. Met én over grenzen spelen. Meer dan ooit. Mét daarbij de poten natuurlijk stevig in de eigen (Turkse, Nederlandse, jazz, klassieke muziek) geboortegrond.
Mix
Zodat er een nieuwe eigen taal ontstaat die door veel mensen wordt verstaan getuige de volle concertzalen. Deze mengelmoes van muziek is een mooi zinnebeeld voor wat de wereld nog meer nodig heeft: horen, proeven en ruiken in de cultuur van anderen.
Voorbeelden zat
Een beetje van jezelf en een beetje van Chopin. Luister maar naar Karsu, pianiste, zangeres en componiste die put uit haar Turkse en Nederlandse achtergrond.
Een beetje van jezelf en een beetje uit India. Luister maar naar The Nordinians: viool, gitaar en tabla.
Een beetje van jezelf en dat lekker veel gemixt met onder andere Jiddisch, jazz en Jacques Brel. Luister maar naar Holland Baroque Society (barokorkest) die vanuit de Westerse oude muziek-traditie speels linkt met andere stijlen.
Een beetje van jezelf en veel uit de rest van de wereld. Luister maar naar Rembrandt Frerichs, jazzpianist en componist die klinkende projecten maakt met piano (forte), kemence en contrabas om maar een exotische mengeling te noemen.
Nieuwe klanken en rituelen komen zo de traditionele concertzalen binnen. Laat dat een voorbeeld zijn voor vele wereldse zaken die nu spelen…
A suivre (typ ik hoopvol).
Nederlands 
English (UK) 
Français 
