Zat weer een briefje bij de post. Een van de vele, deze weken. Over een club die nog maar pas door de overheid was opgericht. Met de bijbehorende miljoenen, die vanwege de wraaklust van de PVV nu in de lokale sloot gekieperd zijn. De makers hebben alweer een paar maanden geleden een nieuw doel voor zichzelf gevonden: het welzijn van Parkinson-patënten verbeteren. Maar Danshuis Station Zuid is nu dus verleden tijd. We quoten:
Beste relatie Danshuis Station Zuid,
Afgelopen vrijdag 21 december heb ik voorgoed de deur van Danshuis Station Zuid achter me dicht getrokken! Het einde van een waanzinnige reis die begon in september 2005 op verzoek van het Ministerie van OCW en de drie Zuidelijke provincies.
In de afgelopen zeven jaar heb ik een instelling mogen bouwen die uiteindelijk maar een doel diende:
een nieuwe omgeving scheppen om zoveel mogelijk mensen te raken en inspireren met dans!
Met mijn fantastische collega’s is het gelukt om die nieuwe omgeving te creëren, gedreven door een zelfde passie voor de dans en een visie die voorbij gaat aan de eeuwige competitie in onze wereld.
Danshuis Station Zuid is de realisatie van een droom waarin kunstenaars en publiek elkaar ontmoeten op het ‘station’: een plek waar de grenzen tussen de professional en de amateur, tussen de dans en andere kunstdisciplines, tussen de danswereld en andere maatschappelijke sectoren, tussen het ‘local’ en ‘global’ belang, werden beslecht: een rondreizend opblaasbaar theater (mobiele Danshuis), on-line danscoaching, guerilla straatacts, graafmachines als dansers, een oud zeefort als podium, move your mind sessies voor managers, een hele stad als podium tijdens de Dansnacht, een hele maand in het teken van de dans tijdens het festival Dansmaand, een stad die zich profileert als Dansstad!
Maar natuurlijk ook ‘gewoon’ vele prachtige voorstellingen zoals de voor een zwaan genomineerde voorstelling ‘MONO’ vanhuischoreograaf Itamar Serussi.
Nu Station Zuid staat als een huis, komt er na zeven jaar een abrupt en onwerkelijk einde aan deze reis.Dezelfde overheid die het initiatief nam tot de oprichting, heeft nu besloten tot het beëindigen van de subsidie relatie. Onbegrijpelijk maar waar! Met toenemende verbazing en teleurstelling heb ik de laatste periode moeten toekijken hoe kortzichtig, visieloos en, wellicht nog erger, ongeintereseerd onze portefeuillehouders cultuur zijn. Zelfs nieuwe plannen die voortkwamen uit de veerkracht, creativiteit en innovatieve kracht van de danskunst vonden letterlijk geen gehoor. Met niet alleen het einde van Danshuis Station Zuid tot gevolg maar ook de definitieve sluiting van wellicht de beste dansstudio voorziening van Nederland, die krap 2 jaar geleden werd geopend na een verbouwing van € 2.000.000,- euro!
Met het einde van Danshuis Station Zuid is gelukkig niet de passie en visie verdwenen. Die krijgt opnieuw vorm in toekomstige projecten. Ik ben onlangs een nieuw avontuur gestart met mijn collega Andrew Greenwood: Dance for Health.
Vanuit onze nieuwe organisatie Dance for Health zetten we ons in om met dans het welzijn van mensen met de ziekte van Parkinson te verbeteren. We geven op dit moment al lessen in Tilburg en Rotterdam (in samenwerking met Scapino Ballet) en breiden volgend jaar uit over de rest van Nederland, om binnen handbereik te zijn van de zo’n 50.000 parkinson patiënten in Nederland. In samenwerking met UMC Radboud Nijmegen zullen we de veelbelovende effecten van de lessen gaan ook medisch onderzoeken.
A impressie van wat we doen
Ik wil iedereen die als collega, publiek, maker, danser, podium, festival, opleiding of anderszins heeft bijgedragen aan de realisatie en het succes van Danshuis Station Zuidheel erg bedanken voor hun inbreng, geloof en vertrouwen.
Sincerely,
Marc Vlemmix
Directeur DanshuisStation Zuid
English (UK) 
Nederlands 
Français 
