Dingen die we doen voor leden en partners.
Deze wil ik even aan jullie voorleggen. Citaat uit de volkskrant van vanochtend, waar redacteur Harmen Bockma een dappere poging doet om alle cijfers van de cultuurslachting op een rijtje te zetten, maar daar een beetje in faalt. Het blijft ook lastig om de uitval in de basisinfrastructuur op te tellen bij de uitval bij het fonds, maar het blijkt helemaal lastig om te onderscheiden wat
Woensdag 1 augustus 2012 maakt het Fonds Podiumkunsten de uitslag bekend van de loterij die het verlenen van subsidie aan kunst inmiddels is geworden. Er dreigen enorme kortingen: gezelschappen en makers die inmiddels vast onderdeel leken uit te maken van het Nederlandse kunstlandschap zullen verdwijnen. Hoe het er precies uit gaat zien, weten we
Al YouTubesurfend stuitte ik op deze messcherpe sketches van Stephen Fry en Hugh Laurie. Afkomstig uit de hoogtijdagen van hun geniale programma A Bit Of Fry & Laurie. Bij het zien van deze prachtig gepersifleerde windbuilerij, overviel me het akelige gevoel dat er sinds de uitzending van deze sketch verdomd weinig is veranderd in de mentaliteit van de kunstcritici. De zelfgenoegzaamheid ligt altijd op de loer.
I Like To Watch Too: overvloed aan voorstellingen laat zien dat dans en performance krachtig aansluiten op de moderne maatschappij. De danspasjes regenen je tegemoet, nog voordat je Paradiso bent binnengegaan. Tim Boerlijst tapdanst op de stoep. Dit aanstekelijke welkom trekt de bezoeker meteen in de sfeer van ‘I Like To Watch Too’. Dit festival laat dans en performance van…
Met Black Box / Chambre Noire presenteert het Joods Historisch Museum de eerste tentoonstelling van de Zuid-Afrikaanse kunstenaar William Kentridge in Nederland. Een multimediakunstwerk over de eerste volkerenmoord van de twintigste eeuw. Nu te zien in het Joods Historisch Museum.
EYE trekt alles naar zich toe. De eindexamenwerkstukken van de studenten van de Nederlandse Film en Televisie Academie krijgen dit jaar een ideale presentatie in de grootste zaal van dit nieuwe filmcentrum. Nieuw is ook dat gisteren aansluitend aan de voorstelling voor pers en relaties direct prijzen werden uitgereikt voor beste commercial (The End, Soon), beste documentaire (A Twist in…
De jonge dirigent van Venezolaanse afkomst bracht gisterenavond voor het slotconcert van het Holland Festival zijn Simón Bolívar Symphony Orchestra voor het eerst naar het Concertgebouw. Terwijl Hollanders op de gangen het tropische weer trotseerden, liepen Venezolaanse schonen vief op hun stiletto’s naar het podium. Nadat ook Máxima en Willem-Alexander plaats hadden genomen op het balkon kwam Gustavo Dudamel de trap afgedanst.
Mensen die om duidelijkheid vragen, roepen vaak om ‘namen en (rug)nummers’, maar in de klassieke muziek is dat gedoe met namen en nummers juist de reden waarom niemand er nog wat van begrijpt. Het gaat dus, volgens ex-marketeer en nu verhalenverteller Nancy Wiltink niet alleen om je verhaal, maar ook of dat verhaal
Voor de tweede keer deze maand dreigen de weergoden roet in het eten te gooien bij het Holland Festival. Viel het aangekondigde noodweer van 21 juni reuze mee, voor vanavond, 28 juni, dreigt op dit moment (10:45) een ‘code rood’ afgegeven te worden door de alarmdiensten.
Inmiddels wordt duidelijk waar de laissez faire-laissez mourir (laat maar doen, laat maar sterven)-politiek van Halbe Zijlstra, Martin Bosma en Mark Rutte toe gaat leiden. Van de tientallen instellingen die de komende maanden zullen sluiten, afslanken of afsterven door leegloop van kwaliteitspersoneel, begint de ondergang van het Theaterinstituut Nederland (TIN) wel erg tragische proporties aan te nemen.
Daniël Bertina keek met zijn iPhone even rond in het Oosterpark in Amsterdam, waar duizenden mensen de live-uitzending van de opera Parsifal bijwoonden, maandag 25 juni 2012.
Antony, Dafoe en Abramović samen op één podium, in een regie van Robert Wilson – het beloofde de klapper van het theaterseizoen te worden. Maar het privé-leven van Abramović leent zich niet echt voor een triomfantelijke of meeslepende vertelling.
Er zijn dagen bij geweest dat we 1500 pageviews hadden. Jullie, 2500 van onze trouwste bezoekers, kwamen tot nu toe zorgen voor 14000 kijkjes op dedodo.nl, en jullie bleven gemiddeld drie minuten rondkijken. Gemiddeld. Daar zijn we trots op. Kennelijk wisten we jullie aandacht te trekken en vast te houden. Dat zijn dus goede cijfers voor een online festivaldagkrant als De Dodo, die het moet redden zonder schreeuwlelijks, zonder marketingbudget maar met een overdosis enthousiasme en professionele innovatiedrang.
Het Nationale Ballet duikt in de voorstelling Bill & Mr. B thematisch de geschiedenis in met reprises van werk van George Balanchine en William Forsythe. Balanchines Symphony in Three Movements (1972) geldt als voedingsbodem voor Forsythe die vervolgens ‘the extra mile’ ging met Steptext (1985) en The Second Detail (1991). Van protocol naar photocall: dans als een fotosessie. Beweging – klik,…
Maakt live-begeleiding met koor en orkest Kubricks 2001 tot een andere of betere film? Niet perse, maar als hommage en evenement is het een prachtig gebaar. Ook op de harde kuipstoeltjes in de Gashouder is het opnieuw een adembenemende ervaring. Gisteravond, in de Gashouder op het Amsterdamse Westergasfabriekterrein, eindelijk Kubricks sciencefiction-epos 2001: A Space Odyssey weer eens herzien. Deze…
Shakespeare had het, Oscar wilde had het, Monty Python had het en Simon McBurney heeft er vrachtwagens vol van. Het is dus Brits en het heet humor, of liever gezegd: het vermogen om de absurditeit van het leven als tegelijkertijd hilarisch en dieptragisch te laten zien. En laat dat nou ook gelden voor de Rus Michail Boelgakov. Zijn onvoltooide roman De Meester en Margarita heeft nu dus bijna 75 jaar mogen wachten tot een regisseur als Simon McBurney er theater van kon maken.
Hoor Vera Lynn zingen terwijl de atoombommen ontploffen in Dr. Strangelove. Stanley Kubrick deed wonderbaarlijke dingen met de muziek in zijn films. Terecht dat het Holland Festival ruimte maakt voor een speciale vertoning van 2001 met orkest. Ruimteschepen op de walsen van Strauss, opmaat voor een Kubrick-zomer. Over de films van Stanley Kubrick (1928-1999) is veel geschreven en gespeculeerd,…
Hij is er hoogleraar in, dus als er een probleem speelt in de economie van de cultuur, heeft Arjo Klamer er verstand van. Hij vertelt dat er al jaren een groeiend ressentiment is tegen subsidies. De kunstsector zal er dus aan moeten wennen om voortaan op een andere manier in het bestaan te voorzien.
Het begint mooi. Prominent op het podium staat het schilderij De Rode Kimono van Breitner. En dan geen kopie, maar the real thing, wat nog maar eens onderstreept wordt door de grote hoeveelheid kisten van het Stedelijk Museum, waarop ook de muzikanten van het Hexagon Ensemble geplaatst zijn. Acteur en danser Michael Schumacher loopt er achteloos naartoe en bekijkt het schilderij ongeveer een minuut – de gemiddelde tijd die een museumbezoeker naar een schilderij kijkt.
Eén voor één komen de worstelaars van Helsinki Nelson het podium van de stadsschouwburg op rennen. Op de mat ligt de grootste van het stel, op zijn buik, uitgestrekt in defensieve positie. Om en om proberen zijn tegenstander hem te kiepen, en hem met z’n beide schouders plat op de mat te drukken. Tevergeefs. Accordeonpunkrocker Kommi Pohjonen komt op, en…
Twee dagen later… Soms weet je niet goed wat te schrijven: ook de recensent heeft wel eens een writer’s block. Gelukkig publiceerde Jenny Diski van London Review of Books net vrijdag een blog over de functionaliteit van het (nog) niet kunnen schrijven. Blijkbaar was er meer tijd nodig. Maar goed, op een gegeven moment moet je de knoop doorhakken. …
Shara Worden stuitert lenig over het podium van het Bimhuis, gehuld in een rare, veelkleurige sprookjesoutfit met pluche bolletjes. En ze zingt de sterren van de hemel, met waanzinnige timing en souplesse. Haar hemeltergend mooie stem lijkt te dansen met een geweldige dynamiek. Van beangstigende subtiel en ijl, van warm en diep resonerend tot sidderend hoge uithalen op orkaankracht. Ze…
In de manier waarop mensen soms proberen geen antwoord proberen te geven op een vraag, liggen grappige antwoorden besloten. Dirk van Delft wist als directeur van Museum Boerhaave een slordige 1 miljoen euro binnen te hengelen uit de markt.
Het is niet gebruikelijk, maar het moet wel gezegd: Het Amsterdam Symfonietta is een enorm mooi ensemble. De musici zien er stuk voor stuk mooi uit, ze hanteren hun instrumenten mooi en ze spelen mooi. Ze kijken alert, actief. Dat helpt bij het mooi gevonden worden, weten we allemaal, en die actieve blik ligt aan hun formule: ze spelen doorgaans zonder dirigent en moeten dus ongelooflijk gespitst zijn op wat er om hen heen gebeurt. Van duf naar de dirigent kijken word je lelijk.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.