Dingen die we doen voor leden en partners.
Margret Sara Gudjonsdottir onderzoekt de ongelijke machtsverhouding tussen toeschouwers en danser. En gaat daar heel ver in. ‘Ongemakkelijk’ is nog wel de mildste omschrijving voor het werk ‘Soft Target’. Wat dus weer helemaal niet geldt voor een gesprek onder vier ogen.
Het was zo fijn, het nummer ‘Road to nowhere’ van de jaren tachtig-band Talking Heads gebruiken om je politieke boodschap over te brengen. Nu ja. Ex-Senator en Gouverneur van Florida Charlie Crist dacht ermee weg te komen, en dat is hem in politieke zin misschien gelukt, financieel gaat hij er flink op achteruit. Het schadevergoedingsbedrag is niet bekend gemaakt, maar…
“I don’t care about the body, I make music,” zei Savion Glover gisteravond, geleund tegen de deurpost van zijn kleedkamer na afloop van de voorstelling Bare Soundz. Het danspubliek in de Utrechtse Stadsschouwburg had moeite zich de mores van een jazzpubliek eigen te maken. Naarmate het concert vorderde, produceerde het steeds vaker aanmoedigende yels wanneer de drie tapdansers los gingen…
Het is niet nieuw dat eenvoudige bewegingen, die dichtbij het alledaagse staan, een plaats krijgen in dansvoorstellingen. Maar door de bijzondere manier waarop ze in ‘Studium’ van de Belgische groep Busy Rocks worden opgebouwd en uitgelicht, kijk je er met frisse verwondering naar.
Drie van de vier dansers, donker gekleed, gaan in zorgvuldig uitgedachte houdingen tegen elkaar aan op de grond liggen. Op deze constructie van lichamen neemt een danseres, helder wit gekleed, in horizontale positie plaats. Door de belichting lijkt het boven liggende lichaam te zweven. De onderliggende gestalten duwen de ledematen zo op, dat de witte figuur beweegt alsof zij loopt. De manipulatie wordt met grote precisie uitgevoerd. Als je er met gekanteld hoofd naar kijkt, zie je volmaakt natuurlijke stappen.
Cesc Gelabert is een aparte verschijning in de wereld van de moderne dans. De Catalaan met Duitse roots maakt er een gewoonte van om repertoire uit de hete periode van de dansvernieuwing levend te houden, door er decennialang mee rond te trekken langs theaters en festivals. Dus geen Assepoester en Zwanenmeer voor deze innemende perfectionist, maar danspassen uit een Berlijnse…
We hebben voor deze tien dagen dansvernieuwing het puikje van de Nederlandse Dansournalistiek verzameld. Fransien van de Putt, bekend in België en Nederland, Maarten Baanders, bekend in de wijde omgeving van Leiden en Daniël Bertina, bekend in de wijde omgeving van Het Parool waren ij de opening van Springdance en waren zowaar blij met wat ze te zien kregen. …
De opening van Springdance was een mooie, aaneengesloten beweging, van links naar rechts over het toneel van de Utrechtse Stadsschouwburg. Vooraf aan het optreden sprak Wijbrand Schaap met choreograaf Guilherme Botelho over dit bijzondere dansstuk.
Van links naar rechts bewegen enkelingen over het toneel, zonder ophouden en in drommen soms, een uur lang. Het is verslavend, deze locomotion in Sideways Rain, het eindeloze voortbewegen in één en dezelfde richting van wat steeds nieuwe mensen lijken. Door subtiele kostuumwisselingen, een duister lichtplan en de dramatische drones van Murcof is het in het begin heel moeilijk om de vijftien dansers uit elkaar te houden. Zij worden een fascinerende stroom voorbijgangers, onderweg van ergens naar nergens. In tegenstelling tot het uitzicht langs de openbare weg, hebben de dansers niet de gebruikelijke tassen, paraplu’s en petten bij zich en bewegen zij zich bovendien voornamelijk op vier benen.
Jens van Daele sluit zijn reeks choreografieën over de zeven hoofdzonden af met de voorstelling Brides for Peace. Het stuk is gebaseerd op de kunstperformance Brides on Tour van de Italiaanse kunstenaars Pippa Bacca en Silvia Moro. Liftend en gekleed in bruidsjurken, met een tekst ‘Peace’ op hun borst, trokken zij in 2008 van Milaan naar Jeruzalem. De reis ging…
Ik ben geen kenner van de uitvoeringspraktijk van Bachs Johannes Passion en ken dat andere stuk, de Mattaheus Passion, vooral van een paar tv-fragmenten en verregaande bewerkingen zoals die bij Platels Pitié. Verwacht van mij dus geen oordeel over hoe goed de versie was, die op 5 april 2011 in het Concertgebouw te zien en te horen was, in verhouding…
Berichten over de ineenstortende muziekindustrie zijn niet van de lucht. Overleven doe je naar verluidt als muzikant niet meer op grond van plaatverkoop (alleen). In nichegenres valt echter goed het hoofd boven water te houden. Zo bewijst ook de band Current 93, die afgelopen week in Stadtgarten, Keulen concerteerde. Veel live spelen en merchandise verkopen lijkt het gulden devies voor…
We waren even diep in de Amsterdamse grachtengordel. Immers, prominent inwoner van deze stad Rudi Fuchs kreeg een nieuw boekje aangeboden, door hemzelf bij elkaar geschreven op de pagina’s van De Groene Amsterdammer. Dit weekblad, in alle opzichten het oudste van het land, biedt de kunstkenner en voormalig museumdirecteur onderdak op de pagina’s. Hij maag daarop schrijven over kunstwerken die…
Na de schreeuw nu het ambtelijke stuk. Met een bijpassende, tikje Den Uyl/Van Agt-achtige titel: ‘Minder waar het kan, beter waar het moet.’ Maar laten we niet te hard lachen. Het is best dapper wat ze hebben gedaan. Gitta Luyten, Marianne Versteegh, Joke Hubert, Henk Scholten, Siebe Weide en Ben Holvast, samen als bazen van kunstkoepels en culturele sectorinstituten ook…
Het Amsterdamse gezelschap Dood Paard vertaalde zelf Shakespeare’s ‘Othello’ en zwaait met ‘Bye Bye’ de bard uit. Het eigenzinnige collectief brengt een anderhalve uur durende actuele zedenschets en zielenspiegel, waarin wijzen naar ‘De Ander’ centraal staat. Shakespeare’s stukken worden nogal eens heel eerbiedig opgevoerd. . De bewierookte ‘bard’ uit Stratford-upon-Avon heeft de Engelse taal bovendien talloze uitdrukkingen geschonken die tot…
Als protest tegen de bezuinigingen op cultuur kan je natuurlijk luid schreeuwen, maar je kan als kunstenaar ook gewoon doen waar je goed in bent – iets heel moois maken dus. De Nederlandse filmregisseur Danyael Sugawara (Alles stroomt) koos voor het laatste en draaide in anderhalve dagmet de beste Nederlandse acteurs Na U, een klein drama over onvoorwaardelijke liefde en…
De Nederlandse theatermaakster Adelheid Roosen, die op dit moment samen met regisseuse Merel de Groot aan een theaterproject werkt met Syrische kunststudenten, ziet haar project gehinderd wegens studentenprotesten, al weten we dat niet helemaal zeker in het totaliteire land, waar we maar zelden nieuws uit ontvangen. De universiteit van Damascus, waar ze aan het project To tell You I call…
Zijn Nederlands is nooit zijn sterkste punt geweest, en hij houdt ook al niet van speechen. Toch is een persconferentie van het Holland Festival iets om bij te zijn, dus nemen we Pierre Audi’s mindere performerskwaliteiten voor lief. in februari presenteerde hij het programma van de editie 2011, die een hele mooie belooft te worden, en die hopelijk niet de…
Annet Lekkerkerker is zakelijk directeur van het Holland Festival. Ze zet met een subsidie van ruim vier miljoen euro een festival van zes miljoen neer.
Last van je stem? Daar praat je niet over. Omdat de concurrentie zo hoog is in de muziekindustrie, ligt er een taboe op het tonen van zwakheden. Terwijl de gevolgen veel kleiner zouden zijn, wanneer er sneller aandacht aan gegeven zou worden. Tijd voor het Muziek Centrum Nederland om tijdens het muziekcafé van 3 maart de vraag te stellen waar…
Bettina Masuch (1964) is sinds 2008 artistiek leider van Springdance en presenteert dit jaar haar derde festivalprogramma. We vroegen de vrouw achter dit toonaangevende festival voor vernieuwende dans naar de hoogtepunten van dit seizoen. Een van de voorstellingen die ze beschrijft maakt ons al heel nieuwsgierig: de Japanse straatvechters van Contact Gonzo. Kan zomaar gebeuren dat er ergens tussen 14 en…
Kunst kost geld. Dat heeft het huidige kabinet Rutte er wel in gehamerd: het is duur, niemand anders dan een klein clubje ingewijden gaat er naartoe en dat zijn hoe dan ook linkse mensen of pseudolinksen die het makkelijk zelf kunnen betalen. Tot zover de mening van de regering. De mening van de kunstwereld laat zich raden: die is het…
Het Rotterdams Philharmonisch Orkest kent op dit moment een luxe zonder weerga: het brengt op twee labels tegelijk cd’s uit. Hoe dat kan? Het orkest tekende onder eigen naam bij BIS Records, het label waarmee de excentrieke eigenaar Von Bahr de ene na de andere bijzondere opname uitbrengt, terwijl chefdirigent Yannick Néze-Séguin ouderwets als maestro onder contract staat bij EMI.…
Soms gaat hier even niet over hard nieuws, subsidiestress of neersabelen, maar over andere zaken des kunsts. Regisseur en schrijver Erik Snel deed ons de volgende verzuchting toekomen, nu weer actueel door
Het Rotterdams Philharmonisch Orkest wordt door dirigenten verschillend gewaardeerd. Of je kunt er mee uit de voeten en dan is het feest, of het wordt nooit iets en dan blijft het bij een enkele dirigeerbeurt. Bovendien wordt de enorme reactiesnelheid van de musici gevreesd.
OK. Een pilot. Toen Jeroen Stout zijn woensdagse filmvorkje in Radio Kunststof op Radio 1 in december 2010 kwijtraakte deden we hem een aanbod dat hij makkelijk kon weigeren: om zoiets dan ook maar eens bij ons te doen. Maar dat we dan zouden zoeken naar een manier die past bij De Dodo. Want audio mag online dan wel het…
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.