Het Holland Festival is het meest toonaangevende festival van Nederland, en toont het beste wat er internationaal en nationaal op de grotere podia wordt gemaakt.
In Rome weten ze al een eeuw of 20 wat lekker eten is. De doorbloeding is alles. Seneca, een Romein van het betere soort, schreef stukken waarin het bloedvergieten tot kunst werd verheven. Het publiek smulde ervan, zoals het in Shakespeares tijd, 1500 jaar later, smulde van Seneca’s recepten, en zoals we nu smullen van Game of Thrones op tv. Het kan niet bloederig, niet wreed genoeg zijn. Dat vinden we lekker.
Vanaf 2007 werkten videokunstenaar Matthew Barney (The Cremaster Cycle) en componist Jonathan Bepler aan een vrije bewerking van Norman Mailers meest verguisde boek Ancient Evenings. Aan Mailers mythologie uit het oude Egypte voegden zij de even mythische Amerikaanse auto-industrie toe in een ambitieus en operatesk filmproject met een veeleisende lengte van 5 uur 11 minuten.
Vanaf februari is River of Fundament op wereldtournee en het Holland Festival
Ieder Holland Festival is er minstens 1 voorstelling waarvan heel veel mensen zich afvragen waarom die geprogrammeerd is. Dit jaar valt die eer te beurt aan ‘Bestiaire d’Amour’ van en met Isabella Rosselini. We zoeken even naar antwoorden.
Weer actueel, nu Toneelgroep Amsterdam de voorstelling herneemt, mijn recensie uit 2014. Deze week ging de toneelbewerking van The Fountainhead in première. Het boek is verschrikkelijk, de voorstelling rammelt, de acteurs winnen maar nipt. De inhoud schept echter nog meer verwarring en dat is de reden waarom ik u niet zal tegenhouden om te gaan kijken. En Hans Kesting natuurlijk. Ik zet het even op een rijtje.
Bezoekers van de film Napoleon, afgelopen zondag in Ziggo Dome, die bedacht hadden een diner te reserveren in een van de pauzes, krijgen hun geld terug. Dit heeft het Holland Festival besloten nadat op internet, en daarbuiten, commotie was ontstaan over de belabberde service van de cateraar, en over de nogal magere kwaliteit van het gebodene. Bezoeker Marc Veerkamp zei er op facebook het volgende over:
Met talent alleen kom je er niet. Je moet ook een beetje geluk hebben. Dat geluk overkwam Alain Platel inmiddels zo vaak dat je bijna gaat twijfelen aan je eigen goddeloosheid. Maar toch. Wie niet alleen een componist als Fabrizio Cassol tot zijn vrienden mag rekenen, maar ook het zangwonder Serge Kakudji een kans heeft gegeven, verdient wel een beetje geluk. Wat het drietal nu met 13 muzikanten uit Kinshasa voor elkaar heeft gekregen is ronduit revolutionair. En een doodsklap voor wie gelooft dat noord en zuid elkaar nooit echt kunnen ontmoeten. Ik maakte hem maandag 16 juni mee. En hij dreunt nog na.
Lekker ‘ouderwets’ Holland Festival: een bijzondere opstelling die het publiek confronteert met de implicaties van heur eigen positie en kijkgedrag. En dat mag ook wel bij Fassbinder’s ‘Die bitteren Tränen der Petra von Kant’. Melodrama was de Duitse theater- en filmgeweldenaar niet vreemd. De bittere tranen zijn van een modekoningin en haar entourage, klinisch is de setting, flinterdun het verhaal, en toch ongemeen spannend hoe dit damestoneel zich ontwikkelt.
Taal is muziek. Soms vergeten we dat. Dan denken we dat taal een manier is om objectieve betekenissen over te brengen. Beetje dom. Taal is voedsel voor alle zintuigen. Daar hoeft geen getokkel onder. Dat is pure opera zonder opsmuk. De Engelstalige voorstelling ’tis Pity she’s a whore’ die ik gisteren in het Holland Festival zag, bewijst dat. Zelfs als je geen moer verstaat van de zeventiende-eeuwse zinnen is het een genot om naar te luisteren.
Zaterdag 14 juni ging in een vloed van avondjurken, smokings, bekende Nederlanders en Gooische Tanks War Horse in première. Een stuk over een oorlog waarin Nederland neutraal was, en waarvan in elk dorp van de rest van de wereld gedenkstenen staan. U kunt gaan kijken. Of niet. We hebben zes argumenten op een rijtje gezet.
One of the rules of thumb of contemporary theatre art reads as follows: There is no middle ground in a production with an insanely long title. Such a production is either fantastic or dies of its own pretensions. At Judson church is ringing in Harlem (made to measure) / twenty looks of paris is burning at the judson church (m2m) is the latter.
"You know ma'am, that big red painting? Turn right before that". A young attendant shows us the way. At first glance, it's nothing. A man in semi-uniform, black trousers, white shirt, slowly turns on his axis. Sol Lewitt's mural, number 1084 from 2003, lends him the necessary decorum. Around the corner hang Barnett Newman and Andy Warhol. Would the man care? In this 'hall of fame' of conceptual art, the man's spinning stands out a little timidly. Some visitors remain standing, leaning against white walls or sinking down on the polished wooden floor. Those who take their time watch the spinning of the man and his fellow dervishes slowly take possession of the Stedelijk.
This year's trip will go to India and Nepal. Because that seemed nice to him. Visitors to the Dutch premiere of Jelinek's Die Schutzbefohlene were looking forward to the summer. Next year they would visit a friend in Vietnam. Little hassle to get a visa. As a white European, the whole world is yours. You can go anywhere. The man did not realise how privileged he was.
Even before the Holland Festival had begun properly, all tickets for the three performances of Handel's Orlando sold. What a crisis. However, it is not hard to guess why.
The Holland Festival presents Abel Gance's restored film epic on Sunday Napoleon, with live orchestra. A rare event, for the first time in this form on mainland Europe. In 1927, Gance had performed with Napoleon delivered a groundbreaking and monumental piece of work that made unusual demands on the projection (three canvases) and went out into the world in a variety of severely shortened versions after the first performances.
Napoleon at Ziggo Dome promises to be spectacular, but who was That ambitious loner Abel Gance?
After partially or even completely failed productions of Falstaff The National Opera now does everything right. Twenty years after the previous attempt in the Holland Festival, Verdi's last opera gets a dream performance that could only just become audience favourite of the entire festival.
Like many of my contemporaries, I have played Jeff Buckley's CDs grey, but know next to nothing about Pakistani Sufi music. Except that it's great. And that Abida Parveen is the queen of that genre. Tonight, this Voice of God and her ensemble are on stage at the National Opera & Ballet.
Breaking new ground in theatre is the aim of Canadian director Robert Lepage and his group Ex Machina. It seems like everything is unusual about 'Playing Cards: Spades': playing floor, lighting, seating around the stage, the stories, the acting and the surprising denouement.
It seems like a statement, opening the latest Holland Festival under Pierre Audi's direction with 'Vortex Temporum'. The collaboration between the two top Belgian ensembles Rosas and Ictus does everything that is scarce in the present day.
The Valley of Astonishment. Titles don't come much prettier than that of 'The Valley of Astonishment'. Theatre legend Peter Brook's tentative last play is coming to Amsterdam. The Holland Festival gave me and two journalists from Parool and NRC, respectively, the opportunity to talk to the already legendary director when he was alive. Pretty special, because the man who enchanted an entire generation of theatre-makers and audiences with performances such as the nine-hour Mahabharata in Avignon, is considered a deity among theatre connoisseurs and enthusiasts.
The Holland Festival, dat doen we al jaren. Het is zonder meer het hoogtepunt van het culturele seizoen. Op het Holland Festival zie je hoe de internationale kunstwereld erbij hangt. Onder de vaardige leiding van Pierre Audi is het hele gebeuren de laatste jaren ook nog eens een stuk minder elitair en hoogdravend geworden dan vroeger. Een kaartje kost ook vaak een stuk minder dan een avondje André Rieu in Maastricht, om maar wat te zeggen.
'Harry Partch knew exactly what he was doing. He chose very specific bourbon bottles to fill in those 43 steps in the octave. So he made music that is very accessible, but also very elusive. And that's what good art should do.'
“De enige die nog durft te gaan voor de elite”. Op weg naar de parkeergarage onder de Passengers Terminal Amsterdam verzuchtte de pensioengerechtigde recensent van de krant die ooit een pagina had over muziek, het gevoel van zijn deel van de samenleving. Het was na afloop van de persconferentie waar het programnma van Holland Festival 2014 werd gepresenteerd. Hij had het, terwijl we steeds dieper zakten, over Pierre Audi, de artistiek directeur van dat Holland Festival, die dit jaar zijn laatste – en meest glorieuze – programma ooit bekend heeft gemaakt.
De samenwerking tussen pianist Tomoko Mukaiyama en choreograaf Nicole Beutler in de voorstelling ‘Shirokuro’, vorige week te zien tijdens het Holland Festival, levert een prachtig perspectief op op twee pianosonates van Galina Oestvolskaja. ‘Shirokuro’ betekent zwart-wit in het Japans. De absolute muziek van de Russische componiste wordt, ondanks sterke beelden en indrukwekkende mede-protagonisten op het toneel, nooit uitgelegd en behoudt daardoor zijn pure kracht.
Prachtige jurken, grote zonnebrillen en hoge hakken. Het is duidelijk dat op de voorstelling van het beroemde Moskouse theatergezelschap Theatre of Nations ook een groot Russisch publiek af is gekomen. Mannen in pak die af en toe tegen hun mouw praten lijken te getuigen van aanwezige Russische miljardairs. Maar niets blijkt minder waar als plotseling prinses Beatrix met haar gevolg de zaal binnenstapt.
69.500 bezoekers, dus zeker 5.000 bezoekers minder dan eerdere edities, maar de zalen zaten wel voller. Met 82% zaalbezetting is de organisatie van het Holland Festival tevreden over het festival van 2013. Of dat hogere bezettingspercentage, behalve aan het kleinere aantal voorstellingen (14 minder dan vorig jaar) ook te danken is aan kleinere zalen, is vanaf hier niet uit te zoeken, maar dat ook het grote Theater Carré met de vele onverkoopbare slechtzichtplaatsen dit jaar nauwelijks werd gebruikt, zal zeker geholpen hebben.
Holland Festival
English (UK) 
Nederlands 
Français