Sommige schrijvers staan op de voorgrond, anderen schrijven hun romans in de luwte. Richard Osinga (51) behoort tot die laatste categorie. Met elk boek wint hij aan zeggingskracht. Munt is de nieuwe loot aan de stam van zijn steeds interessanter wordende oeuvre. Die luwte was Richard Osinga zelf overigens op een gegeven moment wel iets té luw. Nadat zijn roman…
Een strakke, spierwitte kunsttempel midden in het Congolese binnenland. Wat heeft dat te betekenen? Renzo Martens vertelt over zijn nieuwe documentaire White Cube, en het kunstproject dat plantagearbeiders in staat stelt hun land terug te kopen. Première op IDFA en in Lusanga, Congo.
Kunstenaar/filmmaker Johannes Hogebrink houdt van rare films. Probeert hij nu echt een hond te leren delta-vliegen?
Met het op Movies That Matter bekroonde Stop Filming Us onderzoekt Joris Postema de spanning tussen westerse beeldvorming en Congolese werkelijkheid. En blijft zelf niet buiten schot.
The Cinekid youth film festival opens this week with Binti, a catchy, highly topical youth film brimming with optimism. That sounds good, because optimism is what the Dutch youth film can use right now. Too bad, then, that Binti, about a girl from Congo who does everything in her power to be allowed to stay in Belgium with her father, is a largely Belgian production....
Post-colonial criticism and reflection ran like a thread through this year's Holland Festival programme. Not only William Kentrigde and Faustin Linyekula, the associate artists with whom the festival's programmers collaborated, their work addresses the devastating effects of centuries of Western European trade and commerce. In reframing political and social history and reclaiming...
'I think they understood.' Faustin Linyekula says it, very quietly, a little apologetically almost, to his fellow actor at the end of the performance Congo. A slightly relieved laugh can be heard in the main auditorium of Frascati, where Princess Beatrix is also seated. Shortly before, Daddy Moanda Kamono had erupted in an increasingly desperate tirade against our shared past....
Hlengiwe Lushaba, onthoud die naam. Deze Zuid Afrikaanse zangeres zingt de stoeptegels uit de straat tijdens Sur les traces de Dinozord. Ze doet dat met een stem die van gruizig falset naar full Wagner sopraan gaat, al zal die term me wel weer kwalijk genomen worden door klassieke scherpslijpers. Maar wat zou het? Hlengiwe Lushaba zal het weinig uitmaken, want…
Djino Alolo Sabin (1990) sits there, relaxed, in the morning at the hotel in Brussels. The night before, he has danced his solo Piki Piki for the first time, which will also be shown at Theater Frascati during the Holland Festival. The performance touches on many intense themes, but is anything but melodramatic. Rather, it expresses a relentless optimism....
'Aid workers come to my city to leave again. I come there to stay.' You cannot get Faustin Linyekula any more concise. 'Aid workers do not create a bond with the people they want to help. Their work is gone as soon as they leave. I don't come to help, but because I want to be there. If that makes me a few...
Een jaar of 18 geleden pikten mijn vrouw en ik, op vakantie in de Auvergne, een paraglider op, die nogal ongelukkig in een weiland vol verontwaardigde koeien terecht was gekomen. We waren blij dat we wat konden doen. De paraglider oogde dankbaar, al maakte hij zich wel enige zorgen over de auto waarin we hem terug zouden gaan brengen naar…
The book may be called 'Black', but the stories collected in it make it clear that there are as many shades of black, as white and everything in between. We, and by that I mean myself and my largely white network, just need to look more closely. And listen. Take Olave Nduwanje's story, titled Imana Ikurinde (God save you), in the middle of the book. The...
Calm has returned to the North Brabant Museum in 's-Hertogenbosch. After more than 400,000 people saw the successful and widely acclaimed Hieronymus Bosch exhibition, the halls are now light and quiet again. No more opening hours from early morning to midnight. Just, peace and quiet. Although the Jan Fabre mosaics hanging there now are disturbing. Mosaic Panels 2016 is...
De Braziliaanse Christiane Jatahy was vorig jaar al met het stuk What If they went to Moscow op het Holland Festival. Ze kwam, zag en overwon. Dit jaar komt ze met het laatste deel uit de trilogie van toneeladaptaties, The Walking Forest. De titel verwijst naar de drie heksen in William Shakespeare’s Macbeth, die zijn opkomst en ondergang voorspellen. Het stuk vormde het uitgangspunt voor een performance met vier videoschermen, een bar, een actrice, een dode vis en, o ja, publiek.
Today, imagine a small, strikingly dressed man flying through Paris in a hot-air balloon, or a circling the Eiffel Tower. Aviation pioneer Alberto Santos-Dumont did it, dreaming that one day everyone would have their own hot-air balloon. In his new historical novel The Winged, Arthur Japin reawakens the colourful Brazilian inventor...
2014 was the year of Ayn Rand's The Fountainhead, award-winning stage adaptation by Ivo van Hove. This year, that performance has been outstripped by 'Passions Humaines', written by Erwin Mortier, magisterially designed by Guy Cassiers. Again at the Holland Festival, confirming its place as a stage for the great debate on art. Two plays in which architecture, artistry and...
Uiteindelijk blijkt het voor de homo calculus – en wie is dat niet, een ‘berekenend mens’ – toch vooral om de geldwaarde van kunstvoorwerpen te gaan, en pas daarna – soms een hele tijd later – om de schoonheid, de kunstzinnige waarde of de zeldzaamheid. Iedere aflevering van het televisieprogramma Tussen kunst en kitsch toont dit aan. Het geldt ook…
Met talent alleen kom je er niet. Je moet ook een beetje geluk hebben. Dat geluk overkwam Alain Platel inmiddels zo vaak dat je bijna gaat twijfelen aan je eigen goddeloosheid. Maar toch. Wie niet alleen een componist als Fabrizio Cassol tot zijn vrienden mag rekenen, maar ook het zangwonder Serge Kakudji een kans heeft gegeven, verdient wel een beetje geluk. Wat het drietal nu met 13 muzikanten uit Kinshasa voor elkaar heeft gekregen is ronduit revolutionair. En een doodsklap voor wie gelooft dat noord en zuid elkaar nooit echt kunnen ontmoeten. Ik maakte hem maandag 16 juni mee. En hij dreunt nog na.
Soms kan een programma van Writers Unlimited je op het verkeerde been zetten. Vorig jaar was de late night talkshow over literaire seks een hilarisch hoogtepunt – pun intended – van het festival. Dit keer viel er in het programma Let’s talk about sex bar weinig te lachen.
Vergeet de connotaties met Salt N Pepa. De Indonesische Linda Christanty schrijft niet over ‘happy seks, maar over bittere seks als machtsmiddel, als vorm van dwang en geweld.’ Daar werden we even stil van.
Holland Festival
Een gezellig groepje dames dat lachend en kletsend binnenkwam, verlaat beduusd en betraand de zaal. Van slag, beschaamd, zo zie ik alle bezoekers naar buiten komen. Wat met woorden moeilijk te omschrijven is, staat op hun gezicht geschreven. Exhibit B van Brett Bailey is meer dan indrukwekkend. Het is een expositie die confronteert en raakt.
Holland Festival
If after only the first 15 minutes, half of the middle row flees the auditorium, and you look at your watch, thinking, my god we still have over five hours to go, there is something thoroughly wrong with the performance. 'Shéda', by Congolese playwright Dieudonné Niangouna, is an insane tub of chaos of incoherent tirades. Declaimed screaming at a stretch by 12 hyperactive African and European actors, each with a fixed character, who return as gods to apocalyptic worlds, à la Mad Max, beating each other up with bizarre lyrics. Goodness, it is impossible to make sense of it all. Yet it continues to fascinate. Why?
Deze week viel officieel het doek voor de Theatre Emabassy, een club bevlogen mensen die Nederlandse kunstenaars liet samenwerken met kunstenaars in ontwikkelingslanden als Honduras, Bhutan en Congo. De voorstellingen die dat opleverde waren maar sporadisch in Nederland te zien, maar zo nu en dan maakte een project ook hier breed indruk, zoals een ‘Op Hoop van Zegen’, gespeeld door echte vissers, maar dan uit Mali.
The 1923 Afro-Cubist dance classic can be seen at Music Theatre today and tomorrow, commented on by Congolese choreographer Faustin Linyekula. "Europeans have no idea that they are denying the shared history of Africa and Europe. Belgium is part of everyday life in Congo, but Belgians hardly know anything about Congo, or it is the clichés about poverty
Het is ongelooflijk wát een energie de mannen van Manar kunnen opwekken. Deze zes – in djellaba’s gestoken – percussionisten spelen Dekka al Marrakchia: een waanzinnig opzwepende vorm van traditionele Marrokaanse drum ’n bass feestmuziek en religieuze Gnawa. Na een plechtig, bijna ritualistisch begin – waarbij de band in ganzenpas het podium van het Theater aan het Spui komt opsjokken, begeleid door de dreigende klanken van twee enorme toeters – barsten de drums los en staat de dansvloer vol swingende bezoekers.
There was a time, when art did not have to draw full theatres to be accepted by the population. After all, out of the total budget of a municipality, something like art costs no more than a penny, so you don't get worse, while at best you can only get better. So is...
English (UK) 
Nederlands 
Français
You must be logged in to post a comment.