Of de ‘schreeuw om cultuur’ tien jaar geleden het beste antwoord was op de toen aangekondigde bezuinigingen weet ik niet, maar net als toen voel ik ook nu de drang iets te doen. Naar aanleiding van een spontane uitspraak van mij op Facebook ontstond er dit weekend een nog bescheiden groepje mensen dat zich in wil zetten voor een idee…
DocLab 2018 is no longer about the latest technology, but about the human experience. What menu can artists serve us with digital media and artificial intelligence. Examination of reality, playful installations, the Humanoid Cookbook and collaboration with MIT
A sizable group of women, their skin all shades of brown, white and black, their breasts and chests hopping briskly to the beat of stepping and running movements on the spot, swirls around its own axis upon entering the auditorium at the Brakke Grond. Legacy is an intimate performance that moves loosely up and down between concert, performance,...
De beste culturele blog van 2017 is volgens Toerisme Vlaanderen de reportage ‘Waarom in Watou alles een andere betekenis krijgt (en het is niet eens vanwege het bier), geschreven door Harri Theirlynck. Dat is natuurlijk een fantastische eer voor Harri, die sinds een klein jaar publiceert op deze site. Het is natuurlijk ook heel fijn voor Cultuurpers zelf. Zo’n bekroning…
Nou hebben we het hier niet zo op hypes en tradities, maar toch. De donkere dagen rond kerst zijn dit jaar wel erg donker, dus waarom niet iets met lijstjes. Dit jaar even geen lijstje van de redactie met toppers, maar willekeurige inzendingen van willekeurige lezers, in willekeurige, zij het licht alfabetische volgorde. Motto van de lezersvraag was: welke dingen…
Met een vijfhonderd miljoen jaar oud steentje begon Jonathan Harris zijn lezing. IDFA presenteert het eerste internationale retrospectief van deze kunstenaar. Als hoofdgast van IDFA gaf Harris vrijdag de ‘Master Talk’, over zijn leven en werk. Zijn opmerkelijk analoge visie vormde ook de rode draad tijdens de drukbezochte DocLab conferentie van zondag. Fundamenteel analoog Harris, die ooit begon met computerwetenschappen…
On a cold rainy afternoon, I cycle to the Brakke Grond to ask Bert Hana about his motivations, as befits a beer. First, I visit the IDFA DocLab, which features his VR installation 'I Am Not Home Video', which we have talked about before. Bert Hana is perhaps every art critic's dream, as...
IDFA's tenth DocLab shows the state of the art in interactive documentaries, virtual reality and other media art. Juggle the artist's body or experience what it is like to be (colour) blind.
De kleinste details spreken. Voor de tweede keer tijdens deze editie van het Holland Festival komt de legendarische BBC-serie This Life langs. Richard Cant, die in de voorstelling Stella van Neil Bartlett een loepzuivere hoofdrol speelt, was eerder te zien in This Life, de serie die in 1996 de standaard zette voor de moderne docusoap. Nu dus live, van dichtbij, in de Rode Zaal van De Brakke Grond, de man die ook in Midsomer Murders een stevige rol speelde.
Vanaf scène 1 neemt ‘Sketches/Notebook’ van Meg Stuart en haar groep Damaged Goods het publiek op in een overvloed aan belevenissen. Vooroverbuigen en snelle draaibewegingen maken. Met een lamp zwaaien en enkele medeperformers in een lichtkring zetten. Figuren maken met je handen. Stenen op de vloer leggen en er aandachtig omheen lopen. Uit rijk gevulde kledingrekken kiezen om een kleurige, bizarre creatie van jezelf te maken. Een muur rond jezelf optrekken en dan kijken wat de ander ermee doet: nadoen, verplaatsen, afbreken, oplossen in de ruimte. Spelen met lichtbundels en touw. Rondrennen. Springen op de plaats. Wild roffelen op en drumstel. Lang aanhoudende muzikale motieven.
Van choreografe Meg Stuart is al vaker werk in het Holland Festival te zien geweest: ‘Alibi’ (2002) en ‘Forgeries, Love and Other Matters’ (2004). Dit jaar verrast ‘Sketches/Notebook’, omdat het werk speelser en lichter is dan haar eerdere werk.
The show Sketches/Notebook (2013), which has its Dutch premiere at the Holland Festival on 6 June, is virtuosic, radical and extremely gentle. Choreographer Meg Stuart loves small scale, even when she occupies the biggest stages with partners like the Volksbühne (Berlin), Théâtre de la Ville (Paris) or the Münchner Kammerspiele. Details win out over big lines and often play a leading role in pieces that scrutinise human behaviour incredulously.
Sketches/Notebook stands out
Three mongols playing Mongols. Dschingis Khan, the opening performance of Something Raw, is provocative and consequential. With this performance by German theatre collective Monstertruck, or the also Berlin-based Man Power Mix by Sheena Mcgrandles and Zinzi Buchanan, the festival Something Raw lives up to its name. Something Raw is a festival in which Amsterdam theatres Frascati, De Brakke...
In het IDFA-themaprogramma Seamless Reality verkennen kunstenaars de grens tussen documentaire en virtuele werkelijkheid. Ervaar de audiogeursensatie of maak een selfie in woorden.
In de Amsterdamse Brakke Grond opende gisteren het Dancing on the Edge festival (DOTE) met een avond die gelijk toonde wat de spanbreedte is. De eerste voorstelling, Blank, ging een directe relatie aan met het publiek. In de tweede, en officiële openingsvoorstelling, Plastic, ging het meer over de dynamiek tussen de performers onderling en met de soundscape. Met haar openingsspeech…
Eddy De Clercq, de Godfather van de Nederlandse house- en dancecultuur, schreef samen met Martijn Haas zijn autobiografie: Laat de Nacht Nooit Eindigen. Een verhaal over het ontstaan van de dj-scene in de Lage Landen, de opkomst van de housemuziek en het nachtleven met woeste feesten vol seks, dans, kunst, drank, slik en snuif. Tegen de achtergrond van de voortschrijdende…
#1 Salzburger Festspiele / Schaubühne am Lehniner Platz / Katie Mitchell, The forbidden zone (theatre/performance) - Dutch premiere 11 February, Stadsschouwburg Amsterdam British director Katie Mitchell is this month's 'arsonist' at Amsterdam's Stadsschouwburg. With performances that are as scintillating as they are transgressive. The forbidden zone is about areas long off-limits to women: science and war. The...
So I spent five minutes in singer-songwriter Patrick Watson's studio. He played a bit. Put his phone in the ashtray. Said something to his labrador. And I could look around quietly while he played. Behind me, in front of me. Below and above. Nothing like sitting at an artist's home while he plays. And he wasn't bothered...
Something Raw is al meer dan tien jaar een van de weinige plekken in Nederland, waar de vraag naar artistieke en maatschappelijke urgentie van het lichaam op de bühne wordt uitgezocht, met alle lol en risico van dien. Veel voorstellingen worstelden met de ‘impasse van het vertoon’: zijn mensen dan louter dingen geworden om naar te kijken? Porno is het…
Het nieuwste op het gebied van de vertoning van documentaires heeft niets te maken met websites of andere nieuwe media. Integendeel, de presentatie van de ‘live documentaire’ Utopia in Four Movements, waar IDFA de Europese première van had, grijpt in feite terug op de oervorm van de cinema, toen films werden vertoond met live muziek en een zogenaamde explicateur. Die…
English (UK) 
Nederlands 
Français
You must be logged in to post a comment.