,,Je zou denken: de vrouw is geëmancipeerd. Maar men verlangt weer naar de clichés en vooroordelen over de vrouw uit de jaren vijftig. Als je je supervrouwelijk kleedt, word je nagefloten als een hond. Maar hoe moet
Sommige artiesten worden prachtig oud. Johnny Cash werd prachtig oud, Bruce Springsteen blijft op een absurde manier jong en alle leden van de Rolling Stones zijn na hun onopgemerkte dood in de seventies in overtuigende zombies
De grootste artiest van Nederland is dood. Kan gebeuren. Maar mag ik dan ook hartgrondig vloeken? Want Jeroen Willems is onvervangbaar. Als journalist ken je de riedel: van acteurs boven de zestig, of van anderszins breekbare statuur heb je een necrootje klaarliggen. Ben je bekend en voldoe je aan de eisen, reken er maar op dat je vrienden en bekenden…
Amsterdam, 26-11-2012 – Afgelopen zaterdag stierf Moniek Toebosch (1948-2012), de sprankelende multikunstenares die ons land vanaf de jaren zeventig opschrikte met tegendraadse performances. Sommigen van u herinneren zich wellicht haar scandaleuze optreden in het Holland Festival van 1983. Toebosch presenteerde live voor de VPRO televisie het programma ‘Aanvallen van uitersten’ vanuit Theater Carré. Nadat het halve Omroeporkest was opgestapt uit protest…
Sinds de omroepserie De Vrijdag van Vredenburg zes jaar geleden begon, heeft zij een almaar uitdijend publiek aan zich weten te binden. Dit ondanks de aanvankelijk nogal onherbergzame noodlocatie aan de A2, waarvan de scheldnaam ‘Rode Doos’ inmiddels is uitgegroeid tot een koosnaam voor zowel publiek als musici.
In John Appels nieuwe documentaire Wrong Time Wrong Place komen overlevenden aan het woord van de schietpartij op het Noorse eilandje Utoya en de voorafgaande bomaanslag, waarbij 77 mensen omkwamen.
De grote vraag was hoeveel van die zeven Gouden Kalveren-nominaties Plan C zou weten te verzilveren. Tot ieders verrassing had deze kleine misdaadkomedie die in de bioscoop nog geen 7000 bezoekers trok zelfs nog meer nominaties in de wacht gesleept dan
Theatermaakster Anouk de Bruijn (32) is sinds 1999 zeven keer in Guatemala geweest. Voor de Vrede van Utrecht is zij een uitwisselingsproject aangegaan met de Guatemalteekse groep Caja Lúdica. Samen zetten ze zich ervoor in om via de kunst mensen een positieve belevenis te geven. Hun project ‘Verborgen oorlog’ gaat over het leven van jongeren in Guatemala.
Het slotapplaus na de première van Götterdämmerung stormachtig noemen, is een understatement. Het leek alsof de volledig uitverkochte zaal de door Ed Spanjaard aan het Gelders Orkest ontrokken oerkrachten nog wilde overtreffen. Hier werd geschiedenis geschreven: op het toneel, door de solisten en het koor, in de orkestbak en achter de schermen, zes uur en twintig minuten lang.
Misschien waren de verwachtingen bij de première van George Sluizers negentien jaar geleden opgenomen, en nu alsnog voltooide Dark Blood gewoon te hoog gespannen. Want natuurlijk is het geheel terecht dat het Nederlands Film Festival de gelegenheid heeft aangegrepen voor een mooi retrospectief van Sluizer, een van Nederlands’ meest vooraanstaande filmmakers met de wereld als werkterrein. Maker van de bloedstollende…
“Die sprookjeswereld is nooit zo mijn wereld geweest,” verklaarde regisseur Ivo van Hove voor de première van Schrekers sprookjesopera Der Schatzgräber. Opmerkelijk, want Van Hove en zijn vaste scenograaf Jan Versweyveld waren bij De Nederlandse Opera eerder verantwoordelijk voor Tsjaikovski’s Iolanta en Janáčeks De zaak Makropulos – ook eerder sprookjes dan grootse dramatische werken.
Antony, Dafoe en Abramović samen op één podium, in een regie van Robert Wilson – het beloofde de klapper van het theaterseizoen te worden. Maar het privé-leven van Abramović leent zich niet echt voor een triomfantelijke of meeslepende vertelling.
We leven in een destructieve tijd. Natuur, kunst en cultuur, het innerlijk leven: ze gaan kapot onder de tirannie van geld, commercie en efficiency. Emio Greco en Pieter C. Scholten nemen hier stelling tegen. Addio alla fine is een all-in ervaring in de vorm van een bootreis naar een onbekende plaats, waar het publiek wordt ondergedompeld in dans, muziek en…
In Detroit Dealers vermengt Wunderbaum een persoonlijk familieverhaal met de teloorgang van Detroit, ooit één van de meest invloedrijke industriële steden ter wereld, en filosofische overpeinzingen over de auto, als romantische metafoor van vooruitgang en de Amerikaanse Droom. De voorstelling zwalkt alle kanten uit. Detroit Dealers is deels documentairefilm, jazzconcert, performance, spoken word poetry, rap battle, en theater. Deze overdosis…
Stelt u zich Arjan Robben voor. De veelgeplaagde voorman van het Nederlands Elftal heeft zojuist een schitterende actie beloond zien worden met een penalty en hij staat klaar om hem te nemen. Komt er een veldknecht op met een nieuwe set plakletters voor zijn shirt, omdat de cijfers niet meer leesbaar zijn vanaf de tribune. Veel gesjor, shirtje uit, secondenlijm. Toestanden, kortom. Na twee minuutjes is de veldknecht weg, het nummer leesbaar en klinkt het fluitje van de scheids. Probeer dan maar eens raak te schieten.
In zijn Requiem voor tenor, verteller en ensemble benut Micha Hamel de ruimte van de Amsterdamse kerk De Duif optimaal. Musici spelen op het altaar, vanaf de balkons, mengen zich tussen het publiek en schuiven een piano naar buiten. – Maar wat wil Hamel eigenlijk zeggen? Voor een uitverkocht huis ging gisteravond het Requiem van Micha Hamel in première. Hij…
Vincent Macaigne lijkt me een regisseur waar je niét mee moet vechten. Gelijk in de eerste seconden van Requiem 3 ramt hij er vol bovenop met de meest hysterische openingscène die ik in tijden heb gezien, en blijft 80 minuten meedogenloos doorhakken. Het is even doorbijten. Maar opeens zorgt de subtiele tekst zowaar voor diepe ontroering, in deze tsunami van…
Kat Válastur beweerde dat het bijna onmogelijk is de dynamiek van haar voorstelling met woorden te omschrijven. Ze heeft gelijk. Het is zeldzaam knap hoe met slechts twee dansers op één plek, zoveel kan worden uitgebeeld en het publiek in een maalstroom wordt meegezogen. In de kleine zaal van Theater Kikker klinken mechanische dreunen en verschijnen midden op het toneel twee reuzen. Het blijken danseressen:…
Elk festival smeekt om vrijwilligers en in de begindagen van Springdance waren er zelfs helemaal geen betaalde krachten. Dat zegt ook iets. Nu Springdance na dertig jaar gaat fuseren met Festival aan de Werf is het thema van deze laatste editie ‘scupltured bodies & body sculptures’. Bij SYLPHIDES is dit treffend van toepassing. “Hoe mensen bewegen interesseert mij niet, ik wil…
Wat is zwaartekracht? Wat is lucht? Wat is adem? In Untried Untested van choreograaf Kate McIntosh onderzoeken vier vrouwen met simpele middelen de magische werking van de natuur. Ze zijn gewapend met tientallen zwarte ballonnen, een kluwen scheepstouw, een handjevol veren, een paar zakken aardappels, windmachines en tl-lampen, een speelvloer van pakpapier. En hun eigen lichamen. Helaas blijft die verwondering…
Tegen het eind van deze Berlinale kon men in de wandelgangen vernemen dat het Deense kostuumstuk A Royal Affair over een in de kiem gesmoorde revolutie vast en zeker de Gouden Beer ging winnen. De jury heeft zich daar echter niets van aangetrokken en wees Caesar Must Die van de gebroeders Taviani als beste film aan. De jury onder voorzitterschap…
Gisteravond waren de Rotterdamse festivalbezoekers in zaal 4 van Pathé getuige van een klein wonder. Enkele filmfragmenten uit 1906 van de legendarische Georges Méliès werden nu voor het eerst vertoond in stereoscopisch 3D. Zodat je je als het ware zelf aanwezig kon wanen op de set van deze Franse pionier die als eerste begrepen had dat cinema er niet is…
Opvallend toch, hoe de zinnen van een schrijver, eenmaal uitgelicht, na diens dood kunnen worden voorzien van galmende vertolkingen. Vooral Gustaaf Peek moet, wil hij echt recht doen aan Haasse, iets doen aan zijn nogal borstklopperig overkomende vroomheid, maar ook een doorgewinterd kunstenaar als Kees ’t Hart mag al citerend de toon matigen.
In het debat Burger King & Burgerschap geven Patrick van der Hijden, David van Reybrouck, Chris Keulemans en Samuel Vriezen hun visie op de staat van de burger. Publiek mag, maar hoeft niet, meedoen. Hieronder de column Staat van Verwenning, voorgedragen door Patrick van der Hijden – als aftrap voor het debat.
“Ons leven is in de achttiende eeuw uitgevonden.
De leden van de hogere klassen – de elite – hadden een eigen huis, vaak met tuin. Ze stuurden hun kinderen naar school en die begonnen daarna een vervolgopleiding. Ze hadden vrije tijd en kwamen over het algemeen op tijd op hun afspraken, door de horloges die ze droegen en de trekschuiten die op tijd vertrokken (ze klaagden bij vertraging). Burgers die buiten de stad woonden, forensden – met de koets, dat wel. Ze dronken koffie om wakker te blijven. Ze bezochten restaurants met menukaarten. Ze werden ingeënt tegen de pokken en hadden huisdieren. Een geweldige bron over dat leven vormt het dagboek van Otto van Eck, die daar op tienjarige leeftijd onder druk van zijn door de Verlichting bezielde ouders aan begon, in 1791. Daar ontleen ik bovenstaande voorbeelden aan.
Dit leven wordt aan het begin van de eenentwintigste eeuw niet door een kleine minderheid geleefd, maar door een groot deel van de Nederlanders. Die moeten het wel zonder personeel doen. Dat is namelijk vervangen door technologie.
We berichtten vorige week al over de enorme Chinese kunstmarkt, die zo hard groeit dat er volgens ingewijden sprake is van een op springen staande luchtbel. Maar, voordat de markt instort omdat rijke investeerders een andere hobby bedenken, zou die nog sneller kunnen klappen omdat de kunst aan kwaliteit verliest. Dit dreigt vooral te gebeuren met de werken van de…
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.