Over bubbels gesproken. Midden in Den Bosch, op het paradeplein, staan drie megaspeelblokken waar je in kunt. Het zijn minitheaters, geesteskinderen van vormgever Theun Mosk. In één ervan kom je een hele grote plastic luchtbel tegen waarin jonge, grotendeels naakte, mensen bewegen. Het publiek staat zich aan weerszijden van de bubbel ongemakkelijk te voelen. Mede omdat de naakte jonge mensen…
Als het weer het een beetje houdt, wordt de komende editie van Theaterfestival Boulevard de meest tropische uit de geschiedenis. De slimmen onder ons, die dit jaar kozen voor een staycation in West-Balkonië, kunnen hun culturele hart ophalen in Den Bosch. Niet voor niets regelmatig ‘Het Avignon van Nederland’ genoemd. Theaterfestival Boulevard pakt in 2018 uit met een werkelijk overdonderend…
In mijn werk verleid ik mensen om in aanraking te komen met kunst. En dan in het bijzonder met kunst met een grote K. De kunst die vaak als ‘moeilijk’ of, in een poging om van het negatieve imago af te komen, als ‘kwetsbaar’ wordt verhandeld. Liberale politici zouden misschien zeggen kunst die ‘niet normaal doet’. Het is het soort…
Het twee uur durende heldenepos Until Our Hearts Stop van Meg Stuart, dat deze week in de Rotterdamse Schouwburg te zien is, doet niet aan een dramatische opbouw volgens de regels van de Poetica van Aristoteles. We weten niet wie die mensen zijn daar op het toneel. Ze lijken ook geen speciale opdracht meegekregen te hebben, al worden ze duidelijk…
Woody Allen zorgde er in 1972 voor, dat zijn fans jaren later niet meer met droge ogen naar Star Wars konden kijken. De slotscène van zijn film ‘Everything You Always Wanted To Know About Sex, But Were Afraid To Ask’ toont ons het mannelijk brein als de brug van een Star Cruiser waar de bemanning hard aan het werk is om een date tot een goed einde te brengen. De spermatozoïden in het vooronder zijn een kibbelende bende startroopers, op weg naar een onzekere afdaling richting kloppende eicel.
Wunderbaum. Onder liefhebbers van fris en jong toneel bracht dit collectief van makers in het begin van deze eeuw iets teweeg. Hemelbestormers waren ze, opgegroeid onder de vleugels van Johan Simons, waar ze het jeugdelftal van diens legendarische Theatergroep Hollandia vormden. En omdat destijds echt iedere jonge maker iets moest met de wereld, wilde JongHollandia, later Wunderbaum, dat ook. Maar omdat ze in het postideologische tijdperk leefden en dagelijks zagen hoe de idealen van hun docenten, ouders en mentoren op niets uitliepen, werd het vooral een club van twijfelaars. En daar waren ze dan wel weer heel goed in.
Maandag 14 maart presenteert Theater Rotterdam zijn plannen voor de komende kunstenplanperiode. Op donderdag 10 maart vertelde Bianca van der Schoot er al over tijdens een openbare meeting met een klas Utrechtse theaterwetenschappers. Wat duidelijk werd uit haar verhaal is dat zij weinig zin heeft om wereldrepertoire te gaan brengen met het oude Ro theater-aandeel in Theater Rotterdam. Ze heeft veel…
Goed bezig, daar in Den Haag. Nadat het gezelschap eerder deze week al aankondigde een jonge maker nog vóór zijn dood in de artistieke leiding op te nemen, volgt vandaag de mededeling dat Het Nationale Toneel wil fuseren met de Koninklijke Schouwburg. Dat zou betekenen dat voor het eerst in lange tijd in Nederland de bespeler van een stadstheater weer…
Eric de Vroedt wordt in 2018 de opvolger van Theu Boermans bij het Nationale Toneel in Den Haag. Dat kondigt het gezelschap vandaag aan in een persbericht. Daarmee komt een einde aan de speculaties rond de toekomst van theatermaker De Vroedt. Hij werd namelijk al heel erg lang genoemd als opvolger van Alize Zandwijk bij het ro Theater in Rotterdam,…
Wijbrand Schaap: ‘Nu over de rol van de steden. Een van de reacties op onze site gaat over de rol van de randstad in het cultuurbeleid. Melle Daamen legt het primaat in de randstad, en gaat daarin verder dan de Raad.’ Joop Daalmeijer: ‘De raad heeft nog geen standpunt.’ Wijbrand Schaap: ‘Maar er staat wel iets in de Cultuurverkenning. Steden vormen…
“Grandioze opening, toch?” Jeffrey Meulman, de man die als directeur van het noodlijdende Theaterfestival het woord ‘bevlogenheid‘ een nieuwe dimensie heeft gegeven, was blij. Het was donderdagavond, 4 september 2014. Kort daarvoor had ik nog serieus overwogen van het 1e balkon van de Stadsschouwburg te springen, in plaats van te applaudisseren voor Tauerbach, de openingsvoorstelling van Het Theaterfestival. Het is…
Door Melle Daamen ‘Wat wil je dán?’ was een vraag die ik nogal eens kreeg in reactie op mijn artikelen vorig jaar in NRC, waarin ik mijn zorgen uitte over de staat van de kunsten in Nederland en vooral over de toekomst ervan. Ik pleitte voor een fundamenteel debat vanuit de kunstensector zelf, gericht op de toekomst, waarbij het ook…
Twee artikelen publiceerde ik vorig jaar in NRC Handelsblad. Het eerste (6 juli 2013) was kritisch over het overheidsbeleid. Daar kwam weinig reactie op. Het tweede artikel (7 december 2013) was kritisch over de kunstensector: die moet zelf scherpe keuzes maken. Dat zorgde wel voor veel beroering, hoewel ik ervan overtuigd ben dat veel collega’s het met de inhoud grotendeels eens…
De grote theatermaker Johan Simons heeft laten weten dat hij naar Rotterdam wil komen, om een groot Europees theater op te zetten. Hij ziet zijn kans schoon nu er over twee jaar een plek vrijkomt in de artistieke leiding van het stadsgezelschap van de Maasstad, het ro theater. Wanneer ze Simons aanstellen, kan er groots gedacht worden, zegt Simons. En…
Hij is de grootste regisseur van Nederland. Maar ook de minst honkvaste theatermaker die we kennen: Johan Simons. De man wiens ster al sinds de jaren tachtig rijzende is, zit nu in München. Maar daar blijft hij niet. Nadat hij het lokale gezelschap Kammerspiele internationaal nog wat steviger op de kaart gezet heeft, zoekt hij nieuwe uitdagingen. Den Bosch Eerder meldde…
Het is het meest ambitieuze zomerfestival van Nederland: Festival Boulevard in Den Bosch wil niet alleen het mooiste schouwburgtoneel van de lage landen laten zien, maar ook de vetste spektakels, en jongste nieuwe makers en de vrolijkste buschauffeurs. En dat allemaal in 10 dagen, in eens tad waar de lokale krant zijn best doet om cultuur zo eng mogelijk te maken. We vatten de boel even voor u samen in 8 verleidelijke woorden.
De Prins Bernhard Cultuurfonds Prijs gaat dit jaar naar Johan Simons. Bij de mededeling, in een weiland onder Utrecht, was de regisseur verbaasd: hij vermoedde dat de prijs bedoeld was voor zijn vrouw, Elsie de Brauw, alom beschouwd als een van de beste actrices van Nederland en België.
De grootste artiest van Nederland is dood. Kan gebeuren. Maar mag ik dan ook hartgrondig vloeken? Want Jeroen Willems is onvervangbaar. Als journalist ken je de riedel: van acteurs boven de zestig, of van anderszins breekbare statuur heb je een necrootje klaarliggen. Ben je bekend en voldoe je aan de eisen, reken er maar op dat je vrienden en bekenden…
Wie mocht denken dat het maken van een toneelvoorstelling een simpel een-tweetje is van een geniale regisseur met een goed team van creatives en perfecte acteurs, heeft het mis. Alleen, als toeschouwer die eenmaal de voorstelling bezoekt, merkt u daar niets van. En dat is maar goed ook. U komt voor de voorstelling en het zal u worst wezen of…
Stelt u zich Arjan Robben voor. De veelgeplaagde voorman van het Nederlands Elftal heeft zojuist een schitterende actie beloond zien worden met een penalty en hij staat klaar om hem te nemen. Komt er een veldknecht op met een nieuwe set plakletters voor zijn shirt, omdat de cijfers niet meer leesbaar zijn vanaf de tribune. Veel gesjor, shirtje uit, secondenlijm. Toestanden, kortom. Na twee minuutjes is de veldknecht weg, het nummer leesbaar en klinkt het fluitje van de scheids. Probeer dan maar eens raak te schieten.
Ooit geweten dat ‘De bruiloft van Kloris en Roosje’ in 1707 voor het eerst werd opgevoerd, en dat dit de voorloper is van de huidige oudejaarsconference? Dankzij de theaterencyclopedie die vanaf 1 september online te vinden is, zijn deze en nog vele wetenswaardigheden te vinden. Het Theaterinstituut Nederland (TIN) is initiatiefnemer en levert een groot deel van de inhoud van…
Draaimolens en toneel hebben iets met elkaar. Vooral de laatste jaren loopt een theaterbezoeker steeds vaker de kans om tegen een zogenaamd draaitoneel aan te kijken. Nadat Johan Simons van deze technische stijlfiguur gebruik maakte bij zijn regie van Hiob bij de Münchener Kammerspiele en Christoph Schlingensief het toneel spectaculair liet draaien bij zijn zwanenzang Mea Culpa is het nu…
‘Kontneuken tegen meerprijs.’ ‘Doen die ook pijpen zonder condoom?’ ‘Die heeft een keer aan mijn lul gezogen en toen was ze de hele nacht misselijk. ’s Ochtends heeft ze in mijn bed gekotst.’ Continu doen ze suggestieve dansjes en voortdurend kijken ze de zaal in, met een vastgebeitelde glimlach die ergens tussen geamuseerd en geniepig in zit. De zes spelers van Over Dieren zijn uitdagend en meedogenloos. Susanne Kennedy’s regie van het stuk van Nobelprijswinnares Elfriede Jelinek is ongekend naargeestig en komt aan als een stomp in je maag.
Jelinek’s schreef een tekst over hoeren en hun klanten, gedeeltelijk gebaseerd op afluistertapes van een Oostenrijks escortbureau, waarin de mannen over vrouwen praten alsof het dieren zijn, of preciezer: zoals boeren over hun vee. Kennedy legt in haar regie grote nadruk op de blik van de toeschouwer. ‘De vrouw wordt bekeken en is altijd een object, de man kijkt en is het subject. Kijken is niet onschuldig,’ zei ze in een interview. De drie mannen, in foute lichtblauwe showpakken, praten over de vrouwen; de vrouwen, in jurkjes waarop weinig subtiel de nadruk op hun tepels en kruis wordt gelegd, praten hen gedienstig na. Ze kijken uitdagend naar ons, en maken ons medeplichtig aan de vernederende situatie.
English (UK) 
Nederlands 
Français
You must be logged in to post a comment.