Skip to content

london

Dobrinka Tabakova writes double concerto for Lucas and Arthur Jussen: 'It shimmers with energy'

The AVROTROS Friday Concert cherishes mainstream masterpieces as well as less heard and new repertoire. In the 2017-18 season, no fewer than five (world) premieres are on the programme, three of them composed by a woman. - Come and see that among the national orchestras. Friday 17 November will hear the brand new double concert Together Remember to Dance by British/Bulgarian Dobrinka Tabakova. She composed it on... 

Frieze Art Week: Kunst als zoete koek

Afgelopen week was in Londen de Frieze Art Week. Een week die wordt gezien als één groot spectakelstuk voor de hedendaagse kunst. Dit jaar voor de 15de keer. De verzamelaars, de liefhebbers en de markt, iedereen komt bijeen. Bovendien wordt de Frieze Art Fair internationaal gezien als één van de belangrijkste indicatoren voor de markt in hedendaagse kunst.  Van milimeters… 

Majid Karrouch: bloemen, Dutch Design en de Berberse hijab

Zijn werk is wereldwijd te zien in gerenommeerde modemagazines. Majid Karrouch is momenteel een van onze internationale visitekaartjes in de creatieve Industrie. Ik zocht hem op in zijn atelier, dat al even bijzonder is als de beelden die hij maakt. SCENE 1: #Ontmoeting Een tijdje geleden maakte ik via Instagram voor het eerst kennis met het uitzonderlijke werk van een verborgen Marokkaans-Nederlands modetalent.… 

5 Bargains the cockerels left behind at major auction houses

It was ball again just before summer at Christie's, Sotheby's, Phillips and Bonhams. Contemporary art auctions are the showpieces of see-and-be-seen. And the place to throw loads of money. For the happy few, in other words. Or better: a pissing contest for men (mostly - really - men) who get the measure of hedge funds and mega-corporations. Score-driving, in other words;... 

Aan Nottrots Denderende Tijd kan geen mens ontsnappen. (Theater met ingebouwde escaperoom)

‘Mag ik jou vragen: weet jij wat tijd is?’ Greg Nottrots vraag kan niet rechter op de man af zijn, want ik ben de enige toeschouwer. MIjn plek is ongemakkelijk: een in vers grind wegzakkend stoeltje op de curieuze Utrechtse vlakte die door stadsontwikkelaars ‘Berlijnplein’ is gedoopt. Ik ben getuige van een vroege repetitie van De Denderende Tijd. In dat… 

‘Wereldberoemd buiten Nederland’. Topstuk ‘veduta-schilderkunst’ naar Amersfoort

Het Amersfoortse Museum Flehite heeft bij Christie’s in Londen de gouache (een met dekkende waterverf gemaakt schilderij) Gezicht op Amersfoort van de 17de-eeuwse schilder Caspar van Wittel aangekocht. De aankoopprijs voor dit Amersfoortse kopstuk was inclusief heffingen ruim 200.000 euro. Van Wittel werd in Amersfoort geboren en vertrok na een leertijd bij Withoos op 21-jarige leeftijd naar Italië, waar hij als… 

Alain Platel sets all of Carré on edge with overwhelming Nicht Schlafen #HF17

The plofnies came totally unexpectedly. The family father behind me, out with wife and presumably reluctant adolescent son, burst out after about 10 minutes into the performance. Just when a deafening silence had descended over the sold-out Theatre Carré. At least four people, including myself, were shocked to the core. A sneeze had never been this loud before, but as quiet as during... 

Rito de Primavera, José Vidal & Cía., Festival de Marseille. Photo: Fabian Cambero.

Rito de Primavera: spectacular, but also a mountain of kitsch, unworthy of the Holland Festival

Rito de Primavera, on show at the Holland Festival early this week, is a group choreography for fifty young dancers. Choreographer José Vidal has loosely based himself on Sacre du printemps, Stravinsky and Nijinsky's 1913 piece for the Ballet Russes. Fragments of Stravinsky's music have been turned into 4-quarter beetz by DJ Jim Hast, while Vidal has minimised the ritual aspect of the sacrifice, essential to the many versions made throughout the 20th century (besides Nijinsky's primal version, Massine, Béjart and Bausch, among others).

What remains is an overwhelming visual experience of a gigantic mass of dancers looming out of the darkness. The coordination of the group, at times dancing wildly through each other, at other times circling the stage in long procession, is impressive. It produces a fascinating, eye-opening aesthetic, but the group dance in no way challenges the audience. You could call it a pile of kitsch, or opium for the people. Either way, it is a form of spectacle that I consider unworthy of the Holland Festival.

School trip

The performance begins like a school trip. Near the box office, spectators are prepared in groups for what is to come. They are kindly requested to take off their shoes upon entering the theatre, and then walk barefoot, hand in hand with fellow spectators, through the dark. Regularly, someone calls loudly for silence, as the performance has already started. There is also something uncomfortable about the nervous manner in which the audience, which is supposed to line up in rows after the instructions, is marched away to the performance space two buildings away.

The initiation of the visitors continues in the Purification Hall, when they pass through the pitch darkness hand in hand with the cool sand at their feet. It provides one of the few ambiguous moments during Rito de Primavera. Where is this going? What fairy tale are we being led into here? From which tourist boat have we fallen off, to now attend the rituals of which people again?

Naked!?

At first, the total experience that so many contemporary theme parks are looking for really takes shape. For half an hour, I stare at a stage in the dark. I see and feel a lot of people there, I think naked because sometimes there is a clever flash of soft light, but the dominant darkness prevents me from getting a grip on it. Ethereal singing composed by Andrés Abarzúa - a single chord sounds gurgling from many throats - accompanies the entrance of all the other spectators for half an hour.

The bleachers surround the playing surface. It is only the red and white bicycle lights of the guides of the many groups of spectators that give you some orientation in the space. It has something of Tintin in Takatukaland. An audience paying to be at a miraculous, never-before-seen, spring nymphing ritual.

Rito de Primavera, José Vidal & Cía. Photo: Fabian Cambero
Rito de Primavera, José Vidal & Cía. Photo: Fabian Cambero

Logic

The artificiality of the setting gives a certain tension. In the darkness, as a spectator, you can imagine all sorts of things about what is to come. But at some point, the bicycle lights go out, a sign that all spectators are seated, and the dancers all put on trousers. The light increases and the first beetz cum stravinsky supplants the singing. When, after the uncertain introitus, the actual spectacle begins, its logic becomes all too clear. A perfectly organised group choreography takes over.

In what follows, nothing is left to chance. And that is no luxury with so many dancers in semi-darkness, especially as half of them are also new to the work, because from the Modern Theatre Dance Department of the Amsterdam University of Applied Sciences. The group makes pulsating movements, dialogues with a neighbour, runs in groups, starts singing again, postures and occasionally lifts a single person in the air.

Impact-aware

But just as the darkness gets used, so does the group. They are all very young people, fairly relaxed dancing together. The uninhibited attitude with which the complicated group choreographies are performed is touching. A naive kind of surrender or faith speaks from it.

But gradually the effects, of the group choreography, of the light that creates the photographic vistas, the repetitive singing and beetz get boring. The repetition of moves is effect-laden, rhetorical, self-affirming. Nowhere a moment of debacle, of faltering. No one who has a question, can't keep up, is mistaken

Rufus Norris maakt theater van Brexit: ‘Theaters zijn de echokamer van de linkse bubble.’

De wind waait er harder dan elders. Het licht is er grijzer dan verderop. De Londense zuidoever, jarenlang ‘de andere kant’ van de chique binnenstad van de Engelse hoofdstad is in de vorige eeuw onderwerp geweest van diverse vernieuwingsgolven. Het begon in 1951met de bouw van concertgebouw ‘Southbank Centre‘, na jaren van gesteggel in 1976 gevolgd door het in dezelfde… 

Het Britten Jeugd Strijkorkest bestaat 10 jaar. Dirigent Loes Visser: ‘Ik leer nog elke dag’

Al tijdens haar studie formeerde Loes Visser (1959) het Alpha Kamerorkest. In 1990 initieerde ze het Adamello Ensemble en zeventien jaar later stond ze aan de basis van het Britten Jeugd Strijkorkest, waarmee zij nu het tweede lustrum viert. Wat drijft haar en wat zijn haar mooiste ervaringen? Kamerorkest ‘Ik heb het Alpha Kamerorkest opgericht omdat er behoefte aan was’,… 

At Boijmans, pay special attention to Leonora Carrington (and go crazy for surrealism)

Museum Boymans van Beuningen in Rotterdam hosts the largest exhibition in Europe of Surrealists. Famous names like Salvador Dali, René Magritte, Max Ernst, Man Ray, Paul Delvaux and Roland Penrose. But also lesser-known gods like the outstanding Leonora Carrington and Francis Picabia. In 1970, the world-famous surrealist Salvador Dali visited the Boymans museum in person.... 

All about Nothing. Danish premiere of youth opera Intet by David Bruce

From a country where a giraffe is dissected for children as a holiday attraction, you don't have to expect a sugary pink Disney opera. And so Intet (= Nothing) is not. Think Lord of the Flies, place of action: a peaceful Danish village. Also think Søren Kierkegaard - because philosophy. Also by no means a buffoon. The story Intet is based on the eponymous... 

On getting older, love and loneliness: 6 Life Questions to Stefan Hertmans

His two internationally successful novels Oorlog en terpentijn (War and turpentine) and De bekeerlinge (The convert) take Stefan Hertmans around the world. But the social side of life it clashes with his desire for solitude. Six life questions to Flemish author Stefan Hertmans. 'When I am alone, I find myself.' 1. What is your recurring dream? 'For fifty years, I have had to... 

My 2016, and why it scared me to death. (A list)

Five art experiences will always stick to this bizarre year for me. And one thing really scared me. Whether the worst is now behind us? At least the most extraordinary is still on view until 5 February 2017. A chronological overview of what was unbelievable, unthinkable, inconceivable, unbelievable and perhaps untrue. Much of it, by the way, will be in 2017... 

Wilbur Smith: ‘Alles wat ik aanraak, wordt van goud en kristal’

Meer dan 120 miljoen boeken verkocht bestsellerschrijver Wilbur Smith – tweeduizend Wembley-stadions vol. Zijn vaste recept – geweld, magie, mysterie, avontuur, jagen en seks – houdt zijn lezerspubliek al meer dan een halve eeuw geboeid. Om zijn productie hoog te houden, werkt hij sinds kort met coauteurs. Alleen de ‘Egypte-romans’, waartoe ook zijn nieuwe boek Farao behoort, schrijft hij zelf.… 

De Oogst van de Maand: Grandes, Hulst, Otten, Smith, Winterson, Noorduijn en Vanden Bosch, Van Mersbergen en Van Zomeren

De kosten van de crisis Kleine helden is de titel van de nieuwe roman van Almudena Grandes, een van de grootste schrijvers van Spanje. En om kleine helden gaat het: de roman is eigenlijk een bundeling van verhalen die met elkaar samenhangen en over mensen gaan zoals wij allemaal, alleen wonen deze mensen allemaal in Madrid. Rijk en arm, jong… 

Hugh Aldersey-Williams: ‘Onwetendheid over het getij brengt ons in gevaar’

Zeemonsters, verslindende draaikolken en verleidende sirenen – de oerkracht van de zee is voor de mens al eeuwenlang een bron van ontzag, angst, fascinatie en mythes. Over miljoenen jaren bestaat het getij niet meer, maar tot die tijd hebben we nog volop te maken met de schoonheid en de gevaren ervan. In Het getij, dat afgelopen maand verscheen, neemt de Britse… 

Ballet dancer Andrew Greenwood: 'Healthcare needs dance'

'What is the relevance of dance?' Since the conference The Relevance of Dance in March 2016, this question has been haunting my mind. Above all, I want to know why more people should dance. Therefore, I decide to put the question to inspiring and progressive dance teachers. The second one I question is Andrew Greenwood, who six months ago... 

Grootste oorlogsmonument van Nederland wil symbool worden voor opvang vluchtelingen

Het Belgenmonument in Amersfoort is het grootste oorlogsmonument van Nederland. Honderd jaar geleden werd gestart met de bouw. Het is onlangs gerestaureerd, maar heeft geen functie meer. Er wordt gezocht naar nieuwe zingeving. Architectuurcentrum FASadE schreef hiervoor een ontwerpwedstrijd uit. Doel: het Belgenmonument een hernieuwde betekenis te geven als memorial maar ook als symbool voor de opvang van hedendaagse ontheemden. De jury onder leiding… 

What's behind Wim Pijbes' directed departure from the Rijks?

For now, an unusual state of affairs in the field of cultural governance. Unsatisfactory also because of the many questions it raises: Wim Pijbes rather unexpectedly announces his departure as chief director of the Rijksmuseum on 1 March 2016, opting for a director's position at a new private museum (Voorlinden) owned by billionaire Van Caldenborgh on 1 July 2016. Equally unexpectedly,... 

Foto 1. Betty-Woodman-LIVERPOOL-FOUNTAIN-artwork-in-public-space-2016

Liverpool Biënnale: een grabbelton die af en toe tot verwondering leidt

“Things happen, and then they happen again, but not the same way, not quite; such is the logic of the biennial. And then there are things which have never happened before, and which happen now and in a time that seems somehow out of time, or takes our “now” out with it.” [hints]“Dingen gebeuren, en dan gebeuren ze weer, maar niet… 

Mark Haddon: 'Without death there is no fiction, nor any value in existence'

It came anything but naturally, writing his collection of short stories The Pier Collapses. Mark Haddon, made famous with The Miraculous Incident with the Dog in the Night, novels come a lot easier. 'I've been trying to write short stories for a long time, and I knew I should be able to do it, but I never succeeded. It was like a... 

Harrison Birtwistle: van schokkend naar keelsnoerend muziektheater

In zijn jeugd was Harrison Birtwistle (1934) een van de Angry Young Men van de Engelse muziek, inmiddels is hij in de adelstand verheven en gaat hij als ‘Sir Harry’ door het leven. Hij werd opgeleid  als klarinettist en componist aan the Royal College of Music in Manchester, waar hij zich ergerde aan het behoudende klimaat. Samen met John Ogden,… 

Dit is meer dan een recensie van de opening van het Holland Festival

Zaterdag 4 juni 2016 was ik aanwezig bij de koninklijke opening van het Holland Festival en ik kon er geen recensie over schrijven, want ik zat op de voorste rij van de Amsterdamse Stadsschouwburg. Omdat het podium verhoogd was, keek ik tegen een zwarte muur aan, waarboven alleen de voorste acteurs zichtbaar waren. De achterste en onderste helft van het toneelbeeld waren mij volledig ontgaan.

Ik schreef dat op, en het Holland Festival stelde mij ruimhartig in de gelegenheid om de voorstelling nog een keer te gaan zien, vanaf een betere plek. Tegelijk vertelde de organisatie dat de eerste drie rijen van de Stadsschouwburg bij deze voorstelling zouden worden gecompenseerd. Ik ging dus nog een keer naar Amsterdam, op maandag 6 juni.

Voorafgaand aan de voorstelling, tijdens het niet eten van een zwartverbrande hamburger in schouwburgrestaurant Stanislavski, hoorde ik van de keurige mensen aan het tafeltje naast mij dat de voorste stoelen tegen scherp gereduceerd tarief werden aangeboden, en dat mensen zoals zij die al een kaartje hadden gekocht de keuze hadden om dus een deel van het geld terug te krijgen of op de wachtlijst te gaan staan voor een plek met betere zichtlijnen. Of het hun uiteindelijk gelukt is een van de plekken met beter zicht te bemachtigen, weet ik niet. De voorstelling

Scenefotos_Bromance_Foto_Sanne_Peper

Stagehands, stay away from that theatre!

The longer I walk around in the theatre industry, the more I find out that these so-called crisis in the performing arts is not down to the people who make theatre, nor to the people who may or may not come to watch it. Good will is omnipresent. The only real cause for a breach of trust between actors and audiences that I can point to is the nineteenth-century invention we call 'theatre'. Let me explain.

Small Membership
175 / 12 Months
Especially for organisations with a turnover or grant of less than 250,000 per year.
No annoying banners
A premium newsletter
5 trial newsletter subscriptions
All our podcasts
Have your say on our policies
Insight into finances
Exclusive archives
Posting press releases yourself
Own mastodon account on our instance
Cultural Membership
360 / Year
For cultural organisations
No annoying banners
A premium newsletter
10 trial newsletter subscriptions
All our podcasts
Participate
Insight into finances
Exclusive archives
Posting press releases yourself
Own mastodon account on our instance
Collaboration
Private Membership
50 / Year
For natural persons and self-employed persons.
No annoying banners
A premium newsletter
All our podcasts
Have your say on our policies
Insight into finances
Exclusive archives
Own mastodon account on our instance
en_GBEnglish (UK)