Le smoking perdu de Fedja van Huet et autres mystères du Toneelgroep Amsterdam #HF12

Wie mocht denken dat het maken van een toneelvoorstelling een simpel een-tweetje is van een geniale regisseur met een goed team van créatifs en perfecte acteurs, heeft het mis. Alleen, als toeschouwer die eenmaal de voorstelling bezoekt, merkt u daar niets van. En dat is maar goed ook. U komt voor de voorstelling en het zal u worst wezen of het in de keuken slaande ruzie is geweest of niet.

Bij de Macbeth van Toneelgroep Amsterdam zou je je die vragen ook niet moeten stellen, maar we stellen ze toch, en dat komt omdat er reden voor is. Niet alleen het plotselinge nieuws dat sterspelers Fedja van Huet en Barry Atsma plots ‘voor hun gezin kiezen’ dan wel overzees carrière gaan maken, maar vooral het vreemde verloop van de pr-campagne voor deze voorstelling.

Als eerste is daar de dode link van de Macbeth-trailer op youtube. De annalen van google melden dat er wel een trailer is geweest, maar van de Macbeth die op 10 juni in première ging, is geen enkel bewijs terug te vinden op youtube, en dat is zo’n beetje voor het eerst bij Toneelgroep Amsterdam. Doorgaans maken ze hele mooie voorstellingstrailers.

Dit bewijst allemaal dat er tijdens het werken aan deze Macbeth sprake is geweest van een Macbeth 1 en een Macbeth 2. Waaraan ontlenen we dat? Welnu: de pr-foto’s in het persmapje van het Holland Festival. Daarin staat de bekende foto die u in alle media terug zult vinden van hoofdrolspeler Fedja van Huet, met kroontje in een plas bloed, maar we vonden ook een foto van Fedja van Huet in een keurige smoking, omgeven door drie jonge actrices. Foto 1 klopt perfect met de gespeelde voorstelling, maar foto 2 totaal niet. Van zowel die smoking als van die actrices in de huidige voorstelling geen spoor. Die zijn dus  geschrapt. Dat kan gebeuren in een vast gezelschap met mensen in loondienst, zonder dat de bladen er lucht van krijgen.

Nog een bewijs van een eerdere versie van Macbeth: het decor. Dat stelt een soort arena voor, met aan de kop een heuse restaurantkeukenachtige opstelling, waarop een pan staat te koken. Gebeurt nu niets mee in de voorstelling, en dat is raar. Toffe dramaturg die dat er nu nog in weet te spindoctoren, maar we zijn eigenlijk wel benieuwd naar het ‘making of’- verhaal. Omdat er dit keer zulke enorme slagen lijken te zijn gemaakt in het proces.

Of dat veldslagen zijn geweest: soit. Leuker is het om eens uitgelegd te krijgen hoe dat eigenlijk gaat, zo’n 180 graden draai in het repetitieproces. De comments staan open.

En dit gebeurde er gisteren op twitter. We delen het graag met u.