Monica Preller (1995) houdt van kunst in de breedste zin van het woord, maar wel: hoe meer woorden, hoe beter, vindt zij. Laat de zinnen dan ook breed zijn.
‘Broos’ opent als een soort wrede spelshow, met in het midden van het podium hoofdrolspeelster Lottie Hellingman, zittend op een stoel waarboven een groot, grijs rotsblok hangt. “Ik vond geluk iets vanzelfsprekends”, begint ze gelaten. Hellingmans woorden zijn van regisseur Madeleine Matzer. Zij schreef ze op voor ‘Broos’ nadat ze een moeder van een zeventienjarige dochter met Downsyndroom hoorde zeggen…
Een trombone, schetterend als een olifant, violen als smekende zangvogels en een hobo die een toonladder laat kabbelen als een beek: zo opent Een Huid van Klank, een uitvoering met blazers, snaarinstrumenten, slagwerk, een Zuid-Afrikaanse dichter en een popzangeres. Met ingehouden adem luisterden tientallen bezoekers in de Grote Zaal van de Bossche Verkadefabriek naar de première van dit zinderende stuk.…
