Voor leden, supporters en lezers: De Cultuurpers Zomerborrel!
Mogelijk gemaakt door Eventbrite
Alles wat in musea, galeries, op rotondes en dorpspleienen staat, en boven bankstellen hangt. En Marina Abramovic
Mogelijk gemaakt door Eventbrite
Daar lig ik dan. Naast Holland Festival-directeur Ruth Mackenzie, op een graf, als onderdeel van de installatie Gardens Speak op het podium van de grote zaal van Theater Bellevue in Amsterdam. Er is niets te zien, weinig te horen. Toneellampen suggereren na een paar minuten een opkomende zon. Ik kom samen met de tien andere bezoekers overeind. Best jammer, want ik lag daar eigenlijk wel lekker.
Het programmaboekje klonk veelbelovend:
Je kunt natuurlijk lid worden, of donateur, van Cultuurpers. Dat heeft enorm veel voordelen: je hebt toegang tot onze premium-verhalen en mag ook publiceren[hints]Iedereen die lid, genoot of drager is heeft toegang tot het CMS en kan verhalen indienen ter beoordeling door de eindredactie.[/hints] op de site. Maar je hoeft natuurlijk niet per se lid te worden om de goede zaak te steunen. Sterker nog: je kunt de goede zaak steunen en gewoon netto geld verdienen. Hoe dat kan? Door leden te werven: als partner van de coöperatie. Wanneer je voor ons leden werft via het partnerprogramma geven wij je een stukje van de opbrengst.
Er zijn landen in de wereld, waar de grenzen tussen de kunstdisciplines niet zo scherp getrokken zijn als hier. Het Holland Festival is onder de nieuwe leiding van Ruth MacKenzie bezig ons een inhaalslag te laten maken. Ze haalt hier evenementen heen waarbij de grenzen tussen beeldende kunst, performance, video, film- en podiumkunst niet meer te trekken zijn. Gebeurtenissen die op een voor ons best nieuwe manier betekenis genereren, zoals The Encounter, vorige week, en Gardens Speak, later deze week.
Geen acteur te zien in de zaal van Theater de Veste in Delft. Alleen een huis met muren en dak van doorzichtig doek. Daar kunnen dertig mensen in. Op de wanden van de zaal daaromheen trekken geprojecteerde beelden in wervelende vaart voorbij. Dat is fascinerend: gewoonlijk, als je in een huisje zit, sluiten de muren je af van de omgeving, maar deze keer geven ze juist uitzicht op een wereld zo groot en prachtig als je nooit meemaakt in het gewone leven.
Ooit liet Johan Maurits van Nassau-Siegen het Mauritshuis bouwen met geld, verdiend in Brazilië, onder andere in de slavenhandel. Nu exposeert een Braziliaan in datzelfde Mauritshuis met perfecte 3d-replica’s van de achterkant van beroemde schilderijen. Speciaal voor deze tentoonstelling maakte hij er vijf nieuwe. Vier bekende topstukken uit het Mauritshuis, maar ook een schilderij dat betrekking heeft op de Braziliaanse avonturen van toen.
Op dezelfde dag dat in Arnhem onze koning Sonsbeek 16 opende, was er ook een feestje rond de Phoenixsee in Dortmund. Daar opende namelijk Emscherkunst 2016, en voor wie daar nog nooit van gehoord heeft: het is de voortzetting van eerdere kunstmanifestaties in het Ruhrgebied, het voormalige industriehart van Europa. Ik ben er zelf al een keer wezen kijken, 6 jaar geleden, en had gemengde gevoelens: is het investeren in kunst werkelijk een geschikte methode om een door de economie in de steek gelaten gebied te redden?
Twee grote tentoonstellingen eren het werk van Constant Nieuwenhuys. Gemeentemuseum Den Haag toont zijn architectuur-utopie New Babylon, het Cobramuseum in Amstelveen schetst Constants ontwikkeling van Cobra daarnaartoe. We bezichtigen de Haagse tentoonstelling en gaan op zoek naar de erfenis van Constants legendarische project. Met onder andere enkele 3d-foto’s.
Afzettingsprocedures, sociale onrust, corruptie: recente berichten over Brazilië schetsen een weinig optimistisch beeld. Toch staat juist dit land centraal in de grote jaarlijkse grote sculptuurexpositie in Den Haag. Aanleiding: de Olympische Spelen, later dit jaar in Rio. Maar maakt de schorsing van president Roussef Brazilië tot een riskante samenwerkingspartner voor een tentoonstelling?
De eer om het Utrechtse dans- en performancefestival SPRING te openen, viel dit jaar te beurt aan choreograaf Nicole Beutler[hints]Nicole Beutler (München, 1969) is choreograaf en theatermaker. Na een studie Beeldende Kunst aan de Kunstacademie (Münster en München) kwam zij naar Amsterdam voor de School voor Nieuwe Dansontwikkeling van de AHK, waar zij in 1997 afstudeerde. Haar werk bevindt zich op het grensvlak van beeldende kunst, theater en dans(bron)[/hints]. De voorstelling 6: The Square vertoont een onnavolgbare fascinatie voor het dansen en denken in vierkanten. Squaredance, een vooral in Amerika populaire, zeer oude volksdanstraditie in koppels, en de futuristische functionaliteit van Bauhaus worden in deze choreografie verbonden met gedachten over orde scheppen en hokjesgeest. Hoe precies
Champagne bij BAK in Utrecht, diepe teleurstelling bij Het Nieuwe Instituut in Rotterdam: de Raad voor Cultuur heeft gesproken. Vandaag, donderdag 19 mei 2016, kwam het eerste advies na de draconische kunstbezuinigingen door het eerste kabinet Rutte uit, en er rollen koppen. Amsterdam verliest de prestigieuze presentatie-instelling De Appel, in Den Haag moet collega-instelling Stroom zijn huiswerk overdoen. Het Orkest van het Oosten en het Gelders Orkest moeten binnen 2 jaar met fusieplannen komen. In Utrecht krijgt het stadsgezelschap Theater Utrecht ondanks artistieke waardering geen geld meer. Het Zuidelijk Toneel in Eindhoven Tilburg moet nieuwe plannen maken en Opera Zuid moet snel de artistieke kwaliteit omhoog brengen. Dat zijn de belangrijkste conclusies van het Advies van de Raad voor Cultuur.
Hoe dramatisch een en ander ook mag klinken, het advies is dat eigenlijk niet, wanneer je het hele slagveld overziet. Mede dankzij
‘Dit regiem heerst ook over je na je dood. Het regiem steelt je verhaal. Ze gebruiken je om hun eigen verhaal te vertellen. Nabestaanden worden gedwongen om verklaringen te onderteken dat de dode is vermoord door de oppositie. Het regiem gebruikt de doden om de levenden te onderdrukken.’ De Libanese kunstenares Tania El Khoury heeft een statement gemaakt: Gardens Speak (Tuinen Spreken). Een installatie, een immersieve[hints]definitie: onderdompelend, waardoor je de echte wereld om je heen vergeet.[/hints] voorstelling, waarin de toeschouwers zelf acteur zijn. Een voorstelling die bestaat uit een berg aarde waaruit zacht stemmen klinken vanonder grafstenen. Die voorstelling komt in juni naar Amsterdam, als een van de voorbeelden van de nieuwe Holland Festival-programmering door festivaldirecteur Ruth MacKenzie.
De berg aarde waarin en waarop de installatie zich afspeelt staat voor de vele duizenden anonieme achtertuingraven in Syrië. In het begin van de Syrische burgeroorlog was de strijd nog vooral een strijd tussen tegenstanders van de dictatuur van president Assad en diens (geheime) politie. De eerste slachtoffers waren vaak nog gewoon studenten die meededen aan vreedzame demonstraties, die pamfletten uitdeelden, of die de begrafenis van een vriend bezochten. Immers: het bombarderen van begrafenisplechtigheden was en is een beproefde methode van moorddadige regiems en misdaadsyndicaten om opstandige netwerken uit te schakelen.
Tania El Khoury hoorde in 2013 van het Syrische alternatief: de privébegrafenis in eigen achtertuin, of bij gebrek daaraan in een anoniem stadspark, zonder grafsteen of herdenkingsplek. Zo’n actie is zowel een uiting van angst als een daad van verzet: dit zijn doden die de regering niet meer kan misbruiken. ‘Het stuk is oorspronkelijk ook niet bedoeld voor het Europese publiek. Het is in Libanon gemaakt en de tekst was ook in het Arabisch. Het laatste waar ik aan dacht was het Europese publiek. Het idee was
Een tentoonstelling die onze blik op migratie en migranten centraal stelt, ons migratiebeleid kritisch bejegent, maar niet in makkelijk pamflettisme vervalt, dat is ‘Voices outside the echo chamber’. Vrijdag 29 april opende in de Tolhuistuin de expositie “Voices outside the echo chamber“– een expositie van Framer Framed, de Amsterdamse organisatie die al jaren de beeldtaal in onze kunsten bevraagt en becommentarieert. Immers,…
Jiří Kylián toont met Free Fall voor het eerst zijn fotowerken. Hij vertelt gedreven over zijn ontdekkingen, zijn inspiratie, en Sabine. Het huis in Den Haag waar Jiří Kylián nu meer dan dertig jaar woont straalt levensvreugde uit. Warme kleurtonen, geurende bloemen, een classicistische inrichting en toch gezellig. Onmiskenbaar de ‘touch of a woman.’ Die vrouw is Sabine Kupferberg, de levenspartner en…
Hoewel in Panorama Mesdag altijd één schilderij centraal staat, is het geen statisch museum. Wisselende tentoonstellingen belichten soms Mesdag en zijn tijd, soms modernere kunstuitingen. Ditmaal heeft het museum kunstenaars benaderd nieuwe visies te ontwikkelen op het begrip panorama. Een prijzenswaardig besluit. Of de nieuwe panorama’s allemaal even overtuigend zijn is een tweede. Het belangrijkste werk op de tentoonstelling is…
Afgelopen zaterdag, 2 april bezocht ik de opening van vier tentoonstellingen in Amsterdam met werk van Martyn Last, die in september 2015 plotseling overleed. Hij was nog maar 54 jaar. De samenstellers Jeroen Werner en Henk Wijnen (i.s.m. de galeries) hebben een indrukwekkende hommage gebracht aan hun overleden vriend en kunstbroeder. Het is een belevenis om zoveel werk van Last bij…
Die Daan Roosegaarde zou het opnieuw enorm bont hebben gemaakt. NRC Handelsblad meldde in ieder geval dat de man, die onder vuur ligt wegens het niet noemen van bronnen, opnieuw plagiaat heeft gepleegd. Voor zijn bijdrage aan het DWDD pop-up museum, een razend succesvol ding van het snelste cultuurprogramma ter wereld, hing hij een hele rij zeegezichten in een zaal,…
Er zijn buitenkansen die je te baat moet nemen. Het Portret van Edith van Egon Schiele van zijn vrouw Edith krijgt in het Gemeentemuseum Den Haag eenmalig gezelschap van Gustav Klimts Judith I uit Wenen. Twee fascinerende werken, die beide hoogst zelden worden uitgeleend. En hoewel de kunstenaars elkaar kenden en waardeerden, is er bijna geen groter verschil denkbaar dan…
De Jugendstil-krullen van het beroemde ‘slaolie-affiche’ sieren het beeldmerk van de grote Toorop-tentoonstelling in het Gemeentemuseum Den Haag. En hoewel die keuze herkenbaar en aansprekend is, is er toch wel wat op af te dingen. Het museum wil namelijk juist zo graag andere kanten van Toorop laten zien. En die zijn er verrassend veel. Het Gemeentemuseum heeft een geschiedenis met…
Het leuke van openingen bezoeken, is dat je er soms iets meemaakt dat niemand had verwacht. Zoals bij de mini-expo ‘Bep Rietveld, dochter van…’ in Kunstruimte Kuub in Utrecht. Er hangen 72 schilderijen van de dochter van Gerrit Rietveld, de man die De Stijl zijn meubels en huizen gaf. Deze Bep, niet onverdienstelijk met de kwast, heeft in 1935 een…
In de gang naar de luchtplaats staat een sjofele man tegen de muur geleund. Uitgeput, koud, onaanraakbaar. Het is een jonge Adolf Hitler, door Roy Villevoye afgebeeld als de dakloze, mislukte kunstenaar die hij ooit was. Nu staat hij op Hacking Habitat en zit hij vol mogelijkheden, aldus het bijschrift. De kunstmanifestatie die onder die titel bezit heeft genomen van…
Naar aanleiding van de verkenning van de arbeidsmarkt in de cultuursector, gemaakt door de Sociaal-Economische Raad (SER) en de Raad voor Cultuur, was er vorige maand veel aandacht voor de weinig verdienende ZZP-er in de cultuursector. Veelzeggende krantenkoppen als “Iedereen krijgt betaald behalve de kunstenaar” (NRC) en “Het is elke maand afwachten of ik genoeg verdien” (Volkskrant) konden rekening op herkenning…
Verspreid door de grote zaal van museum Beelden aan Zee in Den Haag liggen en hangen enorme werken, merendeels bestaand uit lint en gebruikte binnenbanden van auto’s. Daarnaast hangen er doeken aan de wand, alweer vol kleurig lintborduursel. Deze doeken zijn meer sculptuur dan schilderij. Het is werk van de Zuid-Afrikaan Nicholas Hlobo. Beelden aan Zee brengt onder de titel Imilonji Yembali (Melodies…
Kunst maken is te leuk en te overbodig. Mensen maken heel graag kunst, en willen dat ook heel graag laten zien. Zo graag, dat ze als enigen hun bijdrage aan een kunstmanifestatie gratis doen. Terwijl alle andere medewerkers gewoon betaald worden. Zo is de kunstwereld, ook de gesubsidieerde, een van de plekken in Nederland waar slavernij nog gewoon is. Het…
Rond het depot van een museum hangt vaak een mythisch aura. Hoeveel werken van ongekende waarde laat een topcollectie als het Mauritshuis verstoffen in de rekken? En belangrijker: waarom? En kun je die als museum dan niet beter verkopen? In de tentoonstelling Hoogte- en dieptepunten uit het depot geeft het Mauritshuis antwoord op dergelijke vragen. Tegelijk komen nieuwe vragen op,…