Alles waarvoor mensen een podium betreden.
Cultuurdebat 2013: Rutte en PVV schudden elkaar de hand. Het ging over Caro Emerald. Over Zwarte Piet. En de klassieker: subsidie op operakaartjes. En even over carnaval. En het haalde alle journaals. Geenstijl. Radio 1,2,3 en 4. Waar het debat verder over ging? Eh… geen idee.
Ook vanavond wordt er weer volop geprotesteerd bij een concert onder leiding van Valery Gergiev, ditmaal in het Londense Barbican. Een groot deel van de demonstranten verlangt dat het orkest zich nadrukkelijk distantieert van de Russische sterdirigent en zich openlijk uitspreekt tegen de homowetgeving in Rusland.
Een gezamenlijke persconferentie van twee gezelschappen. In het post-Zijlstra-tijdperk belooft dat vaak weinig goeds. Een fusie ligt dan voor de hand, zeker als het de twee grootste operagezelschappen van ons land betreft: De Nederlandse Opera en de Nationale Reisopera. Alleen moeten we dat nu omdraaien: De Nederlandse Opera wordt de Nationale Opera. En het gebouw gaat Nationale Opera en Ballet heten.
Het regent in het Amsterdamse Muziektheater.
Wanneer kruisridder Renaud een half uur na het begin van de voorstelling een idyllisch landschap bezingt, gaat heerlijk langzaam het doek omhoog. De opera die zich tot op dat moment op een klein en schraal landschap op het voortoneel afspeelde krijgt er een adembenemende dimensie bij.
Tijdens de 16e editie van de Nederlandse Dansdagen zijn diverse dansprijzen uitgereikt: de Prijs Nederlandse Dansdagen 2013, de Zwanen en de Dioraphte Dansprijs. Respectievelijke winnaars zijn choreograaf Giulio D’Anna, danser Medhi Walerski, Club Guy & Roni voor Midnight Rising, danseres Bonnie Doets van Scapino Ballet Rotterdam en Keren Levi met The Dry Piece.
Het Nationale Ballet zit niet stil. Voortbordurend op het 50-jarig jubileum verschijnt komend voorjaar van de AVRO een realityserie over ’s lands grootste dansgezelschap. Dit als vervolg op Bloed, zweet, en snaren over het Concertgebouworkest.
Een Brünhilde die niet in vlammen opgaat maar met een baby in de armen de Götterdämmerung doorstaat, een Senta die niet van een klif springt maar samen met de Holländer door Erik wordt neergeschoten. Niemand kijkt er nog echt van op. En Isoldes die niet doodgaan in de Liebestod zijn geen uitzondering, maar Tristan die door de tot in hemel reikende noten van Isolde als het ware uit de dood verrijst, schuin achter haar gaat staan en klankloos meezingt?
“Dat klinkt anders. Een beetje verdrietig.”
Ik heb net F, B, D♯ en G♯ gespeeld. Beter bekend als het Tristan-akkoord. Maar dan op gitaar. Mijn publiek bestaat uit vijftien kleuters.
De lichamen van Fokine, Van Manen en EGPC in het nieuwe programma ‘Corps’ van Het Nationale Ballet verschillen enorm, al dansen ze allen een vorm van ballet. Het zijn de verschillen qua inzet (decoratief of expressief, gestileerde controle of individuele overgave, vol van symboliek of daarvan ontdaan) en de sleutelrol voor het ensemble, die het programma buitengewoon interessant maken. Naast het feit dat EGPC op weg lijkt naar een artistieke doorbraak.
‘Laat niemand de zaal uit gaan zonder iets mee te hebben gemaakt of gevoeld te hebben.’ Dat is zeker en vast de missie bij het werk van de Vlaamse Ann Van den Broek. Doen de stemmingswisselingen in The Red Piece je weinig, dan branden je netvliezen wel door van de wisselingen in lichtontwerp. Je zou zomaar denken dat je als publiek gemanipuleerd wordt. Maar je laat het met plezier toe.
In een brief aan Franz Liszt benadrukt Wagner in 1852 dat de zee in zijn Der fliegende Holländer zo realistisch mogelijk getoond moet worden, vol gewelddadige golven. Honderdzestig jaar later neemt Yannick Nézet-Séguin dat advies in havenstad Rotterdam zeer ter harte. Niets aan deze Holländer kabbelt, vanaf de eerste noten stormt het, culminerend in een derde akte op orkaankracht, met een hoofdrol voor het koor van De Nederlandse Opera.
Deze maand viert Reinbert de Leeuw zijn vijfenzeventigste verjaardag. Niet alleen wijden televisie, radio, internetmedia en geschreven pers uitvoerig aandacht aan de niet geringe prestaties van deze voorvechter van de hedendaagse muziek, maar ook wordt hij geëerd met een eigen festival, ‘Reinbert 75’. Dit wordt georganiseerd
Armando Navarro (Argentinië, 1930 – Amsterdam 2013), voormalig artistiek leider van Scapino Ballet, is afgelopen zondag overleden. Samen met zijn echtgenote Marian Sarstädt vormde Navarro een van Nederlands bekendste danskoppels, naast Han Ebbelaar en Alexandra Radius (Het Nationale Ballet) en Jiří Kylián en Sabine Kupferberg (Nederlands Dans Theater).
Al vanaf de oprichting van de NJO Summer Academy in 2001 staat jaarlijks één componist centraal, in de huidige aflevering is dat Steve Reich (1936). Tijdens de NJO Muziekzomer spelen tweehonderd muziekstudenten uit vijftien landen een flink aantal composities van de Amerikaanse grootmeester.
Danseres Ellen Edinoff is dinsdag op 70-jarige leeftijd in haar woonplaats Amsterdam overleden. Ellen vormde samen met haar man Koert Stuyf in de jaren ’60-’70 een uniek danspaar dat reacties in uitersten opriep. De Nederlandse danswereld werd mede dankzij hen volwassen.
Op de dag dat in Den Haag gestemd zou worden over het nieuwe Spuiforum, is bekendgemaakt dat Robert van Leer vertrekt als zakelijk leider van het Nederlands Dans Theater. Van Leer neemt ontslag om puur ‘persoonlijke redenen’, volgens de persvoorlichter van het gerenommeerde dansgezelschap.
Met zestig procent minder budget toch meedoen in de top en succesvol Europa in. Onmogelijk, roept menigeen. Alleen met een nieuw stadion, stelt een ander. En met extra investeringen in de winterstop. Maar het kan, aldus een enkeling.
De samenwerking tussen pianist Tomoko Mukaiyama en choreograaf Nicole Beutler in de voorstelling ‘Shirokuro’, vorige week te zien tijdens het Holland Festival, levert een prachtig perspectief op op twee pianosonates van Galina Oestvolskaja. ‘Shirokuro’ betekent zwart-wit in het Japans. De absolute muziek van de Russische componiste wordt, ondanks sterke beelden en indrukwekkende mede-protagonisten op het toneel, nooit uitgelegd en behoudt daardoor zijn pure kracht.
We schreven al over de naamsverandering van het Orkest van het Oosten in het Nederlands Symfonieorkest (NedSym). Het Nederlands Philharmonisch Orkest (NedPho) was not amused en meende dat het Enschedese orkest inbreuk maakte op haar merk- en handelsrechten en eiste dat het orkest een andere naam zou kiezen. Er volgde een kort geding en in april 2012 oordeelde de rechter dat het Nederlands Symfonieorkest alleen de afkorting NedSO niet mag gebruiken, maar niet van naam hoeft te veranderen.
Wat te verwachten van een ‘musicabanda’ uit Oost-Tirool? Gemütliche volksmuziek? Gejodel? Dansmuziek voor bruiloften en partijen? Een avondje in een biercafé? Hoe dan ook: zeker geen Mahler. Maar waarom eigenlijk niet dacht het uit het dorpje Innervillgraten afkomstige Franui. Resultaat: een enerverende voorstelling rondom de orkestliederen. Zo hoorden we Mahler nog nooit.
Holland Festival
Holland Festival
‘The Pyre’, de nieuwste voorstelling van de internationaal rijzende ster Gisèle Vienne, lijkt aanvankelijk minder verontrustend dan haar eerdere werk. Stukken als ‘Jerk’ (2008), gebaseerd op het waar-gebeurde verhaal van een jonge seriemoordenaar, en ‘This is how you will disappear’ (2010), met een donker bos in de hoofdrol, waren slechts op enkele plekken in Nederland te zien. Hopelijk brengt dit optreden tijdens het Holland Festival daar verandering in. Gisèle Vienne studeerde ooit harp, daarna filosofie en is uiteindelijk als poppenspeler opgeleid. Maar Vienne ziet zichzelf vooral als een beeldend kunstenaar die werkt met tijd, op een podium, waar verschillende ritmes, motieven en figuren samenkomen.
Holland Festival
Mannnen en vrouwen samen op de dansvloer, het is in grote delen van de moslimwereld nog steeds verboden. Twee jaar geleden stond de dansvoorstelling ‘Nya’ op het Holland Festival, een stuk geschreven op de huid van negen Algerijnse dansers, merendeels B-Boyz van de straat, maar ook de zoon van een balletlerares uit Algiers deed mee. Dit jaar keerden de Franse choreograaf Abou Lagraa, zijn vrouw Nawal Ait Benalla en een groot deel van de Algerijnse cast terug in het Holland Festival met een stuk waarin ook vrouwen dansen.
