Het Holland Festival is het meest toonaangevende festival van Nederland, en toont het beste wat er internationaal en nationaal op de grotere podia wordt gemaakt.
Holland Festival
Holland Festival
,,Het bijzondere aan Quartett is dat een intiem verhaal tussen twee personen tot indrukwekkende afmetingen opgeblazen wordt. De personages bevinden zich in een kamer, die lijkt te zweven. In deze beslotenheid speelt zich een geïsoleerd spel tussen een man en een vrouw af. Gigantische videoprojecties
Holland Festival
Holland Festival
Simon Stone (28) schreef een nieuw stuk op basis van Henrik Ibsens toneelklassieker De Wilde Eend uit 1884. De in Zwitserland geboren Australiër voorzag het Noorse stuk van een geheel eigentijdse taal en aankleding. De acteurs zitten
Holland Festival
In ‘Cineastas’ toont de Argentijnse regisseur Mariano Pensotti (1972) een gelaagd verhaal over vier cineasten uit Buenos Aires, die ieder worstelen met hun nieuwe films. Het is deels een portret van de stad, door de ogen van vier Argentijnse filmmakers, zegt
Achtendertig zingende Sloveense meisjes. We zouden iets kunnen verwachten met kleurrijke klederdrachtjes tegen een achtergrond van een zonnig dorpstafereel. In plaats daarvan
Holland Festival ,,Ik gebruik graag het woord ‘Gesamtkunstwerk’. Licht, ruimte, materie, lichaam, geluid: het hoort allemaal bij elkaar. Elk aspect vormt een wezenlijk onderdeel van het geheel.”
Choreografe Nicole Beutler bereidt zich met pianiste Tomoko Mukaiyama en
Met Tragedy of a Friendship herdenkt De Vlaamse Opera het tweehonderdste geboortejaar van Richard Wagner. Het betreft een productie van de controversiële kunstenaar Jan Fabre, de auteur Stefan Hertmans en de componist Moritz Eggert. Wanneer ik de Duitse toondichter benader voor een gesprek over deze opera, reageert hij geschrokken: er is ab-so-luut geen sprake van een opera! Wil ik dat misverstand alsjeblieft voor ééns en altijd de wereld uit helpen?
Rokia Traoré, Dieudonné Niangouna, Brett Bailey, Compagnie La Baraka van choreograaf Abou Lagraa, El Gusto met Kashba Blues: er is veel Afrika in het Holland Festival 2013. Voorstellingen die
Met papier weet je het nooit (‘0,3% van de krantenlezers leest de recensies op de kunstpagina‘), en met tv is het ook altijd een beetje schatten en extrapoleren, maar het internet is keihard. Wij weten hoe vaak u een stuk van ons las, en hoe lang u bleef hangen bij onze filmpjes. Wel: waren we vorig jaar al trots, nu gaan we dik over de 200.000
De jonge dirigent van Venezolaanse afkomst bracht gisterenavond voor het slotconcert van het Holland Festival zijn Simón Bolívar Symphony Orchestra voor het eerst naar het Concertgebouw. Terwijl Hollanders op de gangen het tropische weer trotseerden, liepen Venezolaanse schonen vief op hun stiletto’s naar het podium. Nadat ook Máxima en Willem-Alexander plaats hadden genomen op het balkon kwam Gustavo Dudamel de trap afgedanst.
Voor de tweede keer deze maand dreigen de weergoden roet in het eten te gooien bij het Holland Festival. Viel het aangekondigde noodweer van 21 juni reuze mee, voor vanavond, 28 juni, dreigt op dit moment (10:45) een ‘code rood’ afgegeven te worden door de alarmdiensten.
Daniël Bertina keek met zijn iPhone even rond in het Oosterpark in Amsterdam, waar duizenden mensen de live-uitzending van de opera Parsifal bijwoonden, maandag 25 juni 2012.
Antony, Dafoe en Abramović samen op één podium, in een regie van Robert Wilson – het beloofde de klapper van het theaterseizoen te worden. Maar het privé-leven van Abramović leent zich niet echt voor een triomfantelijke of meeslepende vertelling.
Er zijn dagen bij geweest dat we 1500 pageviews hadden. Jullie, 2500 van onze trouwste bezoekers, kwamen tot nu toe zorgen voor 14000 kijkjes op dedodo.nl, en jullie bleven gemiddeld drie minuten rondkijken. Gemiddeld. Daar zijn we trots op. Kennelijk wisten we jullie aandacht te trekken en vast te houden. Dat zijn dus goede cijfers voor een online festivaldagkrant als De Dodo, die het moet redden zonder schreeuwlelijks, zonder marketingbudget maar met een overdosis enthousiasme en professionele innovatiedrang.
Maakt live-begeleiding met koor en orkest Kubricks 2001 tot een andere of betere film? Niet perse, maar als hommage en evenement is het een prachtig gebaar. Ook op de harde kuipstoeltjes in de Gashouder is het opnieuw een adembenemende ervaring. Gisteravond, in de Gashouder op het Amsterdamse Westergasfabriekterrein, eindelijk Kubricks sciencefiction-epos 2001: A Space Odyssey weer eens herzien. Deze…
Shakespeare had het, Oscar wilde had het, Monty Python had het en Simon McBurney heeft er vrachtwagens vol van. Het is dus Brits en het heet humor, of liever gezegd: het vermogen om de absurditeit van het leven als tegelijkertijd hilarisch en dieptragisch te laten zien. En laat dat nou ook gelden voor de Rus Michail Boelgakov. Zijn onvoltooide roman De Meester en Margarita heeft nu dus bijna 75 jaar mogen wachten tot een regisseur als Simon McBurney er theater van kon maken.
Hoor Vera Lynn zingen terwijl de atoombommen ontploffen in Dr. Strangelove. Stanley Kubrick deed wonderbaarlijke dingen met de muziek in zijn films. Terecht dat het Holland Festival ruimte maakt voor een speciale vertoning van 2001 met orkest. Ruimteschepen op de walsen van Strauss, opmaat voor een Kubrick-zomer. Over de films van Stanley Kubrick (1928-1999) is veel geschreven en gespeculeerd,…
Het begint mooi. Prominent op het podium staat het schilderij De Rode Kimono van Breitner. En dan geen kopie, maar the real thing, wat nog maar eens onderstreept wordt door de grote hoeveelheid kisten van het Stedelijk Museum, waarop ook de muzikanten van het Hexagon Ensemble geplaatst zijn. Acteur en danser Michael Schumacher loopt er achteloos naartoe en bekijkt het schilderij ongeveer een minuut – de gemiddelde tijd die een museumbezoeker naar een schilderij kijkt.
Eén voor één komen de worstelaars van Helsinki Nelson het podium van de stadsschouwburg op rennen. Op de mat ligt de grootste van het stel, op zijn buik, uitgestrekt in defensieve positie. Om en om proberen zijn tegenstander hem te kiepen, en hem met z’n beide schouders plat op de mat te drukken. Tevergeefs. Accordeonpunkrocker Kommi Pohjonen komt op, en…
Twee dagen later… Soms weet je niet goed wat te schrijven: ook de recensent heeft wel eens een writer’s block. Gelukkig publiceerde Jenny Diski van London Review of Books net vrijdag een blog over de functionaliteit van het (nog) niet kunnen schrijven. Blijkbaar was er meer tijd nodig. Maar goed, op een gegeven moment moet je de knoop doorhakken. …
Shara Worden stuitert lenig over het podium van het Bimhuis, gehuld in een rare, veelkleurige sprookjesoutfit met pluche bolletjes. En ze zingt de sterren van de hemel, met waanzinnige timing en souplesse. Haar hemeltergend mooie stem lijkt te dansen met een geweldige dynamiek. Van beangstigende subtiel en ijl, van warm en diep resonerend tot sidderend hoge uithalen op orkaankracht. Ze…
Het is niet gebruikelijk, maar het moet wel gezegd: Het Amsterdam Symfonietta is een enorm mooi ensemble. De musici zien er stuk voor stuk mooi uit, ze hanteren hun instrumenten mooi en ze spelen mooi. Ze kijken alert, actief. Dat helpt bij het mooi gevonden worden, weten we allemaal, en die actieve blik ligt aan hun formule: ze spelen doorgaans zonder dirigent en moeten dus ongelooflijk gespitst zijn op wat er om hen heen gebeurt. Van duf naar de dirigent kijken word je lelijk.
We leven in een destructieve tijd. Natuur, kunst en cultuur, het innerlijk leven: ze gaan kapot onder de tirannie van geld, commercie en efficiency. Emio Greco en Pieter C. Scholten nemen hier stelling tegen. Addio alla fine is een all-in ervaring in de vorm van een bootreis naar een onbekende plaats, waar het publiek wordt ondergedompeld in dans, muziek en…
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.