In de Amsterdamse Brakke Grond opende gisteren het Dancing on the Edge festival (DOTE) met een avond die gelijk toonde wat de spanbreedte is. De eerste voorstelling, Blank, ging een directe relatie aan met het publiek. In de tweede, en officiële openingsvoorstelling, Plastic, ging het meer over de dynamiek tussen de performers onderling en met de soundscape.
Met haar openingsspeech belichtte directeur Natasja van ’t Westende dat het festival een urgentie heeft als nooit tevoren. Ondertitel van ...
Je kunt nu inloggen om verder te lezen!
Welkom in het archief van Cultuurpers! Als lid heb je toegang tot alle, meer dan 4000 berichten die we sinds onze oprichting in 2009 hebben geplaatst!
(Recente berichten (jonger dan drie maanden) zijn voor iedereen te lezen, dankzij onze leden!)
Word lid, of log hieronder in:
Nederlands 
English (UK) 
Français 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.