Of de ‘schreeuw om cultuur’ tien jaar geleden het beste antwoord was op de toen aangekondigde bezuinigingen weet ik niet, maar net als toen voel ik ook nu de drang iets te doen. Naar aanleiding van een spontane uitspraak van mij op Facebook ontstond er dit weekend een nog bescheiden groepje mensen dat zich in wil zetten voor een idee…
Bij DocLab 2018 draait het niet meer om de nieuwste technologie, maar om de menselijke ervaring. Welk menu kunnen kunstenaars ons voorzetten met digitale media en kunstmatige intelligentie. Onderzoek van de werkelijkheid, speelse installaties, het Humanoid Cookbook en samenwerking met MIT
Een flinke groep vrouwen, hun huid alle kleuren bruin, wit en zwart, hun borsten en borstjes flink hoppend op de maat van stappende en rennende bewegingen op de plaats, zwermt bij binnenkomst van de zaal in de Brakke Grond rond de eigen as. Legacy is een intieme voorstelling die in alle opzichten losjes op en neer beweegt tussen concert, performance,…
De beste culturele blog van 2017 is volgens Toerisme Vlaanderen de reportage ‘Waarom in Watou alles een andere betekenis krijgt (en het is niet eens vanwege het bier), geschreven door Harri Theirlynck. Dat is natuurlijk een fantastische eer voor Harri, die sinds een klein jaar publiceert op deze site. Het is natuurlijk ook heel fijn voor Cultuurpers zelf. Zo’n bekroning…
Nou hebben we het hier niet zo op hypes en tradities, maar toch. De donkere dagen rond kerst zijn dit jaar wel erg donker, dus waarom niet iets met lijstjes. Dit jaar even geen lijstje van de redactie met toppers, maar willekeurige inzendingen van willekeurige lezers, in willekeurige, zij het licht alfabetische volgorde. Motto van de lezersvraag was: welke dingen…
Met een vijfhonderd miljoen jaar oud steentje begon Jonathan Harris zijn lezing. IDFA presenteert het eerste internationale retrospectief van deze kunstenaar. Als hoofdgast van IDFA gaf Harris vrijdag de ‘Master Talk’, over zijn leven en werk. Zijn opmerkelijk analoge visie vormde ook de rode draad tijdens de drukbezochte DocLab conferentie van zondag. Fundamenteel analoog Harris, die ooit begon met computerwetenschappen…
Op een koude regenachtige namiddag fiets ik naar de Brakke Grond om Bert Hana te vragen naar zijn drijfveren, zoals dat hoort, met een biertje erbij. Eerst bezoek ik het IDFA DocLab, waar zijn VR installatie ‘I Am Not Home Video’ staat, waar we al eerder over gesproken hebben. Bert Hana is misschien wel de droom van iedere kunstcriticaster, want…
IDFA’s tiende DocLab laat de stand van zaken zien op het gebied van interactieve documentaires, virtual reality en andere mediakunst. Jongleer met het lichaam van de kunstenaar of ervaar hoe het is om (kleuren)blind te zijn.
De kleinste details spreken. Voor de tweede keer tijdens deze editie van het Holland Festival komt de legendarische BBC-serie This Life langs. Richard Cant, die in de voorstelling Stella van Neil Bartlett een loepzuivere hoofdrol speelt, was eerder te zien in This Life, de serie die in 1996 de standaard zette voor de moderne docusoap. Nu dus live, van dichtbij, in de Rode Zaal van De Brakke Grond, de man die ook in Midsomer Murders een stevige rol speelde.
Vanaf scène 1 neemt ‘Sketches/Notebook’ van Meg Stuart en haar groep Damaged Goods het publiek op in een overvloed aan belevenissen. Vooroverbuigen en snelle draaibewegingen maken. Met een lamp zwaaien en enkele medeperformers in een lichtkring zetten. Figuren maken met je handen. Stenen op de vloer leggen en er aandachtig omheen lopen. Uit rijk gevulde kledingrekken kiezen om een kleurige, bizarre creatie van jezelf te maken. Een muur rond jezelf optrekken en dan kijken wat de ander ermee doet: nadoen, verplaatsen, afbreken, oplossen in de ruimte. Spelen met lichtbundels en touw. Rondrennen. Springen op de plaats. Wild roffelen op en drumstel. Lang aanhoudende muzikale motieven.
Van choreografe Meg Stuart is al vaker werk in het Holland Festival te zien geweest: ‘Alibi’ (2002) en ‘Forgeries, Love and Other Matters’ (2004). Dit jaar verrast ‘Sketches/Notebook’, omdat het werk speelser en lichter is dan haar eerdere werk.
De voorstelling Sketches/Notebook (2013), die op 6 juni in het Holland Festival haar Nederlandse première beleeft, is virtuoos, radicaal en uiterst zachtaardig. Choreograaf Meg Stuart houdt van kleinschaligheid, ook als ze de grootste podia bezet met partners als de Volksbühne (Berlijn), Théâtre de la Ville (Parijs) of de Münchner Kammerspiele. Details winnen het van grote lijnen en spelen vaak een hoofdrol in stukken die het menselijk gedrag op ongenadige wijze onder de loep nemen.
Sketches/Notebook valt op
Drie mongolen die Mongolen spelen. Dschingis Khan, de openingsvoorstelling van Something Raw, is provocerend en consequent. Met deze voorstelling van het Duitse theatercollectief Monstertruck, of het eveneens uit Berlijn afkomstige Man Power Mix van Sheena Mcgrandles en Zinzi Buchanan, doet het festival Something Raw zijn naam eer aan. Something Raw is een festival waarin de Amsterdamse theaters Frascati, De Brakke…
In het IDFA-themaprogramma Seamless Reality verkennen kunstenaars de grens tussen documentaire en virtuele werkelijkheid. Ervaar de audiogeursensatie of maak een selfie in woorden.
In de Amsterdamse Brakke Grond opende gisteren het Dancing on the Edge festival (DOTE) met een avond die gelijk toonde wat de spanbreedte is. De eerste voorstelling, Blank, ging een directe relatie aan met het publiek. In de tweede, en officiële openingsvoorstelling, Plastic, ging het meer over de dynamiek tussen de performers onderling en met de soundscape. Met haar openingsspeech…
Eddy De Clercq, de Godfather van de Nederlandse house- en dancecultuur, schreef samen met Martijn Haas zijn autobiografie: Laat de Nacht Nooit Eindigen. Een verhaal over het ontstaan van de dj-scene in de Lage Landen, de opkomst van de housemuziek en het nachtleven met woeste feesten vol seks, dans, kunst, drank, slik en snuif. Tegen de achtergrond van de voortschrijdende…
#1 Salzburger Festspiele / Schaubühne am Lehniner Platz / Katie Mitchell, The forbidden zone (toneel/performance) – Nederlandse première 11 februari, Stadsschouwburg AmsterdamDe Britse regisseur Katie Mitchell is deze maand de ‘brandstichter’ in de Amsterdamse Stadsschouwburg. Met voorstellingen die even sprankelend als grensoverschrijdend zijn. The forbidden zone gaat over gebieden die lang verboden terrein waren voor vrouwen: wete… Je kunt nu inloggen om verder te…
Ik heb dus vijf minuten lang in de studio van singer-songwriter Patrick Watson gezeten. Hij speelde wat. Legde zijn telefoon in de asbak. Zei wat tegen zijn labrador. En ik kon rustig rondkijken terwijl hij speelde. Achter me, voor me. Onder en boven. Niets mooier dan bij een artiest thuis te zitten, terwijl hij speelt. En hij had geen last…
Something Raw is al meer dan tien jaar een van de weinige plekken in Nederland, waar de vraag naar artistieke en maatschappelijke urgentie van het lichaam op de bühne wordt uitgezocht, met alle lol en risico van dien. Veel voorstellingen worstelden met de ‘impasse van het vertoon’: zijn mensen dan louter dingen geworden om naar te kijken? Porno is het…
Het nieuwste op het gebied van de vertoning van documentaires heeft niets te maken met websites of andere nieuwe media. Integendeel, de presentatie van de ‘live documentaire’ Utopia in Four Movements, waar IDFA de Europese première van had, grijpt in feite terug op de oervorm van de cinema, toen films werden vertoond met live muziek en een zogenaamde explicateur. Utopia…
Betalingen geschieden via iDeal, Paypal, Creditcard, Bancontact of Automatische Incasso. Wilt u liever handmatig betalen, op basis van een factuur vooraf, rekenen we 10€ administratiekosten
*Alleen bij een jaarlidmaatschap of na 12 maandelijkse betalingen
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.