De kritische commotie die er is ontstaan rondom de verfilming van het boek Vijftig tinten grijs van E.L. James lijkt zich vooral te richten op de brave tamheid van het eindproduct. Iets dat in contrast staat met de vermeende gewaagdheid van het boek, waar een maagdelijke jonge vrouw zich seksueel laat inwijden door een rijke SM-yup. Filmcriticus Antony Lane somde de manco’s van de film perfect op in zijn gevatte en vermakelijke recensie in de New Yorker:
“Think of it as the Downton Abbey of bond...
Je kunt nu inloggen om verder te lezen!
Welkom in het archief van Cultuurpers! Als lid heb je toegang tot alle, meer dan 4000 berichten die we sinds onze oprichting in 2009 hebben geplaatst!
(Recente berichten (jonger dan drie maanden) zijn voor iedereen te lezen, dankzij onze leden!)
Word lid, of log hieronder in:
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.