Laatst ging deze einzelgänger mee met een groepsevenement hier in Den Haag. Voor het eerst. Met bussen vol buurtbewoners richting het Gemeentemuseum. Benieuwd met welke buren ik kunst zou gaan zien, weer ervaren hoe een museum na sluitingstijd voelt en een workshop of lezing volgen. Ter inspiratie. Dat is gelukt.
Ervaren
Wat ontzettend leuk om buren in het museum tegen te komen. Om mijn buurtluistersessiegangers opnieuw te ontmoeten. Buiten mijn werkuren dit keer. Om een soort van collega bezig te zien. Een begeesterde gids over kunst horen praten verschilt tenslotte niet heel veel van mijn beroep als Muziekzendeling. Om nu eens wel mensen van alle soorten en maten in het museum te zien. Om blije en trotse kids te zien schilderen en om mensen te zien genieten van de live jazz die klonk. Kortom, een fijne avond die me verraste.
Want
De ochtend na mijn bezoek googelde ik op Eritrea. Voor het eerst in mijn leven. De avond ervoor liep er namelijk iemand van de organisatie door de bus heen. We kennen elkaar. En hij zei, overduidelijk trots, wijzend naar een groepje jonge mannen: ‘en dìt zijn de Eritrese statushouders uit de buurt’.
Dàt prikkelde me.
Opvallen
Deze mannen trokken mijn aandacht al eerder. Ik kom ze regelmatig tegen in de buurt. Niet zo vreemd dus, blijkt nu. Ze hebben tonnen positieve energie om zich heen hangen. Fijne vibes. In de bus observeerde ik hen. Ik glimlachte naar ze en bedacht dat ik helemaal niets wist van Eritrea.
Aan het eind van de avond in het museum hoorde ik een enthousiaste museumgids vertellen over deze jongens. Werelden openden zich voor hen dankzij haar verhaal over de kleurencirkel. Ze had hen echt iets laten ontdekken. Door kunst. Zij blij en de jongens blij begreep ik van haar.
Nieuwsgierig
Op de website van vluchtelingenwerk vond ik een summiere beschrijving over Eritrea. Ik wist voor even genoeg. Heel begrijpelijk, of misschien juist wel helemaal niet te begrijpen, deze gevluchte mannen. Wat maakten zij mee. Wat maken zij mee? Hoe is het voor hen. Van ‘ergens in Eritrea’ naar Laakkwartier Den Haag.
En dan die energie van ze. Is het een extreem positieve gesteldheid waar deze mannen behept zijn? Vast! Hoe komen ze daar aan? Was het maar besmettelijk, want ik zie best veel ontevreden mensen rondlopen hier in Den Haag.
Wijkcentrum
Maar ik kan me ook erg goed voorstellen dat het Vadercentrum iets heel erg goed doet. Het welkom heten van iedereen. Een huiskamer bieden en niet alleen aan vaders, hoewel ik daar niet helemaal zeker van ben gezien de tekst op de website. Een gevarieerde agenda verzorgen met aandacht voor onderwerpen uit de maatschappij. Zodat je weet hebt van de wereld. Betrokken wordt of bent. Van genderkwesties tot repaircafé, van info over soa’s tot mijn Buurtluistersessie.
Concreet
Die avond sprak ik ook mensen die ik uit mijn professionele circuit ken. Iemand kwam naar me toe om bij te praten over een project in wording. Als het doorgaat tenminste. Want, haar manager had gevraagd wat het tastbare resultaat voor het publiek was na hun bezoek aan dit toekomstige seniorenproject. Tja…die niet te beantwoorden vraag kruist keer op keer mijn pad (lees mijn eerdere woorden hierover maar).
Raken
Maar hee, ik geloof dat ik in dit geval een antwoord heb. Voor een project van derden weliswaar. Het Gemeentemuseum mag me bellen als er input nodig is. Want van dit wijk-museum-project heeft deze ervaringsdeskundige heel aantoonbaar iets opgestoken: anders kijken (naar een plek elders op deze wereld). Mogen ze, afhankelijk van het meest subsidiabele antwoord, zelf bedenken of ik dat letterlijk of figuurlijk bedoel.
A suivre!
Ps
Gelukkig laten mijn publiek en soortgenoten me weten wat mijn muziekprojecten en medewerking voor hen betekenen. Maar of dat ’tastbaar’ te noemen is volgens de Van Dale [ref] tast·baar (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord; vergrotende trap: tastbaarder, overtreffende trap: tastbaarst) 1zodanig dat je het kunt voelen2concreet: een tastbaar resultaat [/ref]…
Nederlands 
English (UK) 
Français 
.){kind=link}