Crystal Pite is al sinds 2005 te zien bij het Nederlands Dans Theater een werkt er sinds 2008 als huischoreografe. Internationaal is ze vooral bekend met haar eigen gezelschap, Kidd Pivot. Maakt het voor Pite nog uit of ze met haar eigen gezelschap werkt, of voor het NDT?
“Ik kan hier minder tijd in een productie steken, dan wanneer ik met mijn eigen gezelschap werk. Maar ik houd van de energie die de ontmoeting met nieuwe dansers me geeft: je moet snel ontdekken wat ze kunnen, en ik moet leren hoe ik hun talenten kan aanspreken. Bij het Nederlands Dans Theater is enorm veel talent en het bruist er van de creativiteit. Het is wel zo dat ik met mijn eigen dansers sneller kan werken, en meer ruimte heb om nieuwe dingen uit te vinden, maar dat is logisch omdat we al zoveel jaar met elkaar werken en elkaar naadloos aanvoelen. Het NDT heeft wel een speciale positie voor me, want inmiddels werk ik hier ook al sinds 2005. Met sommige dansers heb ik al heel vaak samengewerkt.”
De kans om een hele avond bij het NDT te vullen, greep de 42-jarige choreografe aan om een dubbelprogramma te presenteren: “Ik kan nu een herneming laten zien van mijn stuk ‘Frontier’ uit 2008. Dat doet dienst als een ijkpunt. Daarvoor laat ik een nieuw werk zien, met de titel ‘Parade’, dat als een soort contrapunt tegen het oudere werk staat. Ze zijn heel verschillend, maar ze hebben ook bepaalde gemeenschappelijke motieven.”
Die motieven hebben in het werk van Pite altijd te maken met het onzichtbare. In al haar werk toont Pite zich gefascineerd door begrippen als ‘Donkere Materie’ en ‘Terra Incognita’. Het heeft haar in haar thuisland al de naam van ‘spannendste choreografe van de planeet’ opgeleverd: “Het is prachtig dat wetenschappers deze woorden gebruiken om te beschrijven dat er nog zoveel is dat we niet weten. Daarmee raakt de wetenschap aan de kunst.”
Het thema van ‘donkere materie’ is in ‘Frontier’ uitgewerkt in de vorm van poppenspelers die met de dansers en enkele poppen een spel van schimmen en schaduwen aangaan. In ‘Parade’ doet Pite een stap verder: “In dit stuk gaat het om een parade van clowns en een fanfare. Het is voor mij een goede weergave van de verbeelding, van absurditeit en van rituelen. Het samenspel tussen de ongeorganiseerde clowns en het strakke marcheren van de fanfare verbeeldt de spanning tussen instinct en intellect, tussen het rationele en het irrationele en het onbewuste en het bewuste.”
Anders dan in ‘Frontier’, waar de poppenspeler een centrale rol vervult, introduceert Pite in ‘Parade’ de juist onzichtbare poppenspeler: “Ik heb die poppenspelerfiguur al in vier eerdere werken gebruikt. Ik blijf gefascineerd door de betekenis van de poppenspeler, en zijn manier van werken. Nu wil ik dat de poppenspeler onzichtbaar is, en het publiek uitsluitend op de poppen let.”
Dat de première op 7 februari tegelijkertijd live wordt uitgezonden in 700 bioscopen wereldwijd, maakt niet dat de choreografe nu extra gespannen is. Ze heeft haar werk ook niet speciaal aangepast aan de eisen van de nieuwe media, maar dat hoeft volgens haar ook niet: “Ik werk voor het theater, niet voor de bioscoop.”
[one_half]Kies een datum voor 50% korting op je tickets:[/one_half][one_half_last] 7 februari 2013 8 februari 2013 9 februari 2013 [/one_half_last]
English (UK) 
Nederlands 
Français 
