Documentairemaaksters Femke Stroomer en Sanne Sprenger maken het komend jaar met twee klassen van de Internationale Schakelklas (ISK) twee films onder de titel Ik ben Hier.
Veel geklos op planken. Dat is wat toneel op televisie vooral is. En acteurs met een rare nagalm in intieme scenes. Ook dat. Het is makkelijk schieten op de pogingen om succesvolle voorstellingen op het tv of bioscoopscherm te brengen. Ze geven kijkers bijna altijd het gevoel dat hun medium 80 jaar in de ontwikkeling terug schiet. Daarom faalt ook iedere poging van de Nederlandse Publieke Omroep om onze tamelijk hoog aangeschreven toneelkunst via de tv voor een breder publiek aantrekkelijk te maken. Toneel of opera op scherm is vooral geschikt voor
In de kleine Nederlandse kunstwereld is het onmogelijk om een commissie van deskundigen samen te stellen die geheel en al onafhankelijk is. Iedereen met kennis van zaken heeft ook kennis van mensen, of heeft gewerkt bij een instelling waar nu over geoordeeld moet worden. Of werkt daar nu. Reden genoeg dus voor speculaties en complottheorieën.
Toch geld voor de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten, geld voor een orkestenfusie in Zuid Nederland en 4,7 miljoen voor een kennisinstituut voor amateurkunst. De kaalslag van de Nederlandse Cultuursector is dankzij een tweede advies van de Raad voor Cultuur een beetje minder extreem geworden. Naast de genoemde positieve beoordeling is er ook geld voor een kennisinstituut voor de creatieve sector…
Op 12 augustus 2012, tijdens de slechtst bekeken Zomergasten-uitzending aller tijden (343.000 kijkers) vertelde trendvoorspeller Lidewij Edelkoort over The Johnny Cash Project. Een prachtig voorbeeld van wat crowdsourcing voor creativiteit kan doen: iedereen werd in 2010 uitgenodigd om een tekening toe te voegen aan een geanimeerde videoclip bij het laatste nummer van Johnny Cash. Inmiddels weten we wat en wie hier achter steekt:
Maastricht gaat het anders doen. Vanaf komend jaar bepaalt de gemeenteraad wat er aan kunst nodig is, en mogen kunstinstellingen plannen indienen die binnen die kaders passen. Voldoen hun plannen niet, krijgen ze geen geld. Klinkt leuk, maar de hoofdstad van Limburg begeeft zich op glad ijs.
The Guardian, de krant die voorop loopt met crowdsoursing, heeft een interactieve kaart beschikbaar gesteld waarop de bezuinigingen op cultuur zichtbaar zijn die regeringen in heel Europa doorvoeren. Dat Nederland voorop loopt, weten we al, maar in Spanje gaat het ook niet best, zoals we hadden kunnen verwachten. Je kunt zelf meewerken aan de opbouw van de kaart, en dat…
Deze wil ik even aan jullie voorleggen. Citaat uit de volkskrant van vanochtend, waar redacteur Harmen Bockma een dappere poging doet om alle cijfers van de cultuurslachting op een rijtje te zetten, maar daar een beetje in faalt. Het blijft ook lastig om de uitval in de basisinfrastructuur op te tellen bij de uitval bij het fonds, maar het blijkt helemaal lastig om te onderscheiden wat
Woensdag 1 augustus 2012 maakt het Fonds Podiumkunsten de uitslag bekend van de loterij die het verlenen van subsidie aan kunst inmiddels is geworden. Er dreigen enorme kortingen: gezelschappen en makers die inmiddels vast onderdeel leken uit te maken van het Nederlandse kunstlandschap zullen verdwijnen. Hoe het er precies uit gaat zien, weten we
Al YouTubesurfend stuitte ik op deze messcherpe sketches van Stephen Fry en Hugh Laurie. Afkomstig uit de hoogtijdagen van hun geniale programma A Bit Of Fry & Laurie. Bij het zien van deze prachtig gepersifleerde windbuilerij, overviel me het akelige gevoel dat er sinds de uitzending van deze sketch verdomd weinig is veranderd in de mentaliteit van de kunstcritici. De zelfgenoegzaamheid ligt altijd op de loer.
I Like To Watch Too: overvloed aan voorstellingen laat zien dat dans en performance krachtig aansluiten op de moderne maatschappij. De danspasjes regenen je tegemoet, nog voordat je Paradiso bent binnengegaan. Tim Boerlijst tapdanst op de stoep. Dit aanstekelijke welkom trekt de bezoeker meteen in de sfeer van ‘I Like To Watch Too’. Dit festival laat dans en performance van…
Met Black Box / Chambre Noire presenteert het Joods Historisch Museum de eerste tentoonstelling van de Zuid-Afrikaanse kunstenaar William Kentridge in Nederland. Een multimediakunstwerk over de eerste volkerenmoord van de twintigste eeuw. Nu te zien in het Joods Historisch Museum.
Het was het onderwerp waarover hij het hardst gelogen had, zoals wij een jaar geleden aantoonden, maar de meest gehate staatssecretaris van het land maalde er niet om. Ondanks het grote succes moest de cultuurkaart voor scholieren sneuvelen, en op oneigenlijke gronden. Nu is de kaart door de kamer gered. Een meerderheid stemde voor een motie van CDA en PvdA,…
Martin Barden beseft dat een oud model werkt, waar iedereen altijd roept om nieuwe vormen. Als marketingbaas van het de Tate musea in Londen zorgde hij voor een groot vriendennetwerk. Meer dan 100.000 leden heeft dat museum dus. mensen die zich deel van de club voelen, en die je in de watten moet leggen.
EYE trekt alles naar zich toe. De eindexamenwerkstukken van de studenten van de Nederlandse Film en Televisie Academie krijgen dit jaar een ideale presentatie in de grootste zaal van dit nieuwe filmcentrum. Nieuw is ook dat gisteren aansluitend aan de voorstelling voor pers en relaties direct prijzen werden uitgereikt voor beste commercial (The End, Soon), beste documentaire (A Twist in…
De jonge dirigent van Venezolaanse afkomst bracht gisterenavond voor het slotconcert van het Holland Festival zijn Simón Bolívar Symphony Orchestra voor het eerst naar het Concertgebouw. Terwijl Hollanders op de gangen het tropische weer trotseerden, liepen Venezolaanse schonen vief op hun stiletto’s naar het podium. Nadat ook Máxima en Willem-Alexander plaats hadden genomen op het balkon kwam Gustavo Dudamel de trap afgedanst.
Mensen die om duidelijkheid vragen, roepen vaak om ‘namen en (rug)nummers’, maar in de klassieke muziek is dat gedoe met namen en nummers juist de reden waarom niemand er nog wat van begrijpt. Het gaat dus, volgens ex-marketeer en nu verhalenverteller Nancy Wiltink niet alleen om je verhaal, maar ook of dat verhaal
Voor de tweede keer deze maand dreigen de weergoden roet in het eten te gooien bij het Holland Festival. Viel het aangekondigde noodweer van 21 juni reuze mee, voor vanavond, 28 juni, dreigt op dit moment (10:45) een ‘code rood’ afgegeven te worden door de alarmdiensten.
Inmiddels wordt duidelijk waar de laissez faire-laissez mourir (laat maar doen, laat maar sterven)-politiek van Halbe Zijlstra, Martin Bosma en Mark Rutte toe gaat leiden. Van de tientallen instellingen die de komende maanden zullen sluiten, afslanken of afsterven door leegloop van kwaliteitspersoneel, begint de ondergang van het Theaterinstituut Nederland (TIN) wel erg tragische proporties aan te nemen.
Daniël Bertina keek met zijn iPhone even rond in het Oosterpark in Amsterdam, waar duizenden mensen de live-uitzending van de opera Parsifal bijwoonden, maandag 25 juni 2012.
Antony, Dafoe en Abramović samen op één podium, in een regie van Robert Wilson – het beloofde de klapper van het theaterseizoen te worden. Maar het privé-leven van Abramović leent zich niet echt voor een triomfantelijke of meeslepende vertelling.
Er zijn dagen bij geweest dat we 1500 pageviews hadden. Jullie, 2500 van onze trouwste bezoekers, kwamen tot nu toe zorgen voor 14000 kijkjes op dedodo.nl, en jullie bleven gemiddeld drie minuten rondkijken. Gemiddeld. Daar zijn we trots op. Kennelijk wisten we jullie aandacht te trekken en vast te houden. Dat zijn dus goede cijfers voor een online festivaldagkrant als De Dodo, die het moet redden zonder schreeuwlelijks, zonder marketingbudget maar met een overdosis enthousiasme en professionele innovatiedrang.
Het Nationale Ballet duikt in de voorstelling Bill & Mr. B thematisch de geschiedenis in met reprises van werk van George Balanchine en William Forsythe. Balanchines Symphony in Three Movements (1972) geldt als voedingsbodem voor Forsythe die vervolgens ‘the extra mile’ ging met Steptext (1985) en The Second Detail (1991). Van protocol naar photocall: dans als een fotosessie. Beweging – klik,…
Inmiddels is onderstaand bericht bevestigd. Maar we koesteren onze primeurs graag. Vandaar. Het fusiegebeuren in en rond het Amsterdamse Muziektheater, waar ballet, opera en theater eendrachtig samen gaan werken, leverde natuurlijk ook een stoelendansje op. Zo kondigde Stijn Schoonderwoerd bijvoorbeeld een maandje of wat geleden aan dat hij iets anders ging doen, en dus was Het Nationale Ballet op zoek…
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.