Hij is de grootste regisseur van Nederland. Maar ook de minst honkvaste theatermaker die we kennen: Johan Simons. De man wiens ster al sinds de jaren tachtig rijzende is, zit nu in München. Maar daar blijft hij niet. Nadat hij het lokale gezelschap Kammerspiele internationaal nog wat steviger op de kaart gezet heeft, zoekt hij nieuwe uitdagingen. Den Bosch Eerder meldde…
Ongeveer tegelijk met de trein van Donjetsk naar Charkov arriveerde gisteren een persbericht in mijn mailbox van de Manifesta. Onze culturele trots in Sint Petersburg. Deze weken organiseert het Nederlandse festival een audiotour door Rimini Protokoll, het vermaarde sterk politieke gezelschap uit Duitsland. O. En, als derde item: er is vanavond een gesprek over wat de Biënnale vermag in tijden van politieke onrust.
Ivo van Hove heeft niet alleen een toneelstuk gemaakt op basis van Ayn Rands ideeënroman The Fountainhead. In 2006 wilde de artistiek leider van Toneelgroep Amsterdam er zelfs een heel nieuwe inrichting van het toneelbestel op baseren. 8 jaar later kunnen we constateren dat alleen de negatieve kanten van Van Hove’s visioen zijn gerealiseerd.
Dit jaar gaat de reis naar India en Nepal. Want dat leek hem wel mooi. De bezoeker van de Nederlandse première van Jelineks Die Schutzbefohlene had zin in de zomer. Volgend jaar zouden ze een vriendin opzoeken in Vietnam. Weinig gedoe om een visum te krijgen. Als blanke Europeaan is de hele wereld van jou. Je kunt overal terecht. De man besefte niet hoe bevoordeeld hij was.
De Prins Bernhard Cultuurfonds Prijs gaat dit jaar naar Johan Simons. Bij de mededeling, in een weiland onder Utrecht, was de regisseur verbaasd: hij vermoedde dat de prijs bedoeld was voor zijn vrouw, Elsie de Brauw, alom beschouwd als een van de beste actrices van Nederland en België.
‘Harry Partch wist precies wat hij deed. Hij koos hele specifieke bourbonflessen uit om die 43 stappen in de octaaf in te vullen. Zo maakte hij muziek die heel toegankelijk is, maar ook heel ongrijpbaar. En dat is wat goede kunst moet doen.’
Het was groot nieuws. Het ene orkest legt beslag op de instrumenten van het andere. Alleen het klopt niet. Net zoals veel niet blijkt te kloppen in de brief van dirigent Jan Willem de Vriend in de Volkskrant van afgelopen donderdag.
“De enige die nog durft te gaan voor de elite”. Op weg naar de parkeergarage onder de Passengers Terminal Amsterdam verzuchtte de pensioengerechtigde recensent van de krant die ooit een pagina had over muziek, het gevoel van zijn deel van de samenleving. Het was na afloop van de persconferentie waar het programnma van Holland Festival 2014 werd gepresenteerd. Hij had het, terwijl we steeds dieper zakten, over Pierre Audi, de artistiek directeur van dat Holland Festival, die dit jaar zijn laatste – en meest glorieuze – programma ooit bekend heeft gemaakt.
Vijf redenen om naar de expositie ‘’Schönberg & Kandinsky’’ in het Joods Historisch Museum te gaan. En twee waarom je een bezoek achterwege kunt laten.
Zijn dit de cijfers waarmee minister Kamp duidelijk kan worden gemaakt dat stimuleringsmaatregelen voor de filmindustrie er echt moeten komen? Die hoop viel wel te beluisteren tijdens de bespreking van een door Oxford Economics uitgevoerd onderzoek naar de economische positie van de Nederlandse film- en av-industrie.
De Nederlandse filmwereld is een nieuwe club rijker. Nederlandse filmmakers kunnen zich aansluiten bij de Dutch Academy For Film (DAFF). Met als doel, kort gezegd, de Nederlandse film beter voor het voetlicht te brengen. De DAFF werd op 24 juni van dit jaar opgericht naar voorbeeld van soortgelijke academies in bijvoorbeeld Engeland, Zweden, Denemarken en Duitsland. Een persconferentie op het Nederlands Film Festival
Wanneer zowel nu.nl, het BBC-nieuws en vrijwel elke Duitse krant gelijktijdig aandacht aan een opera besteden moet er wel iets aan de hand zijn. En dat is ook zo: nazi’s! Wagner! Woedende toeschouwers! Meer dan dat: artsen moesten erbij geroepen!
Het is al even hardnekkig als het bericht dat in Duitsland alles beter is. Geplaagde liefhebbers van cultuur die het opbreken van de status quo door het haatbeleid van Rutte I nog steeds (en terecht) verafschuwen, roepen dat vaak.
Ook wij hebben het geretweet: “Duitsland verhoogt cultuursubsidie met 100 miljoen”. En we gaven zo voeding aan een halve waarheid. Die halve waarheid is, dat Duitsland een hemel is voor cultuurliefhebbers, een toevluchtsoord voor mensen die de kille bezuinigingen van de regeringen Rutte zat zijn. Duitsland lijkt misschien leuk, maar, zoals Volkskrant-correspondent Merlijn Schoonenboom in maart van dit jaar al opmerkte, er wordt daar minstens even hard bezuinigd als hier.
Een tijdje terug was er in Nederland gedoe over de BUMA, de club die de auteursrechten int voor muzikanten en uitgevers. Er was geld verloren gegaan bij speculatie en een bestuurder deed aan vriendjespolitiek. Deze gevallen blijken niet op zichzelf te staan. Ze worden tenminste ook genoemd in een overzicht van alle bekende gevallen van machtsmisbruik en corruptie bij auteursrechtenorganisaties wereldwijd.
In één weekend twee prijzen winnen, dat overkomt een mens niet vaak, zelfs niet in de met prijsuitreikingen overladen kunstwereld. Eric de Vroedt is een theatermaker en schrijver die dat dus wel is overkomen. Bij het ingaan van zijn laatste seizoen ‘MightySociety‘ kreeg hij de Amsterdam Prijs (35.000 euro) en de Prijs van de Kritiek (een beeldje), bepaald door een jury van dagbladrecensenten.
Stelt u zich Arjan Robben voor. De veelgeplaagde voorman van het Nederlands Elftal heeft zojuist een schitterende actie beloond zien worden met een penalty en hij staat klaar om hem te nemen. Komt er een veldknecht op met een nieuwe set plakletters voor zijn shirt, omdat de cijfers niet meer leesbaar zijn vanaf de tribune. Veel gesjor, shirtje uit, secondenlijm. Toestanden, kortom. Na twee minuutjes is de veldknecht weg, het nummer leesbaar en klinkt het fluitje van de scheids. Probeer dan maar eens raak te schieten.
Een klassieke fout: Andries Knevel omschrijft Richard Wagner als de hofcomponist van Hitler. En wordt door niemand tegengesproken.
Om vijf ton extra binnen te kunnen halen, trekken het Nederlands Symfonie Orkest en het Gelders Orkest één lijn. En met succes: de provinciale overheden van Overijssel en Gelderland vangen de subsidiekorting van het rijk op. Nu blijkt echter dat de plannen waarmee die redding is binnengeharkt, dubieus zijn. De politiek heeft daar nauwelijks naar gekeken. Vragen over het businessplan kwamen in Overijssel vooral van de PVV, maar in Gelderland stemde die zelfde partij na een – opmerkelijk vernietigende – contra-expertise juist enthousiast in met de miljoeneninjectie.
Kan een cineast die in West-Duitsland geboren en getogen is precies de juiste toon treffen in een film die in het voormalige Oost-Duitsland speelt? Ik had daar nog niet zo bij stil gestaan, maar de Berliner Zeitung wierp die vraag op naar aanleiding van Christian Petzolds Barbara, over een Berlijnse kinderarts die na een verzoek naar het westen te mogen…
De 62e Berlinale opende vanavond met Les adieux à la reine van Benoït Jacquot, een Frans kostuumstuk dat zich niet aan de regels houdt. De jurken die de bedienden van koningin Marie Antoinette dragen worden vies en een van de hoofdpersonen struikelt in haar haast en gaat tweemaal languit. Als de film begint schrijven we 14 juli 1789, en de…
Amsterdam – Burgemeester vindt bezuinigingen op Rijksakademie “niet te begrijpen” Tijdens de officiële opening van RijksakademieOPEN 2011 sprak burgemeester van Amsterdam Eberhard van der Laan zijn zorgen uit over de ernstige bezuinigingen van het kabinet op de Rijksakademie van beeldende kunsten. “Bezuinigen moet. Kapot maken hoeft niet. Er zijn grenzen.” De burgemeester benadrukte dat een gezond kunstklimaat belangrijk is voor…
Update: het onderhavige gedicht was niet bedoeld om Voltaire van de Pruissische stootkracht te overtuigen, maar een Italiaan, Francesco Alegerotti. Er is een scrabeus gedicht opgedoken van Frederik de Grote. Een gedicht, waarvan het bestaan wel, maar de inhoud niet bekend was. Tot nu dus. Vandaag komt het Duitse kwaliteitsblad Die Zeit met de volledige tekst. En Bild Zeitung heeft…
Foto: Pierre Nydegger Ter afronding. Het Holland Festival van 2011 zou wel eens historisch kunnen worden. Niet alleen was het het festival dat het meeste publiek trok sinds jaren, het was ook het festival dat plaatsvond terwijl een minderheidsregering van populisten, nationalisten en materialisten het einde afkondigde van de kunstsubsidies. We blikken daarom terug op een festival waarin we met…
Ter afronding. Het Holland Festival van 2011 zou wel eens historisch kunnen worden. Niet alleen was het het festival dat het meeste publiek trok sinds jaren, het was ook het festival dat plaatsvond terwijl een minderheidsregering van populisten, nationalisten en materialisten het einde afkondigde van de kunstsubsidies. We blikken daarom terug op een festival waarin we met onze nieuwe…
Nederlands 
English (UK) 
Français