Aangezien ik toch niet al mijn muziekmijmeringen over Bowie kwijt kan in de (al reeds voor z’n overlijden geplande) animatiecolumn medio maart, mijmer ik nu gewoon met de rest van de wereld mee na B-day 10 01 2016. Zie namelijk nogal vaak de hoes van Heroes voorbijkomen in de media. Die zwart-wit foto waarbij hij in een soort marionetachtige houding is vastgelegd. Die hoes is hier in huis, zónder inhoud, en staat al jaren op de schouw. Er zit een verhaal aan vast.
Als Bowie-fan (al was mijn fanschap volgens mij in die tijd al wat tanende) liep ik me stierlijk te vervelen tijdens een IKEA-boodschappendag met mijn ouders en zussen. We liepen ongetwijfeld te klieren tussen de kasten toen mijn oog viel op kastvulling. Dikke kans dat het een Billy was. Billy gevuld met Bowie.
https://www.youtube.com/watch?v=Tgcc5V9Hu3g
Daar stond dé hoes. Niet één maar tig Heroes-hoezen. Dommage. Ik wist een betere plek. Een plek waar die hoes zou schitteren. Mijn kamer! Naast het zelfgemaakte mobiel met plaatjes uit de Popfoto van Bowie als soldaat, Bowie als Ziggy en een heel dunne Bowie met wallen (the thin white duke).
Aangezien de hoes toch alleen maar etalagemateriaal was, stopte ik hem in mijn tas. Ik dacht niet eens aan de bewakers die er destijds (schat eind jaren tachtig) toch ook al waren. Bij de kassa twijfelde ik wel. Liep door…. en werd aangehouden. Tassencheck. Slik.
Wat er toen allemaal is gezegd weet ik echt niet meer. Herinner me geen strategisch ingezette tranen, zeker geen politie. Wél een rood hoofd. Blijkbaar was mijn Bowie-fanschap genoeg om me dit etalagemateriaal te gunnen. Sindsdien verhuist Heroes dus gewoon lekker mee.
Na De Kiel, Groningen, Arnhem staat het nu al jaren in Den Haag. Heroes voor altijd en overal!
Pas zeer recent zag ik rode Bowie-draden door mijn leven lopen. Hij gaf mij als puber (onbewust) duwtjes in allerlei richtingen:
als aanjager op het gebied van (multidisciplinaire) creativiteit, als inspirator op het gebied van zijn (bijna) ‘holistische’ aanpak van het leven-werk-leven. Als androgyn durfal.
Grande merci aan Bowie.
A suivre!