Als je dit leest ga ik er van uit dat je weet wat Game of Thrones is. Wie Daenerys Targaryen is, en Jaime Lannister en Sansa Stark. Ramsay Bolton? Daar gaan we het nooit meer over hebben. Ik ga ook niet uitleggen dat het één van de meest succesvolle TV series aller tijden is, gebaseerd op de boekenreeks ‘A Song of Ice and Fire’ van George R. R. Martin. En dat de serie in de pers “The Sopranos of Middle Earth” wordt genoemd.
Precies 1 jaar, 2 maanden, 3 weken en 5 dagen na de eerste aflevering van seizoen 6 begon eindelijk, eindelijk, eindelijk seizoen 7. Toevallig had ik die avond vrij en dacht ‘Ach, laat ik maar weer eens kijken hoe het met de Starkjes gaat.’
Wraak wordt het best koud geserveerd
De seizoensopening begint spectaculair. Natuurlijk, alle poppetjes worden in positie gebracht voor alles wat er dit seizoen komen gaat, maar eerst krijgen we nog een stukje Red Wedding verwerking. Waarvoor dank! De extreem brute en onverwachte moordpartij op Robb en Catelyn Stark kan niet genoeg gewroken worden wat mij betreft. Mijn favoriete Stark, Arya, denkt er duidelijk ook zo over. Eind seizoen 6 serveerde ze Walder Frey zijn eigen zonen als taart, voor ze hem de keel doorsneed. Nu pakt ze door met haar haar jarenlange scholing in dood en vermomming bij de Faceless Men in Braavos en roeit de hele Frey familie uit met wortel en tak. Proost!
Het golden couple in diepe shit
Jamie en Cersei treffen elkaar op een vloergrote, geschilderde kaart van ‘hun’ koninkrijk Westeros. De verf is nog nat. Het is daar dat koningin Cersei een nieuwe oorlogsstrategie met haar broer/minnaar/generaal wil bespreken, terwijl Jamie nog wel even wil nakaarten over de zelfmoord van hun laatste en jongste kind, Tommen. Ze hebben, voorlopig, de Iron Throne gewonnen, maar voor wie? Zij zijn de laatsten van hun familie, als je overloopbroertje Tyrion voor het gemak even buiten beschouwing laat. De Lannisters hebben zichzelf namelijk weten te omringen met vijanden.
Daenerys komt vanuit het zuiden aangevaren met haar draken, haar Unsullied leger en haar Dothraki strijders. In de graanschuur van Westeros, Highgarden, is Grand Old Lady Olenna Tyrell aan de macht nadat Cersei vorig seizoen de High Septon en alle andere Tyrells heeft opgeblazen met Wildfire. Jon Snow heeft in het noorden urgentere problemen die om zijn aandacht vragen dan Cersei Lannister. Dus heeft Jamie wel een punt als hij zegt dat ze nieuwe bondgenoten nodig hebben. De koningin-zus is zichtbaar geïrriteerd door deze mansplaining en heeft al een plan en een partner op het oog, in de vorm van Euron Greyjoy, kersverse koning van het armetierige Iron Islands. Maar, wel in het bezit van een onwaarschijnlijk grote en goed bemande vloot.
Rustig aan graag
Hier hebben de makers van GOT wel een steekje laten vallen. In seizoen 6 presteerden ze het al om Euron’s gevluchte neefje Theon en nichtje Yara in no time over de the narrow sea te krijgen. Ze namen de beste boten van de Ironborn mee en… poef…. Euron heeft een enorme spiksplinternieuwe vloot? En toen die spectaculaire oorlogsvloot van Daenerys dan eindelijk vertrok stond Varys aan haar zijde. Varys, de meesterspion die op dat moment van de serie zich heel ergens anders bevond.
Met deze narratieve tijdmachine die de makers gebruiken om grote stappen te kunnen maken in het plot moeten ze heel erg oppassen. Absoluut onnodig en onwenselijk om de serie af te gaan raffelen. Doe dat de fans niet aan.
Geen tepel te zien
Hoe Game of Thrones zich langzaam ontwikkelde van een seksistische naar een vrouwen empowerende serie kun je hier lezen in mijn recap van seizoen 6. In deze aflevering is (vrouwelijk) naakt en seks zelfs opvallend afwezig. De koninginnen hebben het te druk voor een potje ‘uweetwel’. Cersei is, als gezegd, bezig met oorlog en het nageslacht voorbij. Het huwelijksaanzoek van Euron Greyjoy wordt minzaam geparkeerd. Sansa heeft in haar King’s Landing tijd aan het hof goed gekeken naar deze Grand Dame van de complotten, en probeert haar broer Jon te behoeden voor de naïeve fouten van reeds lang dode vader Ned en broer Robb. Jon tilt ondertussen gelijkheid tussen man en vrouw naar een heel nieuw level. Hij stelt dat alle mannen, vrouwen en kinderen, zich moeten wapenen om te kunnen vechten tegen de White Walkers. Wil de mensheid die strijd overleven, dan kan het niet zo zijn dat de helft van de bevolking aan de zijlijn blijft, stelt de King of the North.
Een ware Queens landing
En dan komt onze ‘Daenerys Stormborn of the House Targaryen, First of Her Name, the Unburnt, Queen of the Andals and the First Men, Khaleesi of the Great Grass Sea, Breaker of Chains, and Mother of Dragons’ eindelijk thuis. Ze landt met haar getrouwen, haar vloot en haar draken bij kasteel Dragonstone. Het voorouderlijk huis van het geslacht Targaryen, de plek waar ze geboren is en waar ze als baby vandaan is gevlucht met gekke broer Viserys.
Eindelijk thuis, knielend op een leeg en verlaten strand het zand door je vingers laten glijden. Om vervolgens langs de troon te lopen, rechtstreeks naar de War Room, waar de contouren van Westeros niet in verf geschilderd zijn maar in steen gehouwen. Eat that Cersei!
De metaknipoog, voegt het wat toe?
Als Arya, in haar eentje onderweg naar King’s Landing op een groep vriendelijke en zingende Lannistersoldaten stuit, is dat op zich een mooie scene. Onze wraaklustige Stark maakt kennis met gewone jongens, met gewone dromen. Moraal: ook de vijand is een mens. Enigszins afleidend is dat superster Ed Sheeran een cameo heeft als een van de soldaten. En ook nog over het liedje dat ze zingen zegt “Het is nieuw!”… wink, wink. Eerlijk is eerlijk, van mij hoeft het niet.
Ook The Hound, Arya’s voormalige mentor/gijzelnemer wordt geconfronteerd met menselijkheid, zei het in een ander vorm. Samen met de Brotherhood without Banners brengt hij de nacht door in boerderij waar hij ooit een vader en dochter beroofde van hun laatste geld. Hun skeletten getuigen van een koude hongerdood en The Hound geeft ze een begrafenisceremonie, midden in een nachtelijke sneeuwstorm. Het is een prachtige hartverscheurende karakterontwikkeling dat Sandor Clegane een geweten, of iets dat daar op lijkt ontwikkelt. En de tongue in cheek grap naar de manbun van collega-reiziger Deric Dondarrion is de schrijvers vergeven.
Veruit het aller- geslaagdste nerdgrapje is het gesprek van Sam Tarly en de Archmaester (Jim Broadbent, ooit professor Slughorn in Harry Potter) tijdens een autopsie. De co-schappen lopende Sam zoekt, tussen soep serveren en ontlasting opruimen door, kennis die Jon kan helpen om de White Walkers te verslaan. Dat de Archmaester geen toegang tot het afgeschermde gedeelte van de bibliotheek van de Citadel geeft, is een subtiele verwijzing naar de Potter serie die in het geheel niet stoort of afleid.
Volgende week en verder..
Wat kunnen we allemaal verwachten dit seizoen? En vooral, in welk tempo? Natuurlijk gaat Jon tante Daenerys ontmoeten, maar ik betwijfel of dat volgende week al is. Sansa gaat onherroepelijk in de problemen komen door Littlefinger, hoe gepokt en gemazeld ze ook is inmiddels. En wat fijn dat Jorah Mormont weer opdook! Ongetwijfeld komt het moment waarbij hij echt zijn leven kan geven voor zijn grote liefde.
De meest zorgelijke ontwikkeling lijkt me het ‘onschatbare’ cadeau dat Euron voor Cersei zegt te gaan regelen. Het hoofd van Tyrion, of één van de draken? Hij heeft een flinke troef in zijn mouw, zoveel is zeker.
Wat vonden jullie van aflevering 1? Wie gaat er dood, welke familiereünie staat ons nog te wachten? Reacties zijn meer dan welkom in de comments!
Nederlands 
English (UK) 
Français 
){kind=link}