Babeth Fonchi Fothchind. Onthou die naam, want ze gaat groot worden, als ze het niet al was, maar dan buiten mijn zicht. Kan gebeuren, met al die bubbels en vinkjes waartussen we ons een weg door het leven banen. In juni 2022 komt haar debuutbundel uit, en dan kun je het zelf lezen. Ik zag haar op een dinsdagavond tijdens de Boekenweek in het Amsterdamse Perdu en ze maakte diepe indruk.
We hebben de ontmoeting met Babeth te danken aan de voormalige Dichter des Vaderlands, Tsead Bruinja. Hij presenteerde in Perdu een nieuwe bundel en naar eigen zeggen kan hij dat alleen doen als hij daar een literaire avond van maakt, waarop anderen hun eigen werk ten gehore brengen. Best een gulle man, die Bruinja, want op de meeste boekpresentaties gaat het uitsluitend over de te presenteren bundel. Vrienden en collega’s komen langs om de auteur te loven en het eigen netwerk tijdens de witte wijn te ontwikkelen. Wat dan weer tot hun gulheid leidde, want iedereen trad voor twee consumptiebonnen op. Laat de Auteursbond het niet horen.
Oerschreeuw
Bruinja deed het tijdens deze avond overigens ook om zijn nieuwe project aan te prijzen. Hij toert op dit moment samen met Arnold de Boer, alias ZEA, langs Friese kerkjes en schuren. De Boer is gitarist en zanger van The Ex, en het fijne van zijn muziek is, dat hij een akoestische gitaar op alle manieren behandelt die je niet met een akoestische gitaar hoort te doen. Het levert spannende muziek en zang op, en tijdens deze avond plaveide ZEA ook nog de weg voor verreweg het bijzonderste muzikale fenomeen dat ik in jaren zag: Willie Darktrousers.
Deze man uit Donkerbroek heeft iets met klinkers. Er is een gitaar, en er is tekst, maar hij maakt van elke klinker een combinatie van oerschreeuw, mongoolse boventonen en Albanese zangvogeltjes. Dat is meer dan raar, en het werkt dus op de lachspieren. Maar dan wel de goede lachspieren, want de ernst waarmee hij werkt maakt dat je toch ook beter gaat luisteren naar de reden waarom deze hartenkreten klinken. En dat zit in de teksten. Verfrissend ontregelend is het, en dat is welkom om deze feestelijke literaire avond, die in het begin nog dreigde te verzanden in de plechtig kerkse retoriek waar veel wat minder begenadigde podiumdichters nogal eens in vervallen.
Kleurrijk
De opbouw was dus mooi, van de fijne cabareteske voordracht van Joost Oomen tot en met de speciale verschijning van Jerry King Luther Afriye, die op deze, door Friezen bepaalde avond, nog even met de nodige ironie kon terugkijken op zijn eerste kennismaking met het volk waar op dat moment het woord ‘blokkeer-‘ voor stond. Op deze, nog altijd door overwegend wit en niet meer zo heel piep publiek bezochte avond was dat een puntje van hoop op ooit een kleurrijker boekenweek.
Nog even over Babeth. Ze is jurist en werkt bij het ministerie van OCW, en dat ze (podium)dichter is, is dus helemaal niet zo raar. Sterker nog: in vroeger eeuwen was theatertalent en poëziebeoefening verplicht voor juristen. Als dat weer breder wordt gedragen, zou de Nederlandse cultuur weer aan waardering winnen in onze door juristen bepaalde samenleving.
Laat haar dus een voorbeeld zijn. Worden we allemaal beter van.
Goed om te weten
Nederlands 
English (UK) 
Français 
