Alles over politiek, beleid, samenleving en hoe die dingen met cultuur en kunst te maken hebben.
Een sitcom hebben ze al. De vrouwen. Girls is een doorslaand succes, dus wie beter dan de licht snobby Girls-ster Jemima Kirke kan uitleggen waarom vrouwen uit de kunst weggehouden zijn? Inderdaad. Niemand, dachten ze bij het nogal innovatief opererende Tate, en dus lieten ze haar op een vrolijke, maar ook trefzekere manier uitleggen waar het misging tussen de kunstwereld…
Dat wij een toonladder hebben zoals we die hebben, en dat we bepaalde akkoorden als mooi ervaren, komt omdat we dat hebben geleerd. En wat we hebben geleerd is het gevolg van afspraken. Er bestaat in de muziek, net als in de beeldende kunst of in het theater, geen absoluut ideaal waarnaar de kunstenaars moeten streven. Geen absolute schoonheid, geen goddelijke vonk, geen hemel waarnaar we allemaal terugverlangen, slechts een setje afspraken.
9000 Euro was tien jaar geleden het bedrag waarmee Qissa van de Indiase regisseur Anup Singh uit de startblokken werd geholpen. Dat geld kwam van het aan het International Film Festival Rotterdam (IFFR) gelieerde Hubert Bals Fonds (HBF), dat nu al 25 jaar filmmakers in ontwikkelingslanden steunt. Gisteravond opende Qissa de 43e editie van het Rotterdamse festival. De havenstad is daarmee
tien dagen lang wereldhoofdstad voor de onafhankelijke film, zoals zakelijk directeur Janneke Starink bij de opening in de Doelen stelde.
Een gala moet feestelijk zijn. Dus was het Balletgala van Stichting Dansersfonds ’79 feestelijk. Maandag 20 januari 2014 vond het 17e gala van het fonds plaats in het DeLaMar theater in Amsterdam, het glamourbolwerk van Joop van den Ende.
Een paar tips voor een succesvol gala.
Omdat Writers Unlimited samenwerkt met een van de laatste literaire tijdschriften van Nederland, en omdat dat tijdschrijft ‘Tirade’ heet, was er tijdens het laatste festival in Den Haag een plek ingeruimd voor tirades. En wat dat dan zijn? Het online woordenboek zegt:
Tijdens Writers Unlimited mengen schrijvers zich vaak clandestien onder het gewone volk. En dan vooral de jongere, internationale auteurs, in tegenstelling tot de Adriaan van Dissen van deze wereld die geen stap kunnen verzetten zonder bedolven te worden in een scrum van literaire groupies. Zo kan het dus gebeuren dat je meerdere malen bier staat te drinken met iemand die ineens, geheel onverwacht, een geniaal auteur blijkt te wezen. Zoals Andrès Neuman.
“Een goed boek is een man die me verleidt, is als seks met een onbekende.” Anne Provoost, de secuur Vlaams pratende essayiste slaagde erin om P.F. Thomése en Hermamn Koch even aan het wankelen te brengen. In een debat tijdens Writers Unlimited hield zij een pleidooi voor het niet-waargebeurde verhaal, en deed dat in een beeldspraak die de fantasie nogal in beweging zette. Ze citeerde haar eigen werk “Fictie en Macht” waarin het lezen inderdaad een nogal fysieke aangelegenheid wordt:
“Natúúrlijk kan ze schrijven!” schijnt de moeder van de gelauwerde Zuid-Afrikaanse dichteres Antjie Krog ooit te hebben geroepen. “Want ik kan het toch ook? Daar is niets bijzonders aan.”
Bloed kruipt, ook bij Krog. Na een tienjarige carrière als succesvol architect – en in het geheim slijpend aan woorden – debuteerde haar eigen zoon Andries Samuel met de verpletterende, hartverscheurende dichtbundel Wanpraktyk (2011).
Writers Unlimited bracht moeder en zoon samen op het podium. Laat op de avond. Voor de eerste keer ooit. En Wende zong hen toe. En godallemachtig wat was dàt mooi. Overigens moet u dat maar van ons aannemen, want op straffe van stokslagen, pek & veren en dwangsommen van hier tot Siberië bleek het verboden Wende, al zingend, te filmen (wel gedaan, en het filmpje stond even online, nu subiet van het internet gesleurd).
Het komt door Facebook. Zegt Ton van de Langkruis, artistiek directeur van schrijversfestival Writers Unlimited: “Je kunt niet langer die anonieme figuur zijn die de wereld met hermetische teksten bestookt vanuit een afgesloten zolderkamer. De markt is er niet meer naar. Je belangrijkste communicatiemiddel is facebook. Daar moet je open staan voor vragen, je communiceert met je lezers. We zijn weer terug op het dorpsplein waar ooit de eerste verhalen verteld werden.”
Met een puntgave uitvoering van het Tweede Pianotrio van Mendelssohn besloot het Storioni Trio gisteravond het openingsconcert van het Storioni Festival in de Frits Philipszaal in Eindhoven. Verspreid over zes verschillende zalen in vijf Brabantse steden presenteert men een ambitieus programma, waarin bevriende musici en componisten optreden.
De latenight afsluitingen van de Winternachten op Writers Unlimited zijn altijd vrolijk. Dat komt omdat de dichters al wat losser zijn en het publiek wat meer gedronken heeft. En dit keer kwam het ook door megapubliekstrekker (bij andere gelegenheden) Arie Boomsma. Het vrolijke kijkcijferkanon smeet uit balorigheid met dichtbundels van de gasten van zijn programmaonderdeel.
“Luister niet naar de experts, ze hebben het eigenlijk altijd mis.” De kern van ‘Eyes wide open’, het nieuwste boek van Noreena Hertz, is helder. Dat ze zelf deskundige is, en dat haar visie daarom ook gewantrouwd moet worden, is logisch. Dat het gesprek wat ze over dit onderwerp voerde met oud-politica Femke Halsema almaar bizarder werd, was niet zo logisch. Ronduit schokkend was de val die de schrik van alle bankiers ter wereld aan het eind maakte.
Soms kan een programma van Writers Unlimited je op het verkeerde been zetten. Vorig jaar was de late night talkshow over literaire seks een hilarisch hoogtepunt – pun intended – van het festival. Dit keer viel er in het programma Let’s talk about sex bar weinig te lachen.
Vergeet de connotaties met Salt N Pepa. De Indonesische Linda Christanty schrijft niet over ‘happy seks, maar over bittere seks als machtsmiddel, als vorm van dwang en geweld.’ Daar werden we even stil van.
Fouad Laroui doet niet aan internet. De van oorsprong Marokkaanse auteur en hoogleraar heeft zelfs geen mobiele telefoon. “Ik besef dat ik daarmee behoor tot een kleine elite”, verklaart hij tijdens een debat op Writers Unlimited, “maar ik zie er het nut niet van in.” Zijn tafelgenoten deelden zijn mening niet, en dat is best opmerkelijk. Nog maar een paar jaar geleden beschouwde het merendeel va de internationale schrijverselite de sociale media als iets waarmee zij zich niet hoefde te bemoeien.
In de rijke traditie van schrijvers die elkaars bloed wel kunnen drinken en de ander schuimbekkend met de pen te lijf gaan, orkestreerde Writers Unlimited een ‘polemiek’. Abdelkader Benali verwoordde in dit debat de stem van het volk, en Saskia De Coster die van de elite. Beiden hakten op elkaar in met hulp van moderator Elsbeth Etty. Resultaat: veel onsamenhangend getreiter.
Writers Unlimited is het leukste literaire festival ter wereld. Wij kunnen het weten, want we zijn er nu alweer twee keer geweest. Of de vergelijking met al die 20 miljoen andere literatuurfestivals in de wereld helemaal zuiver is, weten we niet. We weten wel dat heel veel van de schrijvers die Writers Unlimited bezoeken, het met ons eens zijn. Althans gedurende die paar dagen en vooral nachten in januari.
Een paar redenen.
Het UWV verklaarde afgelopen donderdag geen idee te hebben hoeveel mensen nu werkelijk werkeloos zijn geworden door de cultuurbezuinigingen. Uit een nogal krakkemikkig ogend onderzoek van NRC Handelsblad, dat uitsluitend keek naar banen die verloren waren gaan in Amsterdam en alleen bij rijksgesubsidieerde instellingen, bleek dat alleen die categorie al 600 klanten voor het UWV had opgeleverd. De rest valt buiten het blikveld van het kantoor in Amsterdam.
De politie heeft te hard opgetreden bij de Mars der Beschaving op 27 juni 2011 in Den Haag. De demonstratie tegen de bezuinigingen op de kunst, die vanwege zijn nogal elitaire naamgeving omstreden was, eindigde met een paar charges van de ME op kunstenaars. Hun vriendelijke sit-in ontaardde daardoor in iets wat tegenstanders van al die elitaire subsidieslurpers (aldus Martin Bosma van de PVV) maar al te graag zagen: geweld.
Een eigen – al dan niet glossy – magazine is voor steeds meer kunstinstellingen de ideale manier om klanten te binden. Hoewel relatief duur om te maken, gebruiken de kunstinstellingen zo’n magazine voor achtergrond en verdieping. Precies dat wat ze vaak missen bij de traditionele, papieren, media.
Video on Demand (VoD) is een groeimarkt, zo vernamen we deze week op de nieuwjaarsbijeenkomst van de bioscoopbranche. Desondanks ziet Ximon, een van de Nederlandse pioniers op dit gebied, zich genoodzaakt aan het eind van deze maand de winkel te sluiten.
Kerst heeft het bioscoopjaar 2013 gered. Leek het begin december nog niks te worden met het bioscoopbezoek, de laatste drie weken van het jaar hebben veel goedgemaakt – met dank aan Hobbit 2.
2013 sloot af met 30,8 miljoen bezoekers, zo maakte Wilco Wolfers, voorzitter van de Nederlandse Federatie voor de Cinematografie bekend op de nieuwjaarsbijeenkomst van de bioscoopbranche. Best bezochte film
Bussemaker juicht in het Dagblad Trouw dat haar voorganger Halbe Zijlstra een verstandig bezuiniger is geweest. Zijn bezuiniging van 345 miljoen heeft immers ‘slechts’ 41 instellingen de kop gekost, en 132 instellingen die geen geld meer krijgen gaan toch door.
De eerste balans van de kille sanering door Rutte 1 is er. Bussemaker stuurde hem naar de 1e kamer. In Nederland zijn 41 kunstinstellingen opgeheven, terwijl 132 andere clubs dapper volhouden zonder subsidie (en dus ook zonder personeel). Hoe lang deze firma’s op vrijwilligers door zullen draaien, is nog onbekend. Volgend jaar zullen we er vast een paar kunnen bijvoegen in het rijtje overledenen.
Leden van de Nederlandse Kring van Filmjournalisten (KNF) en andere filmcritici hebben de Italiaanse tragikomedie La Grande Bellezza uitgeroepen tot beste bioscoopfilm van 2013. Volgens dezelfde critici is Borgman van Alex van Warmerdam de beste Nederlandse film van dit jaar, zo maakte de KNF bekend.
La Grande Bellezza van Paolo Sorrentino kreeg de meeste punten nadat
