Danseres Ellen Edinoff is dinsdag op 70-jarige leeftijd in haar woonplaats Amsterdam overleden. Ellen vormde samen met haar man Koert Stuyf in de jaren ’60-’70 een uniek danspaar dat reacties in uitersten opriep. De Nederlandse danswereld werd mede dankzij hen volwassen.
Op de dag dat in Den Haag gestemd zou worden over het nieuwe Spuiforum, is bekendgemaakt dat Robert van Leer vertrekt als zakelijk leider van het Nederlands Dans Theater. Van Leer neemt ontslag om puur ‘persoonlijke redenen’, volgens de persvoorlichter van het gerenommeerde dansgezelschap.
Ondanks de crisis investeren ouders graag en veel in de muzikale ontwikkeling van hun kroost. Dit constateert het Utrechts Centrum voor de Kunsten (UCK). Hun programma’s op het gebied van talentontwikkeling lopen goed. “Ouders kiezen er nu bewuster dan ooit voor om hier geld aan uit te geven. Ze komen ook steeds vaker mee naar de lessen en laten hun kinderen steeds jonger beginnen,” vertelt cellodocent Floris Dercksen.
Monsters University zorgt vanaf deze week voor vrolijk zomervertier in 3D. Vorige week kon World War Z met 3D-bril worden bekeken. Eind 2009 maakte Avatar overdonderend duidelijk: 3D was terug om nooit meer weg te gaan. We zijn nu bijna vier jaar verder
Met zestig procent minder budget toch meedoen in de top en succesvol Europa in. Onmogelijk, roept menigeen. Alleen met een nieuw stadion, stelt een ander. En met extra investeringen in de winterstop. Maar het kan, aldus een enkeling.
Het Tropenmuseum is gered, dat wisten we al, maar de Tweede Kamer wilde nog weten waar dat uit betaald werd. Immers: meer geld gaat de overheid niet uitgeven, dat moeten wij doen. Enfin. Uit de beantwoording van de kamervragen door cultuurminister Jet Bussemaker blijkt dat de musea in ieder geval in 2016 5,5 miljoen minder uit kunnen geven aan kunstaankopen.…
De jonge choreografen Cecilia Moisio, Giulio d’Anna en Melissa Ellberger zijn genomineerd voor de Prijs van de Nederlandse Dansdagen Maastricht 2013.
Een man en een vrouw dansen gepassioneerd in de hal van Paradiso. Zo’n experimentele dansperformance is ongewoon voor het Amsterdamse poppaleis. Toch is het festival I Like To Watch Too hier goed op zijn plaats. Veel mensen voelen een drempel tegenover dit soort optredens, maar hier heerst precies de goede ‘in- en uitloopsfeer’ om avant-gardekunst tot iets te maken waar je gewoon naar kunt kijken en dat altijd wel iets in je losmaakt.
“Ik ben heel benieuwd naar de reacties van het publiek. Mensen hebben altijd een beeld bij een festival. Die komen, en verwachten dat ze van alles mee kunnen maken. Wat je hier krijgt is het terrein, een ontdekkingstocht en een verhaal dat daardoor naar boven komt. De belangrijkste energie die er op en om dit terrein heerst is: ‘Ik mag erop, en wat is er dan allemaal?’ Op die energie wil voortbouwen.”
Al meer dan tien jaar tobt het Alkmaarse filmtheater en podium Provadja – een van de oudste Nederlandse filmhuizen – met een veel te krappe behuizing. Al meer dan tien jaar zijn er plannen gemaakt en gisteravond stemde de gemeenteraad over de herhuisvesting. En koos daarmee voor een optie die bestuur, medewerkers en vrijwilligers van Provadja al categorisch hadden afgewezen. Namelijk
Is avant garde dans niet te hoogdrempelig? Is het nog wel levensvatbaar in deze barre culturele tijd? I Like To Watch Too wil dit misverstand uit de weg ruimen. Het festival brengt experimentele dans dichter bij het publiek dan ooit.
De samenwerking tussen pianist Tomoko Mukaiyama en choreograaf Nicole Beutler in de voorstelling ‘Shirokuro’, vorige week te zien tijdens het Holland Festival, levert een prachtig perspectief op op twee pianosonates van Galina Oestvolskaja. ‘Shirokuro’ betekent zwart-wit in het Japans. De absolute muziek van de Russische componiste wordt, ondanks sterke beelden en indrukwekkende mede-protagonisten op het toneel, nooit uitgelegd en behoudt daardoor zijn pure kracht.
“Even doorlopen mensen! Ik wil u voorstellen aan Frans van Montfoort. Eén van de allereerste straatmuzikanten in het oude Hoog Catharijne en zelf bijna een living statue.” Gids Ton van den Berg, vandaag in de gedaante van zijn alter ego Koos Marsman, geeft Van Montfoort een klap op zijn schouder. “Goed om je weer te zien jongen.”
We schreven al over de naamsverandering van het Orkest van het Oosten in het Nederlands Symfonieorkest (NedSym). Het Nederlands Philharmonisch Orkest (NedPho) was not amused en meende dat het Enschedese orkest inbreuk maakte op haar merk- en handelsrechten en eiste dat het orkest een andere naam zou kiezen. Er volgde een kort geding en in april 2012 oordeelde de rechter dat het Nederlands Symfonieorkest alleen de afkorting NedSO niet mag gebruiken, maar niet van naam hoeft te veranderen.
Holland Festival
Prachtige jurken, grote zonnebrillen en hoge hakken. Het is duidelijk dat op de voorstelling van het beroemde Moskouse theatergezelschap Theatre of Nations ook een groot Russisch publiek af is gekomen. Mannen in pak die af en toe tegen hun mouw praten lijken te getuigen van aanwezige Russische miljardairs. Maar niets blijkt minder waar als plotseling prinses Beatrix met haar gevolg de zaal binnenstapt.
69.500 bezoekers, dus zeker 5.000 bezoekers minder dan eerdere edities, maar de zalen zaten wel voller. Met 82% zaalbezetting is de organisatie van het Holland Festival tevreden over het festival van 2013. Of dat hogere bezettingspercentage, behalve aan het kleinere aantal voorstellingen (14 minder dan vorig jaar) ook te danken is aan kleinere zalen, is vanaf hier niet uit te zoeken, maar dat ook het grote Theater Carré met de vele onverkoopbare slechtzichtplaatsen dit jaar nauwelijks werd gebruikt, zal zeker geholpen hebben.
Wat te verwachten van een ‘musicabanda’ uit Oost-Tirool? Gemütliche volksmuziek? Gejodel? Dansmuziek voor bruiloften en partijen? Een avondje in een biercafé? Hoe dan ook: zeker geen Mahler. Maar waarom eigenlijk niet dacht het uit het dorpje Innervillgraten afkomstige Franui. Resultaat: een enerverende voorstelling rondom de orkestliederen. Zo hoorden we Mahler nog nooit.
Er zijn mensen die nachten in de rij liggen voor een kaartje. Het Berliner Ensemble is namelijk mythologisch groot. Zo groot als de Royal Shakespeare Company in Engeland, of La Comédie Française in Frankrijk. Monumenten voor cultuurgeschiedenis, gewijd aan één schrijver, zoals Brecht of Shakespeare, of aan een hele historie, zoals de Fransen dat gewend zijn. Wij Nederlanders hebben
Je staat er eigenlijk weinig bij stil, hoe raar stilstaan in een winkelcentrum als Hoog Catharijne is. Tenminste: als je niet stilstaat met je hoofd naar een etalage of je vingers in een bak fastfood. De code om met glazige blik door een shopping mall te zweven is zo algemeen dat het ook voor jezelf wennen is wanneer iets je dwingt om opeens
Holland Festival
Een gezellig groepje dames dat lachend en kletsend binnenkwam, verlaat beduusd en betraand de zaal. Van slag, beschaamd, zo zie ik alle bezoekers naar buiten komen. Wat met woorden moeilijk te omschrijven is, staat op hun gezicht geschreven. Exhibit B van Brett Bailey is meer dan indrukwekkend. Het is een expositie die confronteert en raakt.
Holland Festival
Multidisciplinaire duizendpoot Chris Marclay is doorgebroken met zijn filmproject The Clock: iedere seconde van de dag gerepresenteerd met found footage. Het heeft hem vijf jaar gekost om het 24-uur durende werk te maken. Dat zegt iets over de wijze waarop hij zijn kunst maakt. De ongelooflijke precisie waarmee hij monteert maakt zijn werk zo overtuigend dat de toeschouwer bijna in trance raakt.
Het Holland Festival presenteerde drie werken van hem in EYE, het nieuwe filmmuseum, waarin hij samenwerkte met MAZE, een nazaat van het Maarten Altena Ensemble.
In minuut 1 van CRACKz (Dança Morta) is het al raak. De dansers van Grupo de Rua de Niterói wervelen steunend op één hand door Zuiveringshal West van de Westergasfabriek. De ruimte lijkt voor deze voorstelling gemaakt.
Wie aan de misvatting lijdt dat dans gaat over schoonheid wordt door Gisele Vienne genadeloos uit de droom geholpen. Haar stukken gaan over pijn. Soms bloederig en expliciet, soms gesublimeerd maar niet minder krachtig. The Pyre is een overweldigend stuk dat de toeschouwer duizelig achterlaat.
