Skip to content

nude

‘Elke dag komt er nieuw gif bij.’ Presentatrice Naeeda Aurangzeb laat in boek ervaren wat niet-witte Nederlanders dagelijks over zich heen krijgen

Ook al woont ze sinds haar derde in Nederland, journalist en radio-tv-presentator Naeeda Aurangzeb (47) wordt nog steeds niet voor volwaardige landgenote aangezien. In haar boek 365 dagen Nederlander geeft ze in korte schetsen een ontluisterend beeld van hoe niet-witte Nederlanders of Nederlanders met een migratieachtergrond bejegend worden. Biologiedocent tegen de klas ‘Dit noem je een olijfkleurige huid. Je kunt… 

Godfried Bomans: respectively loved, vilified, misunderstood and forgotten

Godfried Bomans died half a century ago. Almost immediately afterwards, the Netherlands' best-loved writer sank into oblivion. It is time for a reappraisal of Bomans' literary work and even his political views. I delved into the archives, also looking for the few traces of Bomans in Amersfoort. First some round figures. Seventy years ago, he delivered a lecture... 

Netflix’ The Witcher heeft een identiteitscrisis. Maar als je aflevering vijf haalt, wil je wel weten hoe het afloopt.

Met veel bombarie werd Netflix’s The Witcher aangekondigd. Op wat opmerkingen na over Superman in een witte pruik, was en is er veel interesse voor de verfilming van Andrzej Sapkowski’s fantasy boekenreeks. Opvolger van Game of Thrones. Met de manier waarop die is geëindigd? Nee, bedankt! Ik ben zelf niet bekend met de boeken of de games, maar Netflix’s beschrijving… 

Bring on that fair! 7 established facts that make an ever-younger festival Boulevard unique.

Theaterfestival Boulevard is elk jaar weer een hoogtepunt van de festivalzomer. Omdat er geen drempels zijn en omdat het de ongedwongen sfeer van de stad in alle vezels met zich meedraagt. Maar het gaat zelfs nog een stapje verder. Hier mijn zeven leermomentjes: 1: Boulevard is toegankelijker dan de stad zelf Sommige mensen vinden het op het hysterische af, maar… 

Angélica Liddell's screams are particularly interesting in The Scarlet Letter

Het vele naakt en de seks in Angelica Liddels bewerking van Hawthornes beroemde roman zijn een beetje ouderwets. De Spaanse taal is de echte attractie. In zijn bespreking van Angélica Liddells voorstelling ‘The Scarlet Letter’ op deze website noemt Wijbrand Schaap de scène met een naakte zwarte man ‘een pijnlijk dieptepunt’. Volgens Schaap wordt de man door Lidell bejegend als… 

Naakte mannen en zwarte bronstigheid onder filosofisch vernis. Schiet Angelica Liddell met The Scarlet Letter haar doel voorbij? (Waarom het Holland Festival een rel kan verwachten)

Dat je een zwarte man niet schaamteloos mag bejegenen als bronstig oerbeest en een gezichtsloos object voor jouw onbegrensde lustfantasie als blanke vrouw? Lijkt me logisch, maar voor Angélica Liddell, wereldvermaard performancekunstenares, is het typisch een voorbeeld van het nieuwe puritanisme waardoor de vrije kunst wordt bedreigd. Ze brengt nu The Scarlet Letter naar Nederland, een theatrale performance die nogal… 

Seks verkoopt, originaliteit niet. Opnieuw gaan twee musea uit de kleren om naaktheid te vieren.

Wanneer wij een tijdje geen verse, actuele berichten op de site hebben, verandert ons lijstje ‘meest gelezen berichten’ hiernaast altijd drastisch. Binnen twee dagen zijn alle verhalen trending waarin de woorden ‘naakt’, ‘bloot’ of ‘seks’ voorkomen. Seks verkoopt namelijk. Als je van clicks van bronstige mannen houdt, tenminste. Deze specifieke doelgroep leest helaas niet zo veel cultuurnieuws. Maar aandacht is… 

Over Bergen en Delden, Greg Nottrot en het verloren miljoen: De Best Beluisterde CultuurpersPodcast van Cultuurpers.

Linda Huijsmans en Wijbrand Schaap praten je in een dik half uur bij over de achtergronden van het grotere Cultuurpers Nieuws van de afgelopen weken. Het gaat nog even over de bloot/naakt-toestanden in de kunst, maar het gaat natuurlijk ook over geld, dat miljoen dat de podiumkunstenaars door neus werd geboord door een ruzie in het bestuur van het Sociaal… 

Seks, drugs en rock ‘n’ roll? Italiaanse jongeren hebben wel iets anders aan hun hoofd – zie de nieuwe roman van Paolo Giordano.

Bestsellerauteur Paolo Giordano (35) schuwt in zijn nieuwe roman De hemel verslinden de actuele thema’s niet. Armoede, milieuproblemen, kapitalisme, (on)vruchtbaarheid – twintigers en dertigers hebben veel om hun hoofd over te breken. ‘Het vastomlijnde levensstramien waarmee we opgroeien vind ik verwurgend.’ De hemel verslinden Jonge mensen die hun weg moeten vinden in de wereld en moeten leren omgaan met pijn, verlies… 

Bloot en naakt. Twee werelden die even ver uit elkaar liggen als Bergen en Delden. (podcast)

Twee particuliere musea in Nederland hebben dit najaar mensenvlees tot onderwerp gemaakt van een expositie. In Bergen (NH) gaat het over Bloot, en in Delden (Ov) over naakt. Maar waar de ene tentoonstelling (in Museum Kranenburg in Bergen) vooral een ode lijkt te zijn aan de vrijgevochten jaren zeventig en wat er daarna gebeurde, stelt Museum No Hero in Delden… 

Mensen willen niet meer als speelgoed worden gezien. We kunnen er niet om heen. Musea kunnen er niet om heen.

Op zoek naar waar ik voor sta en welke weg ik moet bewandelen, stuit ik keer op keer op feiten die me verwarren en verbazen. Ik leef in een land waar slechts één enkele vrouw in De Volkskrant top tien van meest invloedrijke personen staat – op de tiende plaats, dan wel. Slechts drie van de honderd jonge Nederlandse miljonairs… 

The colonial image of the black woman with bared upper body is rewritten in Legacy by Nadia Beugré at @HollandFestival

Een flinke groep vrouwen, hun huid alle kleuren bruin, wit en zwart, hun borsten en borstjes flink hoppend op de maat van stappende en rennende bewegingen op de plaats, zwermt bij binnenkomst van de zaal in de Brakke Grond rond de eigen as. Legacy is een intieme voorstelling die in alle opzichten losjes op en neer beweegt tussen concert, performance,… 

Gesualdo project at @hollandfestival by De Warme Winkel: 'We want to anoint and flog the ears' #HF18

Say 'Carlo Gesualdo' and you say 'heavenly music', and 'cruel disposition'. This Renaissance composer's name is inextricably linked to the gruesome double murder he committed on his wife and lover when he found them in flagrante delicto. Who else but The Warm Shop could make an appealing performance of this thought Tido Visser, artistic director of the Netherlands Chamber Choir. So. 

Everyone is welcome at Pitfest. 'Bands playing at our place should be especially hard, or dirty and grimy.'

Het Drentse dorp Erica werd in het laatste weekend van april opgeschud door het knusse herriefestival Pitfest. En dat trok een bonte mix mensen. Ik liep er een dag rond.  Een golfkar zoemt over de rotonde van het 4-sterrenresort in het buitengebied van het Drentse plaatsje Erica. Rechts van het asfalt liggen strak gemaaide golfbanen, links is een kaveltje land… 

Publicity image Gesualdo. Photo: Sofie Knijff

At the Holland Festival, Mackenzie is opening the doors to a new avant-garde among the audience.

The neat couple next to me, in the front row at the Holland Festival press conference, hadn't counted on it for a moment. Four members of the Nederlands Kamerkoor starting to undress one by one down to their pecker-sized nakie. A giggle, a small cough, but hey, this is the Holland Festival, they said to each other. So too... 

Jens van Daele: ‘De kracht van vrouwen is groter dan die van mannen’

‘Ik bewonder de kracht van vrouwen. Ik ervaar die als groter dan die van mannen. De kracht van vrouwen zit in de toewijding waarmee ze met dingen bezig kunnen zijn. De moed om grenzen op te zoeken.’ Jens van Daele brengt in zijn nieuwste theatervoorstelling ‘Nachthexen 1: Jeanne’ een ode aan de kracht van vrouwen en belicht hun heldendom van… 

Tien dagen lang theater met kloten in Kikker Kiest (In één keer op de hoogte)

‘Als Paul zijn pink beweegt gebeurt er wat. Ze hebben een scène waarin Jochem een tekening maakt van Paul. Paul zit naakt te poseren. En dat duurt. Dat duurt lang. Jij en ik zouden dat als amateurs vullen met allerlei houdingen en bewegingen, maar Paul doet niks. Denk je. En er gebeurt van alles. HIj doet dus wel wat, maar… 

So you'll never leave Den Bosch again (why holidays in your own country can be fun)

Graag je interpretatie van de blik van de covergirl op het programmaboek van Theaterfestival Boulevard. Het kan projectie zijn, maar ik zie een lichtelijk overweldigde vertwijfeling in die ogen, waarvan de wenkbrauwen zijn vervangen door twee ludiek geplaatste bogen van de Sint Jan, daarboven: Den Bosch on my mind. Waar te beginnen, vooral. In het boek vooral overvloed. Glashelder vormgegeven… 

De borsten voorbij? Recap Game of Thrones 7 aflevering 1 ‘Dragonstone’ (Spoilers! Spoilers! Spoilers!)

Als je dit leest ga ik er van uit dat je weet wat Game of Thrones is. Wie Daenerys Targaryen is, en Jaime Lannister en Sansa Stark. Ramsay Bolton? Daar gaan we het nooit meer over hebben. Ik ga ook niet uitleggen dat het één van de meest succesvolle TV series aller tijden is, gebaseerd op de boekenreeks ‘A Song of… 

Rito de Primavera, José Vidal & Cía., Festival de Marseille. Photo: Fabian Cambero.

Rito de Primavera: spectacular, but also a mountain of kitsch, unworthy of the Holland Festival

Rito de Primavera, on show at the Holland Festival early this week, is a group choreography for fifty young dancers. Choreographer José Vidal has loosely based himself on Sacre du printemps, Stravinsky and Nijinsky's 1913 piece for the Ballet Russes. Fragments of Stravinsky's music have been turned into 4-quarter beetz by DJ Jim Hast, while Vidal has minimised the ritual aspect of the sacrifice, essential to the many versions made throughout the 20th century (besides Nijinsky's primal version, Massine, Béjart and Bausch, among others).

What remains is an overwhelming visual experience of a gigantic mass of dancers looming out of the darkness. The coordination of the group, at times dancing wildly through each other, at other times circling the stage in long procession, is impressive. It produces a fascinating, eye-opening aesthetic, but the group dance in no way challenges the audience. You could call it a pile of kitsch, or opium for the people. Either way, it is a form of spectacle that I consider unworthy of the Holland Festival.

School trip

The performance begins like a school trip. Near the box office, spectators are prepared in groups for what is to come. They are kindly requested to take off their shoes upon entering the theatre, and then walk barefoot, hand in hand with fellow spectators, through the dark. Regularly, someone calls loudly for silence, as the performance has already started. There is also something uncomfortable about the nervous manner in which the audience, which is supposed to line up in rows after the instructions, is marched away to the performance space two buildings away.

The initiation of the visitors continues in the Purification Hall, when they pass through the pitch darkness hand in hand with the cool sand at their feet. It provides one of the few ambiguous moments during Rito de Primavera. Where is this going? What fairy tale are we being led into here? From which tourist boat have we fallen off, to now attend the rituals of which people again?

Naked!?

At first, the total experience that so many contemporary theme parks are looking for really takes shape. For half an hour, I stare at a stage in the dark. I see and feel a lot of people there, I think naked because sometimes there is a clever flash of soft light, but the dominant darkness prevents me from getting a grip on it. Ethereal singing composed by Andrés Abarzúa - a single chord sounds gurgling from many throats - accompanies the entrance of all the other spectators for half an hour.

The bleachers surround the playing surface. It is only the red and white bicycle lights of the guides of the many groups of spectators that give you some orientation in the space. It has something of Tintin in Takatukaland. An audience paying to be at a miraculous, never-before-seen, spring nymphing ritual.

Rito de Primavera, José Vidal & Cía. Photo: Fabian Cambero
Rito de Primavera, José Vidal & Cía. Photo: Fabian Cambero

Logic

The artificiality of the setting gives a certain tension. In the darkness, as a spectator, you can imagine all sorts of things about what is to come. But at some point, the bicycle lights go out, a sign that all spectators are seated, and the dancers all put on trousers. The light increases and the first beetz cum stravinsky supplants the singing. When, after the uncertain introitus, the actual spectacle begins, its logic becomes all too clear. A perfectly organised group choreography takes over.

In what follows, nothing is left to chance. And that is no luxury with so many dancers in semi-darkness, especially as half of them are also new to the work, because from the Modern Theatre Dance Department of the Amsterdam University of Applied Sciences. The group makes pulsating movements, dialogues with a neighbour, runs in groups, starts singing again, postures and occasionally lifts a single person in the air.

Impact-aware

But just as the darkness gets used, so does the group. They are all very young people, fairly relaxed dancing together. The uninhibited attitude with which the complicated group choreographies are performed is touching. A naive kind of surrender or faith speaks from it.

But gradually the effects, of the group choreography, of the light that creates the photographic vistas, the repetitive singing and beetz get boring. The repetition of moves is effect-laden, rhetorical, self-affirming. Nowhere a moment of debacle, of faltering. No one who has a question, can't keep up, is mistaken

Boris Charmatz

Danse de Nuit in the Bijlmer: 'Of course we want to influence public space' #HF17

Boris Charmatz was gedurende vele edities van het Holland Festival te gast met indrukwekkende, provocerende, maatschappelijk geëngageerde, fijnzinnig gecomponeerde en conceptueel sterke dansvoorstellingen: Aatt enen tionon en Con forts fleuve (beide in 2001); 50 years of dance (2010), Enfant (2011) en Manger (2015). Zijn nieuwste choreografie, danse de nuit, ging vorig jaar september in Genève in première. Tijdens het Holland Festival… 

Hoe Heather Ware’s taalfout leidde tot een compleet danswerk met dank aan Bach

Wat betekent het voor een danseres met een intensieve carrière als zij besluit ook choreografieën te gaan maken? In maart ging Battle Abbey in première, de eerste avondvullende choreografie van Heather Ware, in samenwerking met de Zweedse cellist Jakob Korányi. Heather Ware, sinds 2003 danseres bij LeineRoebana, is de weg naar het maken van een eigen choreografie zonder plan ingeslagen.… 

Small Membership
175 / 12 Months
Especially for organisations with a turnover or grant of less than 250,000 per year.
No annoying banners
A premium newsletter
5 trial newsletter subscriptions
All our podcasts
Have your say on our policies
Insight into finances
Exclusive archives
Posting press releases yourself
Own mastodon account on our instance
Cultural Membership
360 / Year
For cultural organisations
No annoying banners
A premium newsletter
10 trial newsletter subscriptions
All our podcasts
Participate
Insight into finances
Exclusive archives
Posting press releases yourself
Own mastodon account on our instance
Collaboration
Private Membership
50 / Year
For natural persons and self-employed persons.
No annoying banners
A premium newsletter
All our podcasts
Have your say on our policies
Insight into finances
Exclusive archives
Own mastodon account on our instance
en_GBEnglish (UK)