Bart Rutten becomes the new artistic director of Utrecht's Centraal Museum Bart Who? Bart quite an important figure. Bart Rutten was the man behind some great blockbusters at Amsterdam's Stedelijk Museum. That he is going to Utrecht after Malevich and Matisse says a lot about the good work of his predecessor Edwin Jacobs. It says even more...
His two internationally successful novels Oorlog en terpentijn (War and turpentine) and De bekeerlinge (The convert) take Stefan Hertmans around the world. But the social side of life it clashes with his desire for solitude. Six life questions to Flemish author Stefan Hertmans. 'When I am alone, I find myself.' 1. What is your recurring dream? 'For fifty years, I have had to...
It's quite unfortunate. Ruth Mackenzie is moving into even higher realms. She has made the past two editions of the Holland Festival considerably more refreshed and modern, and so it stands out. Paris beckons. Ruth Mackenzie has been nominated by Anne Hidalgo, mayor of Paris, as Directrice Artistique (artistic director) of Théâtre du Châtelet, as of 2019. This means Ruth Mackenzie will direct the festival's...
Jean-Michel Jarre was visiting the Netherlands. At the Heineken Music Hall, old and new fans could enjoy his hypnotic work. I went there to listen, but of course also to watch. Forty years ago, Jean-Michel Jarre, pioneer in synthesiser music, released Oxygène. Anno 2016, we are 12 million copies sold. On that massive scale, the Frenchman produces...
Anders dan oudere collega’s leed Bruno Mantovani (Châtillon, 1974) niet onder de modernistische slagschaduw die Pierre Boulez lange tijd over het Franse muziekleven wierp. Hij schrijft net zo lief lyrische melodieën als dissonante toonclusters en jazzy akkoorden gekruid met een snufje microtonaliteit. Dat hij in 2010 werd aangesteld als directeur van het conservatorium van Parijs illustreert hoe sterk het muziekklimaat…
Zvizdal, the documentary theatre portrait of Pétro and Nadia filmed by Berlin between 2011 and 2016, is not only in Paris, Ghent and Athens. This moving story can also be seen in the Netherlands until 11 November 2016. Near the place where an atomic experiment failed in 1986, Berlin and Zvizdal tell a moving story about an old peasant couple. They remained as...
Terug naar de elfde eeuw Zijn vorige roman Oorlog en terpentijn bracht de Belgische schrijver Stefan Hertmans wereldsucces. Het boek groeide uit tot een bestseller en werd overladen met lof en prijzen. Het leverde Hertmans een heel nieuw lezerspubliek op. Reikhalzend werd er dan ook uitgekeken naar zijn nieuwe roman De bekeerlinge. Hertmans kwam het onderwerp voor zijn nieuwe roman…
Haar boek Het seksuele leven van Catherine M. overrompelde de wereld en maakte haar in één klap wereldberoemd. Sindsdien is Catherine Millet een van de meest gelezen schrijfsters van Frankrijk. In haar meest recente roman Een droomleven keert ze terug naar haar jeugd in Bois-Colombes. A Quattro Mani ging met haar mee naar de kiem van haar schrijverschap. Terug naar…
Recently, Lidy Blijdorp (* 1986) took over the cello of well-known cellist Anner Bijlsma (* 1934). It was his wish for the instrument to be played by her from now on. Via the Netherlands Music Instruments Fund (NMF), the instrument came to her. The maker of this cello is not known. However, it is certain that it originated from...
Retrospectively, I proclaim last Monday night, 15/8, as the opening of my cultural season. Viavia I ended up, in fine company, at the Crazy Goat. A music cafe that might as well have been in New York, Paris or Berlin. This is in The Hague: an ini-mini stage in a building where the money is not spent on chipped-up old school benches,...
I experienced by far one of the most impressive theatre experiences of my life on Friday 5 August 2016. I was a guest at 'Zvizdal - Chernobyl so far, so close' by the Flemish company Berlin, in co-production with Het Zuidelijk Toneel. I saw this 'documentary installation' in an empty factory hall in Den Bosch, where the work is a beautiful resting point in...
Abbas Kiarostami (1940-2016) zette de Iraanse cinema op de kaart met diep doorleefd humanisme in een minimalistische vorm.
A major retrospective of the work of Fernando Botero (1932) is on show at the Kunsthal in Rotterdam, entitled Botero: Celebrate Life! The rush of opening such an exhibition takes energy out of him, but strangely enough painting never exhausts him, he says in his studio in Monaco. 'I have never experienced anything more fulfilling than painting or sculpting. Painting takes you out of everyday reality. You forget your body - even your existence. It's intense, but while painting I don't feel any fatigue, even after working for seven or eight hours. Whereas at a cocktail party, I am exhausted after only half an hour.'
Nederland herdenkt deze maand de ramp met de MH17. Twee jaar na dato is de schuldvraag nog steeds niet eenduidig beantwoord. De hoofdpersoon van Pieter Waterdrinkers roman Poubelle heeft daar minder moeite mee: die houdt vooral zichzelf verantwoordelijk. Een gesprek met correspondent-romancier Waterdrinker: over de moderne Europese geschiedenis, de Russische mentaliteit, de Grote Literatuur en de stront van het hedendaagse Europa.
Swiss playwright Milo Rau created a theatrical trilogy about the demise of the European ideal. The second part The Dark Ages is now at the Holland Festival. Rau combined his actors' painful, personal life stories with themes from the works of Chekhov, Shakespeare and the Greek tragedies. With a Freudian sauce: 'Countless people who are The Dark Ages have seen ask me: 'Milo, is something wrong with your father?'
Over four hours long Ça ira (1) Fin de Louis, a performance by French director Joël Pommerat, to be seen this weekend at the Holland Festival. He reconstructed events in France between 1789 and 1794, better known as The French Revolution. What begins as a sometimes difficult-to-follow, animated history lesson culminates in an impressive 'whodunnit', balancing between re-enactment and live television.
Iedereen die zich de val van de muur kan herinneren is opgegroeid met de dreiging van een nucleaire aanval. En daarbij horen de idiote adviezen van overheidswege om in geval van een atoomexplosie onder de tafel te gaan zitten, liefst met een vergiet op het hoofd. En om genoeg blikvoer en water achter de hand te houden.
Zaterdag 4 juni 2016 was ik aanwezig bij de koninklijke opening van het Holland Festival en ik kon er geen recensie over schrijven, want ik zat op de voorste rij van de Amsterdamse Stadsschouwburg. Omdat het podium verhoogd was, keek ik tegen een zwarte muur aan, waarboven alleen de voorste acteurs zichtbaar waren. De achterste en onderste helft van het toneelbeeld waren mij volledig ontgaan.
Ik schreef dat op, en het Holland Festival stelde mij ruimhartig in de gelegenheid om de voorstelling nog een keer te gaan zien, vanaf een betere plek. Tegelijk vertelde de organisatie dat de eerste drie rijen van de Stadsschouwburg bij deze voorstelling zouden worden gecompenseerd. Ik ging dus nog een keer naar Amsterdam, op maandag 6 juni.
Voorafgaand aan de voorstelling, tijdens het niet eten van een zwartverbrande hamburger in schouwburgrestaurant Stanislavski, hoorde ik van de keurige mensen aan het tafeltje naast mij dat de voorste stoelen tegen scherp gereduceerd tarief werden aangeboden, en dat mensen zoals zij die al een kaartje hadden gekocht de keuze hadden om dus een deel van het geld terug te krijgen of op de wachtlijst te gaan staan voor een plek met betere zichtlijnen. Of het hun uiteindelijk gelukt is een van de plekken met beter zicht te bemachtigen, weet ik niet. De voorstelling
The show Sketches/Notebook (2013), which has its Dutch premiere at the Holland Festival on 6 June, is virtuosic, radical and extremely gentle. Choreographer Meg Stuart loves small scale, even when she occupies the biggest stages with partners like the Volksbühne (Berlin), Théâtre de la Ville (Paris) or the Münchner Kammerspiele. Details win out over big lines and often play a leading role in pieces that scrutinise human behaviour incredulously.
Sketches/Notebook stands out
Een van de bijzondere voorstellingen op het Holland Festival van dit jaar is ‘Ça Ira (1): Fin de Louis’ van het Franse gezelschap Compagnie Louis Brouillard. Ik bezocht de voorstelling eerder in Luxemburg en sprak met de regisseur en schrijver van deze dik vier uur durende marathon over de Franse Revolutie. Het lijkt nogal wat: 40 acteurs op het toneel…
Dit is een bespreking van een voorstelling die alweer voorbij is, en waar ik bovendien zelf aan meewerkte. Dat mag helemaal niet. Maar het is ook een verhaal over vluchtelingen in Europa, een theater dat boven de wolken zweeft, een kerkje van marsepein, tunnels in Palestina en 49 trekken. Dus ik doe het toch.
Afgelopen weekend, tijdens het Kunstenfestivaldesarts, voltrok zich een mirakel in de Koninklijke Vlaamse Schouwburg te Brussel. Scenograaf Jozef Wouters en zijn ploeg waren neergestreken in de oude zaal met koepeldak. Tien jaar geleden helemaal gerenoveerd, is ‘de Bol’ nu een ouderwets lijsttheater voorzien van de nieuwste theatertechniek. Inclusief die 49 trekken, en daar draaide het om.
Aan een trek,
'She is the embodiment of the incredible lightness of existence, agile, alert and precise on the beat.' So says one critic about Korean-American conductor Han-Na Chang (Suwon, 1982), who led just about every major orchestra after her debut in 2007. In 2014, she scored highly at the renowned BBC Proms with her fresh interpretation of the Fifth Symphony....
Throughout the year, the public broadcaster spends a lot of time on sports. For World Cup, Tour or Games, cultural broadcasts are cancelled for weeks without pardon. If you can't beat them, join them, Paul Witteman must have thought, or perhaps the viewing figures were disappointing, because on 1 May he devoted an entire Podium Witteman broadcast to cycling. Don't. The reason for the cycling special is...
‘Dit was eigenlijk een mixtape,’ zegt Yassine Boussaid, zaterdag 9 april 2016 na afloop van zijn concert, ‘zoals mijn neef me vroeger meegaf, voor de lange terugweg van Marokko naar Amsterdam.’ Yassine is de zakelijk leider van het Amsterdams Andalusisch Orkest (AAO). Samen met artistiek leider Mohamed Chairi en regisseur-schrijver Mohamed Aadroun zet hij in moordend tempo concerten in elkaar…
In his recent collection Achter het verdwijnpunt, death plays an important role. Poet Frans Budé lost no fewer than four poet friends in a short time and honoured them in verse. The 70-year-old poet himself still writes as avidly as in his younger years: in addition to an occasional collection about the Maas, to be published in May, he wrote poems for the upcoming exhibition...
English (UK) 
Nederlands 
Français
You must be logged in to post a comment.