We’re sitting in the opera house;
We’re waiting for the curtain to arise
Avec des merveilles pour nos yeux ;
We’re feeling pretty gay,
[...]Un sentiment d'attente,
Une certaine forme d'extase,
Expectancy and ecstasy… Sh’s’s’s. “Curtain!”
Met bovenstaande woorden bezong Charles Ives de opwinding van een kind dat voor het eerst naar de opera gaat. Een vergelijkbaar enthousiasme toont directeur Nicolas Mansfield dinsdag 20 februari tijdens zijn presentatie van het nieuwe seizoen. De Nederlandse Reisopera is weliswaar gevestigd in Enschede, maar plaats van handeling is Theater Carré in Amsterdam.
Regionaal hokjesdenken
Later op de middag zal Mansfield een plaagstoot uitdelen aan de verzamelde aanwezigen. De vertegenwoordigers van de pers die te gemakzuchtig zijn om naar het oosten des lands af te reizen, maar ook de beleidsmakers die zich verschansen in een verstokt hokjesdenken. ‘Ook Amsterdam is een regio’, zegt hij met een sardonische glimlach. – Een dag eerder onthulde De Nationale Opera zijn plannen in de Stopera, op een steenworp afstand.
Terwijl De Nationale Opera ruimhartig wordt gesubsidieerd, moet de Reisopera woekeren met een uiterst beperkt budget. Toch weet de organisatie jaar in jaar uit spraakmakende producties neer te zetten en bovendien te werken aan talentontwikkeling. Voor komend seizoen staan drie opera’s op de rol. Tosca van Puccini wordt gebracht in een regie van aanstormend talent Harry Fehr. De Britse dirigent David Parry leidt het Orkest van het Oosten, Concensus Vocalis en een cast van jonge zangers, met de Noorse sopraan Kari Postma in de titelrol.
Reisopera komt naar je toe
Die Tote Stadt van Erich Wolfgang Korngold is een coproductie met Theater Magdeburg. Mansfield: ‘Ik ben erg trots dat we vanuit onze regionale achtergrond ook banden opbouwen in het buitenland.’ Hij bekent dat het een van zijn lievelingsopera’s is, die hij altijd al op de planken had willen brengen. ‘Het is een tragisch liefdesverhaal dat zich afspeelt in een duister Brugge.’ De opera toert begin 2019 door ons land. ‘Wanneer komt Die tote Stadt nou naar je toe?’, vraagt Mansfield retorisch. ‘Dat is maar één keer in je leven!’ Opnieuw een steekje onder water: De Nationale Opera bracht deze opera in 2005. – Daarvoor moest het publiek naar de hoofdstad afreizen.
Sondheim onderschat
De derde productie betreft A Little Night Music van Stephen Sondheim. Mansfield roept de jonge Amerikaanse makers naar voren. Dirigent Ryan Bancroft ontsteekt in een ronkend betoog: ‘Sondheim is minder bekend dan zijn werk. We kennen allemaal titels als Sweeney Todd et Into the Woods, maar zijn naam zijn we grotendeels vergeten. Hij wordt niet op waarde geschat, maar ik reken hem tot de groten van de Amerikaanse muziek. Ik acht hem net zo hoog als Leonard Bernstein en George Gershwin.’
Ook regisseur Zack Winokur doet een duit in het zakje. ‘Ik vind het geweldig dit 20e eeuwse meesterwerk te mogen regisseren. Vaak wordt A Little Night Music gepresenteerd als een luchthartig niemendalletje, maar het stuk heeft ware diepgang. Het libretto is gebaseerd op de film Glimlach van een Zomernacht van Ingmar Bergman. De getroebleerde intermenselijke relaties en de daaraan gekoppelde seksuele stoelendans zijn nog altijd actueel. Ik ben ervan overtuigd dat deze opera ons diep kan raken.’
Ter illustratie zingt de mezzosopraan Susan Rigvana-Dumas uit deze musical de evergreen Send in the Clowns. Haar ontroerende vertolking wordt sfeervol begeleid door de pianist Evert-Jan de Groot.
Pocketversie Evgeni Onegin
Aansluitend op dit muzikale intermezzo presenteert Mansfield nog wat wapenfeiten. Zo heeft de Reisopera voor het eerst een hoofdsponsor weten te werven, het innovatieve technologiebedrijf THK. De productie van La traviata had een zaalbezetting van 99%; de verhuizing naar de binnenstad is bijna afgerond.
Gretig ziet Mansfield uit naar het Concept Challenge voor jonge operamakers. Jongeren worden uitgedaagd een pocketversie te maken van Evgeni Onegin van Tsjaikovski. Inmiddels zijn tientallen voorstellen uit binnen- en buitenland ingediend. Binnenkort worden de winnaars bekendgemaakt; in december 2019 wordt het winnende concept door de Reisopera uitgevoerd.
Kortom: We’re sitting in the opera house; we’re waiting for the curtain to arise!
Meer info via ce lien
Français 
Nederlands 
English (UK) 
