Het andere schrijversfestival: vier dagen in januari in het teken van schrijvers uit de meest onverwachte hoeken van de wereld. Wij maken de Winternachten mee.
We spraken op Writers Unlimited 2013 kort met de vrouw die sinds een paar jaar workshops Dichten geeft aan scholieren. En we vroegen ons maar weer eens af of ze aan rap niet voldoende hadden, die kids. Nee. Zo blijkt. En ze legt het helder uit.
John de Mol doet goede zaken in de Arabische wereld. Hij doet daar nogal minnetjes over, volgens Hassnae Bouazza. Volgens haar praat de televisieproducent in het openbaar vooral over de vele beperkingen aan zijn formats vanwege de islam en het sentimentele gehalte van de tv in het midden oosten in het algemeen. Dat De Mols succesnummer The Voice of Arabia tijdens de finale in
Met een bomvol programma zoals Writers Unlimited 2013 wil het wel eens gebeuren dat je, ook als professioneel journalist, ondanks alles toch ergens té laat komt binnenvallen, en dan nog net een glimp opvangt van iets heel moois. In dit geval, na de krachttoer van Amos Oz en Adriaan van Dis, was dat het spoken word optreden van de Keniaanse Ngwatilo Mawiyoo. Mea culpa daarvoor.
Hoeveel mannelijke geslachtsdelen Yasmine Allas in haar hand had gewogen. Dat was even de vraag tijdens het tot nu meest schaamteloze programma-onderdeel van Writers Unlimited. Deze latenight talkshow ging in op de vraag hoe schaamteloos schrijvers hedentendage eigenlijk durven te zijn. Kristien Hemmerechts, altijd goed voor een paar ferme statements, trof haar gelijken in
En dan kun je dus zomaar het hoogtepunt van de eerste Winternacht missen omdat je het niet meer trekt om met een presentator mee te willen. De Vlaamse auteur Bart van Loo schijnt, aldus menig twitteraar, prachtige zinnen te hebben uitgesproken in het programma ‘Daar geef ik mijn leven voor’, maar dat was ver na twaalven en ik was toen al
Tijdens de aftrap van Winternacht 1 bracht publicist Bas Heijne de twee literaire giganten Amos Oz en Adriaan van Dis nader tot elkaar. Wat is er van hun vroegere idealisme overgebleven? Oz’ spervuur van prachtige oneliners bleek lastig te temmen en zorgde voor een hilarisch, maar beetje onevenwichtig gesprek.
De Libanese schrijfster Hanaan as-Sjaikh (Beiroet, Libanon, 1945) opende donderdag 17 januari Wrtiters Unlimited met een vlammend betoog tegen de Arabische schaamtecultuur. Deze is volgens de schrijfster wier boeken Het verhaal van Zahra, Vrouwen tussen hemel en zand, Beiroet blues en Alleen in Londen in het Nederlands zijn vertaald, zo diep in
Het is ongelooflijk wát een energie de mannen van Manar kunnen opwekken. Deze zes – in djellaba’s gestoken – percussionisten spelen Dekka al Marrakchia: een waanzinnig opzwepende vorm van traditionele Marrokaanse drum ’n bass feestmuziek en religieuze Gnawa. Na een plechtig, bijna ritualistisch begin – waarbij de band in ganzenpas het podium van het Theater aan het Spui komt opsjokken, begeleid door de dreigende klanken van twee enorme toeters – barsten de drums los en staat de dansvloer vol swingende bezoekers.
Er is iets bijzonders aan de hand met Afrika. De nieuwe generatie schrijvers uit Nigeria, Ghana en Zuid Afrika die rondloopt op Writers Unlimited staat anders in de wereld dan hun ouders. Of, sterker nog, het feit dat ze daar op een heel andere manier mee omgaan, met die voorouders, definieert hen als iets volkomen nieuws. Ze presenteren zich zelfbewuste, moderne wereldburgers.
Eind jaren tachtig was John N. Gray (South Shields, 1948) adviseur van Margaret Thatcher – Gray: “I was just a small mote of dust in her administration” – nu is hij felle criticaster van alles wat met het neoconservatieve gedachtegoed te maken heeft. Op Writers Unlimited voelde publicist Bas Heijne hem aan de tand.
Zijn stem is laag, en als hij praat, doet hij dat kalm en bedachtzaam. Zijn humor beschouwt hij – heel Brits – als een bijeffect dat er meer per ongeluk is, dan bedoeld. Helon Habila is daarmee een perfecte gast voor de openingsavond van Writers Unlimited, het Haagse literatuurfestival dat beter bekand is als ‘Winternachten’. De Nigeriaan kan vertellen, maar…
Ze woont inmiddels in Noorwegen, nadat ze haar vaderland Iran moest verlaten wegens eigen mening. Ze zat vijf dagen vast, en in de beruchte Evin-gevangenis in Teheran is dat een eeuwigheid. Nu is Asieh Amini vrij in een vreemd land, en krijgt ze van Oxfam-Novib de PEN-Award uitgereikt. Een mooie opening voor het Writers Unlimited Winternachtenfestival, dat met deze uitreiking…
Nederlands 
English (UK) 
Français