Ik heb dus vijf minuten lang in de studio van singer-songwriter Patrick Watson gezeten. Hij speelde wat. Legde zijn telefoon in de asbak. Zei wat tegen zijn labrador. En ik kon rustig rondkijken terwijl hij speelde. Achter me, voor me. Onder en boven. Niets mooier dan bij een artiest thuis te zitten, terwijl hij speelt. En hij had geen last van me.
Het Plein van de Hemelse Vrede, Berlijn tijdens de val van de muur, Mars. Ook allemaal plekken waar ik graag zelf rond zou hebben gekeken. Je kunt we...
Je kunt nu inloggen om verder te lezen!
Welkom in het archief van Cultuurpers! Als lid heb je toegang tot alle, meer dan 4000 berichten die we sinds onze oprichting in 2009 hebben geplaatst!
(Recente berichten (jonger dan drie maanden) zijn voor iedereen te lezen, dankzij onze leden!)
Word lid, of log hieronder in:
Nederlands 
English (UK) 
Français 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.