Timo Vuorensola heeft het hem geflikt. Misschien gaat u bij het lezen van de naam van deze Finse regisseur en videoclipmaker nog geen licht op, maar dan behoort u niet tot de uitgebreide internetfanclub die al enkele jaren de wordingsgeschiedenis van de potentiële culthit Iron Sky op de voet volgt. De wereldpremière op het festival van Berlijn is nu de…
Vergeleken met eerdere edities zou je de keus van de openingsfilm waarmee het Rotterdams Filmfestival vanavond van start gaat bijna on-Rotterdams willen noemen. Geen wild jong debuut, exotische Aziaat of artistieke dwarsliggerij deze keer. De Franse boekverfilming 38 Témoins, die vanavond in Rotterdam zijn wereldpremière beleeft, is de zevende speelfilm van de Waalse acteur/regisseur Lucas Belvaux en is al aangekocht…
In het debat Burger King & Burgerschap geven Patrick van der Hijden, David van Reybrouck, Chris Keulemans en Samuel Vriezen hun visie op de staat van de burger. Publiek mag, maar hoeft niet, meedoen. Hieronder de column Staat van Verwenning, voorgedragen door Patrick van der Hijden – als aftrap voor het debat.
“Ons leven is in de achttiende eeuw uitgevonden.
De leden van de hogere klassen – de elite – hadden een eigen huis, vaak met tuin. Ze stuurden hun kinderen naar school en die begonnen daarna een vervolgopleiding. Ze hadden vrije tijd en kwamen over het algemeen op tijd op hun afspraken, door de horloges die ze droegen en de trekschuiten die op tijd vertrokken (ze klaagden bij vertraging). Burgers die buiten de stad woonden, forensden – met de koets, dat wel. Ze dronken koffie om wakker te blijven. Ze bezochten restaurants met menukaarten. Ze werden ingeënt tegen de pokken en hadden huisdieren. Een geweldige bron over dat leven vormt het dagboek van Otto van Eck, die daar op tienjarige leeftijd onder druk van zijn door de Verlichting bezielde ouders aan begon, in 1791. Daar ontleen ik bovenstaande voorbeelden aan.
Dit leven wordt aan het begin van de eenentwintigste eeuw niet door een kleine minderheid geleefd, maar door een groot deel van de Nederlanders. Die moeten het wel zonder personeel doen. Dat is namelijk vervangen door technologie.
De goede man werd zelf krap 44. Maar op zijn sterfbed schreef hij dus een stuk waar je minstens een eind over de 50 voor moet worden en heel veel moet hebben meegemaakt wil je het als regisseur recht kunnen doen. We hebben het dus over Anton Tsjechov en De Kersentuin. En over Willlibrord Keesen, die in zijn inmiddels derde…
Slechte economie hindert nieuwe kunstloterij De zakelijke markt loopt nog niet warm voor de in juli gelanceerde Nationale Kunst Loterij. De organisatie is op zoek naar sponsoren, maar het slechte economische klimaat speelt de loterij parten. (..) Het aantal culturele organisaties dat zich aanmeldde om loten te leveren, oversteeg de verwachtingen juist. (..) Pas als er genoeg sponsoren zijn, wil…
De gebrandschilderde ramen van de Sint-Janskerk in Gouda, kortweg de Goudse Glazen, zijn befaamd in het buitenland. In eigen land is de kleurenpracht en de artistieke waarde van de soms twintig meter hoge ramen minder bekend. Nog minder bekend zijn de papieren schetsen voor deze ramen, die onlangs zijn gerestaureerd. De expositie ‘Schetsen van schoonheid’, geopend door koningin Beatrix, sluit…
Het is de meest gestelde vraag aan actrices: of dat nou moeilijk is, huilen op commando. En steevast antwoordt Carice van Houten of Halina Reijn dan aan Matthijs van Nieuwkerk of Jeroen Pauw dat daar allerlei trucjes voor zijn. Voor huilen. Gewoon aan iets naars denken, tijgerbalsem, uien, en vaseline. Nu blijkt er echter toch iets te zijn waarbij zelfs…
Je moet maar durven: met een groot houten kruis over de Kruiskade in Rotterdam lopen en “Mason was een vis!” roepen. De drugsverslaafde bewoners van de Pauluskerk, de afwassers van de Chinese restaurants en wachtende passagiers bij de tramhalte kijken er verbijsterd naar. Sandro Lima schreeuwt als een bezeten godsdienstwaanzinnige teksten over Mason de verlosser. Even ervoor zijn we bij…
Kunst op vliegbasis Soesterberg is bijna per definitie een paradox. Het natuurterrein dat een militaire basis was, is dat ook. En daarom vindt beeldende kunst hier een perfecte thuisbasis. Voor festival De Basis zijn kunstenaars uit vijf landen gevraagd een dialoog met dit absurde, tot voor kort nog verboden terrein aan te gaan. Dat levert mooie tegenstellingen op. Allereerst in…
Holland Festival, Julidans, IT’s, Over ’t IJ. Einde seizoen wordt er altijd een bak theater over Amsterdam uitgestrooid. Het internationale performance aanbod migreert tussen april en september van Utrecht (Springdance en Festival aan de Werf) via Amsterdam naar Rotterdam (Internationale Keuze). Wil je iets van de hedendaagse, internationale dans meekrijgen, dan moet je bij Springdance, HF en Julidans zijn. [Voor…
De Utrechtse Spelen (DUS) haalt met de succesproductie Augustus Oklahoma meteen drie nominaties binnen voor de toneelprijzen die in september worden uitgereikt: Ria Eimers voor de beste vrouwelijke hoofdrol, en Peter Bolhuis en Tjitsjke Reidinga dingen mee naar de prijzen voor beste bijrollen. Procentueel veel succesvoller dan DUS is echter De Kus, een productie van Hummelinck Stuurman, omdat daar de…
Een opera gebaseerd op teksten van Nietzsche, en dan beginnen met hard gelach en hoofdpersonage N die probeert twee waternimfen te pakken te krijgen. Wacht even, dat is Wagner! Goed, bij Wagners Rheingold gaat het om drie Rijndochters, maar de overeenkomst is te groot om toevallig te zijn. En dat is die ook niet, maar in de eerste minuten van Wolfgang Rihms Dionysos is veel meer aan de hand. Hier is een componist aan het werk die niet alleen met tekst en muziek speelt, maar ook met eeuwen cultuurgeschiedenis en daar nog grappen bij weet te maken ook. Het is om in van een roes te geraken.
Dat was even knarsetanden voor de Britse theatercritici. De gevierde regisseur Deborah Warner (1959) trok onlangs Richard Brinsley Sheridan’s The School for Scandal uit de kast. Een stuk uit 1777, en een onaantastbaar onderdeel van de Britse theatercanon. Voortbordurend op de stijl van haar eerdere productie Mother Courage (2009) gaf Warner ook aan The School for Scandal – godbetert – een eigenzinnige, hedendaagse draai.
“Met veel video, licht, muziek en kabaal – als een rockconcert, ” grijnst Warner in het kantoor van het Barbican Theatre in Londen. “Mother Courage had een ontzettend populistische, spannende sfeer. Ik houd ontzettend van die arrogante theatraliteit, en die stijl wilde ik voortzetten in The School for Scandal. Voor mij was het de grote uitdaging om de Brechtiaanse theaterstijl van Weimar – die ik via Mother Courage weer had ontdekt – te laten botsen met een achttiende-eeuwse theatertekst.”
De vorig jaar aan longkanker overleden Künstler Christoph Schlingensief – alleskunner, provocateur, regisseur, levenskunstenaar – krijgt op het Holland Festival een uitgebreid eerbetoon: de openingsvoorstelling Mea Culpa, een programma met zeven speelfilms, en Schlingensiefs zwanenzang Via Intolleranza II.
Doodziek vatte Christoph Schlingensief het wilde plan op om in Burkina Faso een operadorp uit de grond te stampen, Remdoogo. Een zelfvoorzienende vrijplaats waar mensen vanuit verschillende culturen elkaar zouden kunnen ontmoeten, en om daar voor langere tijd samen kunst te maken. Dit in navolging van vergelijkbare initiatieven zoals het Avenida Theater in Mozambique, opgezet door schrijver Henning Mankell. Schlingensief streefde naar het samenvloeien van kunst en leven. Gedreven uit een jarenlange fascinatie voor de rijke Afrikaanse cultuur, en geïnspireerd op de idealen van zijn grote held Joseph Beuys.
Via Intolleranza II is Schlingensiefs poging om in een maalstroom van documentaire, muziek, beeldende kunst, film, performancekunst, lezing, opera en theater het prille wordingsproces van Remdoogo vast te leggen. Een voorstelling over een proces. Tegelijkertijd lijkt Schlingensief ook zijn eigen motieven te bevragen. Via Intolleranza II was zijn zwanenzang – hij stierf drie maanden na de première. De voorstelling krijgt op zaterdag 4 juni de Nederlandse première.
Het is niet nieuw dat eenvoudige bewegingen, die dichtbij het alledaagse staan, een plaats krijgen in dansvoorstellingen. Maar door de bijzondere manier waarop ze in ‘Studium’ van de Belgische groep Busy Rocks worden opgebouwd en uitgelicht, kijk je er met frisse verwondering naar.
Drie van de vier dansers, donker gekleed, gaan in zorgvuldig uitgedachte houdingen tegen elkaar aan op de grond liggen. Op deze constructie van lichamen neemt een danseres, helder wit gekleed, in horizontale positie plaats. Door de belichting lijkt het boven liggende lichaam te zweven. De onderliggende gestalten duwen de ledematen zo op, dat de witte figuur beweegt alsof zij loopt. De manipulatie wordt met grote precisie uitgevoerd. Als je er met gekanteld hoofd naar kijkt, zie je volmaakt natuurlijke stappen.
Soms gaat hier even niet over hard nieuws, subsidiestress of neersabelen, maar over andere zaken des kunsts. Regisseur en schrijver Erik Snel deed ons de volgende verzuchting toekomen, nu weer actueel door
Het Rotterdams Philharmonisch Orkest wordt door dirigenten verschillend gewaardeerd. Of je kunt er mee uit de voeten en dan is het feest, of het wordt nooit iets en dan blijft het bij een enkele dirigeerbeurt. Bovendien wordt de enorme reactiesnelheid van de musici gevreesd.
Er gebeuren interessante dingen in deze dagen. De digitale revolutie begint trekjes te krijgen van een echte revolutie. Nog niemand heeft zichzelf in brand gestoken, zoals in Tunesië, maar inmiddels trekken wel steeds meer mensen de virtuele straat op om de oude machten omver te werpen: na de platenmaatschappijen, die zich lieten overvallen door de downloadende mens, en de kranten die zich lieten overvallen door de vrij naar informatie zoekende mens, zijn nu de uitgevers van boeken aan de beurt, zo lijkt het.
Ze hebben het onderzocht. En het blijkt dus waar. Ook op het podium kun je duurzame lampen gebruiken. En dat bespaart energie. Of we daardoor meteen ook van die idiote wraakbezuiniging van het kabinet afkomen, is nog de vraag. want 200.000.000 euro is best veel spaarlampen. Maar het begin is er. Uit het persbericht van de Vereniging van Podiumtechnologie: Met…
Ook in de theaters zijn gloeilampen uit den boze. Toneelstukken, musicals en concerten moeten binnenkort allemaal over op ‘duurzame’ belichting. En, net zoals dat gevolgen heeft voor de sfeer in de huiskamer, heeft dat ook gevolgen voor de sfeer op het toneel: duurzaam licht heeft hele andere kleurwaarden dan ouderwets licht. Lichtontwerpers klagen daar al een tijdje over. Maar hoe…
Het is zo nu en dan best frisjes op het terrein van de Westergasfabriek waar drie Fringe-voorstellingen te zien zijn. Donderdagavond zijn dat achtereenvolgens Levelless van Theatergroep WAK, Vivarium #3 van LORNA Collectief en Kaat van Eva Knibbe. De kou is echter geen spelbreker. De fysieke grappen in Levelless (of Recht niet in het Nederlands) hebben wel wat weg van…
Een intiem huiskamercongres tussen levende kunstwerken. Zo kun je ‘House without a maid, een ‘gesprekken-, performances- en installatieproject’ van Jorge León en Simone Aughterlony in Huis Sonneveld het best omschrijven. In de voormalige garage van de modernistische villa uit 1932 is een select vrouwelijk gezelschap twee dagen bijeen om te discussiëren over het fenomeen dienstmeid. In andere vertrekken van het imponerende…
Ze is net terug van een lange vakantie in haar geboorteland Noorwegen en, al vinden veel Noren Ibsen tegenwoordig saai, zelf houdt ze van zijn werk. Maren Bjorseth is derde-jaars regiestudente aan de AHK. Haar Nederlands is vlekkeloos; het is moeilijk te geloven dat ze hier pas twee jaar woont. Maren is een van de vier regie-studenten die is uitverkoren om een masterclass te volgen van de Duitse regisseur Thomas Ostermeier, artistiek leider van Schaubühne Berlin. Vorig jaar was in de Stadschouwburg zijn Hamlet te zien (met een zich vervelende, nogal dikke Hamlet in de hoofdrol) en in december gaat Ostermeier bij Toneelgroep Amsterdam Spoken regisseren van Ibsen.
De masterclass is een samenwerkingsproject van TF met de AHK en acteurs van ACT. Het is de eerste schooldag voor de studenten en, zoals Maren zegt, ze zijn meteen het diepe in geworpen: ‘Het was heel kort en intensief, we hebben gewerkt van tien tot drie en Thomas Ostermeier is twee keer komen kijken. Het is dan ook echt een work in progress.’
De zoektocht naar de parel van de Fringe brengt me in de kelder van Amsterdam. Onder het Rokin, waar 24 uur per dag gewerkt wordt aan de Noord/Zuidlijn, speelt theatercollectief Aardlek de voorstelling PUT. Op een van de meest in het oog springende locaties van het Fringe Festival beland ik in een ondergrondse ontdekkingsreis naar verleden, heden en toekomst.
‘In dit museum hemelen we het landschap zo vaak op, dat we nu eens de destructie, de ontreddering en de dreigende verandering van het landschap wilden laten zien.’ Volgens Han Steenbruggen, directeur van Museum Belvedere in Heerenveen-Oranjewoud, werd het tijd voor expositie die toont wat oorlog, natuurrampen en klimaatverandering met het landschap doen: ‘Met deze tentoonstelling reflecteren en reageren we…
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.