Even voor het einde van de voorstelling stapt één van de muzikanten naar voren, waarna een collega vertelt: hij sterft binnenkort, uitgezaaide blaaskanker. Waarop het slachtoffer de onheilstijding zelf bevestigt. Wie er mag tekenen voor deze apotheose laten we vanwege de spoiler in het midden. Het gekke is, er gaat na deze mededeling geen vreselijke schokgolf door de goed gevulde…
Toneelgroep Maastricht heeft een eigentijdse versie van Anton Tsjechov’s De Kersentuin gemaakt. De gewedige acteurs, met Anniek Pheifer in de hoofdrol als Ljoeba, maken de voorstelling een komedie, maar de tragische elementen worden niet genegeerd.
Het Houten Huis, een jeugdtheatergezelschap uit Groningen, brengt het thema van bureaucratie in de zorg op een poëtische en ontroerende manier in beeld met de voorstelling ‘Als het anders loopt’. Deze voorstelling toont aan dat kunst een krachtig middel is om belangrijke maatschappelijke kwesties aan te kaarten en zo een bijdrage te leveren aan een inclusievere en rechtvaardigere samenleving.
In Vreugde, de opvolger van Manuel Vilas bestseller Ordesa, is de hoofdpersoon op zoek naar zichzelf en naar kleine vonkjes vreugde. In zijn tamelijk kale en moeizame bestaan valt dat nog niet mee. Het moet een dubbel gevoel zijn geweest. Met zijn persoonlijke roman Ordesa (verschenen in 2018, een verhaal over de dood van zijn ouders en de existentiële leegte…
Zo lang is het dus nog niet echt geleden, dat een wereldberoemd componist tegen zijn 20 jaar jongere geliefde kon zeggen dat zij moest stoppen met componeren, omdat hij niet tegen competitie kon. En dat ze dat dan ook doet. Het is een detail uit de geschiedenis van Gustav en Alma Mahler, die bij ingewijden allang bekend was, maar die…
Ooit komt het wel goed met de diversiteit van het theater en het publiek dat erop afkomt. Donderdag 16 februari zat ik in het Haagse Theater aan het Spui in een zaal die gemiddeld 50 jaar jonger was dan het gemiddelde toneelpubliek en ook nog eens alle kleuren van de regenboog had. U raad het al: jongerentheater. Het theater waar…
Renée Steenbergen heeft naam gemaakt door haar expertise van de particuliere cultuurfinanciering en kunstverzamelingen1 . Onlangs kreeg zij veel ruimte in de NRC en aandacht van Cultuurpers voor haar nieuwste publicatie De Kunst van Anders. Het maakte mij nieuwsgierig. In haar boekje doet ze een paar goede voorstellen en geeft ze bruikbare suggesties voor een gezonder kunstbedrijf. Bijvoorbeeld: dat zowel…
Afgelopen mei uitte ik mijn zorgen over de herstructurering bij het IFFR en vroeg ik me af of het festival zo eigenzinnig zou blijven als het altijd was. Het ontslag van een aantal programmeurs en het vertrek van andere medewerkers legde van tevoren een grauwsluier over de afgelopen editie. Was dat terecht? Heeft het festival zijn glans verloren? Of lukte…
Dankzij Bas Hoeflaak staat de blokfluit weer even in de belangstelling. De slappe lach veroorzakende scene gaat inmiddels de wereld rond, mede door het verre van virtuoze fluitspel van de amateurfluitist met stalen gezicht. https://www.youtube.com/watch?v=wIkVov28ePo Dankzij een minstens even grappige speling van het lot zat ik woensdagmiddag bij een ‘vriendenrepetitie’ van Amsterdam Sinfonietta, druk bezig met de komende tournee met…
Er is nogal wat ophef onder vooral mensen van zekere (witte) kleur en leeftijd over een documentaire die nu in de filmhuizen draait. In White Balls on Walls toont maaktster Sarah Vos hoe het Stedelijk Museum in Amsterdam moet wennen aan een nieuwe tijd waarin oude vanzelfsprekendheden op hun grondvesten trillen. De ophef draait vooral om de door de gevestigde…
Aan het einde van de première in de Haarlemse Stadsschouwburg schiet acteur Huub Stapel (68) enkele keren vol als hij over zijn ouders spreekt. Stilte valt. De voorstelling Alleen Familie is vooral een hommage aan de ouders van Stapel vanuit herinneringen en overwegingen, maar ook persoonlijke bekentenissen. Met als prominentste zijn plasprobleem als gevolg van een te kleine blaas; vele…
Aanrandingen en tenslotte verkrachting van een 14-jarig meisje door een bonkige veearts. Een gezellig avondje schouwburg is anders, tot het applaus van deze wellicht (wederom) beste Nederlandse toneelvoorstelling van het jaar je verlost van de barre worsteling. Auteur Marieke Lucas Rijneveld en regisseur Ivo van Hove benadrukken dat zowel de 49-jarige veearts Kurt en zijn gunsteling, de boerendochter, zwaar getraumatiseerd…
Soms ontdek je ineens een pareltje van de cultuur, door de harde theatermarkt verbannen van de speellijsten. Zoals Wil van der Meer met zijn Franse chansonprogramma van vertaalde liedjes van Annie Schmidt. Wil van der Meer is als acteur, zanger, regisseur en docent niet het eerste garnituur, maar even zo goed onmisbaar voor de Nederlandse cultuur. De talloze, onmisbare rollen…
IFFR 2023 is niet alleen een platform voor filmmakers met een eigen stem, maar legt ook dwarsverbanden met andere kunsten. Wat kan cinema nog meer zijn?
Met De rivier is een wond vol vissen maakt de Colombiaanse Lorena Salazar Masso een krachtig literair debuut. Wat betekent het om moeder te zijn, wanneer bén je eigenlijk een moeder? Kun je ook moeder zijn als je je kind niet zelf hebt gebaard? Ben je als moeder zonder kind nog wel een moeder? Dat is het thema van de…
Jacqueline Blom en Mark Rietman wekken direct de lachlust en treurnis op als vertwijfelde kinderen van gescheiden ouders aan het begin van Famiespel. De scherpe tragikomedie wordt echter allengs meer een klucht die goed is voor een avondje lachen. In Familiespel tonen Jacqueline Blom, Bas Hoeflaak en Annick Boer zich van hun beste kant als acteurs, en genoot ik het…
Een verhaal over de liefde, maar vooral een ode aan de verbeeldingskracht. Perfecte dagen van de Spaanse schrijver Jacobo Bergareche is een hartstochtelijke roman. Doodgebloed huwelijk Met de smoes dat het nodig is voor zijn werk bezoekt de Spaanse journalist Luis een congres in Austin, Texas. Maar eigenlijk is het uitstapje vooral een excuus om zijn doodgebloede huwelijk met Paula…
Waar houd je je aan vast als niet alleen de wereld wankelt, maar ook je eigen leven? Waar vind je dan nog een veilige plek, een toekomst? Daarover gaat Tasmanië, het nieuwe boek van Paolo Giordano. Crisis Wat was er eerst: de zorgen om klimaatverandering en andere wereldcrises, of de crisis in zijn eigen leven? De ik-verteller in Tasmanië, een…
Sinds Roberto Saviano zijn boek Gomorra publiceerde en zich de haat van de Italiaanse maffia op de hals haalde, leeft hij ondergedoken. Hoe dat is, laat de graphic novel Ik leef nog messcherp zien en voelen. Roberto Saviano is twaalf als hij van nabij meemaakt dat een man in zijn wijk wordt vermoord door de maffia. Vijftien jaar later publiceert…
Waarom is het grootste retrospectief over de Italiaanse ontwerper Gianni Versace tot nu toe te zien in Groningen? “Waarom niet?”, grapt Andreas Blühm, algemeen directeur van het Groninger Museum. Het lijkt inderdaad een bizarre keuze, maar wie wat beter kijkt, ontdekt een paar raakvlakken tussen het museum in het nuchtere noorden en het maximalisme van Gianni Versace, die op 2…
Goed rouwen om het verlies van een dierbare leidt niet naar Prozac of een zielenknijper. Integendeel, een beetje levenskunst helpt, zoals in ‘Verdriet is het ding met veren’ van Max Porter, Jacob Derwig en Erik Whien. Nadat vroeger eens een tragedie m’n familie trof, troostte ik me met het voorlezen van het prentenboek Kikker en het Vogeltje voor van Max…
‘Napels zien en dan sterven’ waren Goethes beroemde woorden. Als de Duitse filosoof net zo omgeven was door schoonheid als ik tijdens de nieuwe tentoonstelling Sterven in schoonheid – De wereld van Pompeï en Herculaneum, dan begrijp ik zijn uitspraak wel. Voor het Drents Museum is het een eigenaardige keuze: een expositie over een al veel besproken periode en samenleving.…
Vroeger, toen ik nog voor een landelijk ochtendblad over theater schreef, werd mijn reisagenda mede bepaald door het bereik dat de krant in een bepaalde regio had. Dus, als ik per se wilde schrijven over een theatervoorstelling in Enschede, over Enschedese toestanden, was de vraag van mijn chef: hoeveel abonnees hebben we in Twente? Meestal kwam het er dus niet…
Voor Melle Daamen koester ik sympathie. En al lang: vanaf de keer dat hij als jonge VPRO bestuurder bij me op bezoek kwam op zijn ronde langs mensen uit de cultuurwereld. Hij kwam om advies vragen: hoe kon hij de sector binnenkomen? Want een baan in de cultuur was zijn ambitie. Zoveel jaar later passeerde hij me in de procedure…
Marietje d’Hane Scheltema, haar naam zij geprezen. Wat vond ik haar vroeger oubollig met haar keurige rijmpjes waarmee ze klassiek Griekse en Romeinse drinkgelagen wist om te zetten naar Kralings-keurige bakvispartijtjes. En wat kon ik het dus mis hebben. Want wat werkt haar vertaalwerk van Ovidius’ Metamorfosen goed in de handen van de mensen van Aluin. Gisteren was de première…
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.