Nederland herdenkt deze maand de ramp met de MH17. Twee jaar na dato is de schuldvraag nog steeds niet eenduidig beantwoord. De hoofdpersoon van Pieter Waterdrinkers roman Poubelle heeft daar minder moeite mee: die houdt vooral zichzelf verantwoordelijk. Een gesprek met correspondent-romancier Waterdrinker: over de moderne Europese geschiedenis, de Russische mentaliteit, de Grote Literatuur en de stront van het hedendaagse Europa.
Je hoeft helemaal niet naar Terschelling voor een sfeervolle locatievoorstelling. COURAGE van Conny Janssen Danst is een spannende beleving op een totally, totally verwaarloosde plek.
In de jaren tachtig begon ze met choreografie bij Djazzex, jaren later trad ze op voor Obama. Nu staat Conny Janssen (interview hier) met haar ensemble in de Ferro Dome. Een aftandse locatie waar je van buitenaf niet veel van verwacht. De plannen om er een Rotterdamse Heineken Music Hall van te maken zijn volgens het AD geannuleerd. Het lijkt of de stad Rotterdam tegen Conny heeft gezegd: hier heb je een plek waar wij niets mee kunnen, doe jij er wat mee. Dut lukte haar wonderwel: de hele industriële entourage heeft dankzij een creatieve aanpak een underground-uitstraling meegekregen.
Er zijn landen in de wereld, waar de grenzen tussen de kunstdisciplines niet zo scherp getrokken zijn als hier. Het Holland Festival is onder de nieuwe leiding van Ruth MacKenzie bezig ons een inhaalslag te laten maken. Ze haalt hier evenementen heen waarbij de grenzen tussen beeldende kunst, performance, video, film- en podiumkunst niet meer te trekken zijn. Gebeurtenissen die op een voor ons best nieuwe manier betekenis genereren, zoals The Encounter, vorige week, en Gardens Speak, later deze week.
Nee, verheffend was het cultuurdebat op 8 juni in de provincie Overijssel niet. De Cultuurnota 2017-2020 werd unaniem aangenomen, op twee stemmen van de SGP na. Geen vuurwerk over bijvoorbeeld de gedwongen samenwerking tussen het Orkest van het Oosten en Het Gelders Orkest. Geen forse investeringen om de landelijke en provinciale bezuinigingen te repareren. Alle woordvoerders kwamen met voorspelbare monologen, er werd vergeleken met andere regio’s en vooral afgunstig naar de Randstad gekeken, maar tot een debat kwam het niet. De christelijke partijen maken zich zorgen over leegstaande kerken, en de PVV, die natuurlijk eigenlijk tegen subsidie is, maakte wat obligate opmerkingen over het waarborgen van de Overijsselse identiteit.
De Braziliaanse Christiane Jatahy was vorig jaar al met het stuk What If they went to Moscow op het Holland Festival. Ze kwam, zag en overwon. Dit jaar komt ze met het laatste deel uit de trilogie van toneeladaptaties, The Walking Forest. De titel verwijst naar de drie heksen in William Shakespeare’s Macbeth, die zijn opkomst en ondergang voorspellen. Het stuk vormde het uitgangspunt voor een performance met vier videoschermen, een bar, een actrice, een dode vis en, o ja, publiek.
Zaterdag 4 juni 2016 was ik aanwezig bij de koninklijke opening van het Holland Festival en ik kon er geen recensie over schrijven, want ik zat op de voorste rij van de Amsterdamse Stadsschouwburg. Omdat het podium verhoogd was, keek ik tegen een zwarte muur aan, waarboven alleen de voorste acteurs zichtbaar waren. De achterste en onderste helft van het toneelbeeld waren mij volledig ontgaan.
Ik schreef dat op, en het Holland Festival stelde mij ruimhartig in de gelegenheid om de voorstelling nog een keer te gaan zien, vanaf een betere plek. Tegelijk vertelde de organisatie dat de eerste drie rijen van de Stadsschouwburg bij deze voorstelling zouden worden gecompenseerd. Ik ging dus nog een keer naar Amsterdam, op maandag 6 juni.
Voorafgaand aan de voorstelling, tijdens het niet eten van een zwartverbrande hamburger in schouwburgrestaurant Stanislavski, hoorde ik van de keurige mensen aan het tafeltje naast mij dat de voorste stoelen tegen scherp gereduceerd tarief werden aangeboden, en dat mensen zoals zij die al een kaartje hadden gekocht de keuze hadden om dus een deel van het geld terug te krijgen of op de wachtlijst te gaan staan voor een plek met betere zichtlijnen. Of het hun uiteindelijk gelukt is een van de plekken met beter zicht te bemachtigen, weet ik niet. De voorstelling
Dit is een bespreking van een voorstelling die alweer voorbij is, en waar ik bovendien zelf aan meewerkte. Dat mag helemaal niet. Maar het is ook een verhaal over vluchtelingen in Europa, een theater dat boven de wolken zweeft, een kerkje van marsepein, tunnels in Palestina en 49 trekken. Dus ik doe het toch.
Afgelopen weekend, tijdens het Kunstenfestivaldesarts, voltrok zich een mirakel in de Koninklijke Vlaamse Schouwburg te Brussel. Scenograaf Jozef Wouters en zijn ploeg waren neergestreken in de oude zaal met koepeldak. Tien jaar geleden helemaal gerenoveerd, is ‘de Bol’ nu een ouderwets lijsttheater voorzien van de nieuwste theatertechniek. Inclusief die 49 trekken, en daar draaide het om.
Aan een trek,
Een tentoonstelling die onze blik op migratie en migranten centraal stelt, ons migratiebeleid kritisch bejegent, maar niet in makkelijk pamflettisme vervalt, dat is ‘Voices outside the echo chamber’. Vrijdag 29 april opende in de Tolhuistuin de expositie “Voices outside the echo chamber“– een expositie van Framer Framed, de Amsterdamse organisatie die al jaren de beeldtaal in onze kunsten bevraagt en becommentarieert. Immers,…
Lillian Hellmans The Little Foxes is geen dankbaar stuk om te regisseren of te spelen. Daarvoor is het mensbeeld dat de Amerikaanse (1905-1984) neerzet eenvoudigweg te zwartgallig. Het Nationale Toneel slaagt er in de regie van Antoine Uitdehaag helaas niet in daar voldoende psychologische gelaagdheid in aan te brengen. In The Little Foxes, in 1941 succesvol verfilmd met Bette Davis in…
Wat vermag de roman nog in tijden van Facebook, Twitter en Instagram? Om de zoveel tijd wordt fictie doodverklaard, maar het International Literature Fesitval Utrecht (voorheen City2Cities), dat aankomend weekend plaatsvindt in het voormalige postkantoor op de Neude, wil duidelijk maken dat romanpessimisten er volkomen naast zitten. Negen hoogtepunten uit het programma. PJ Harvey Het Literatuurhuis heeft net als vorig…
In zijn recente bundel Achter het verdwijnpunt speelt de dood een belangrijke rol. Dichter Frans Budé verloor in korte tijd maar liefst vier dichtersvrienden en eerde hen in verzen. Zelf schrijft de 70-jarige poëet nog net zo gretig als in zijn jonge jaren: naast een gelegenheidsbundel over de Maas, die in mei verschijnt, schreef hij gedichten voor de aankomende tentoonstelling…
Veel publiek en prachtige verhalen maakten de zaterdag van het literaire festival Winternachten tot een feestje. Voor het bezoek van de Noorse schrijver Karl Ove Knausgård ’s middags stonden de rijen van de zaal tot aan het voordeur van het Theater aan het Spui. Ook de avondprogrammering van het festival werd goed bezocht. Terwijl de Amerikaans-Duitse filosofe Susan Neiman in…
Tijd voor ons succeslijstje. In 2015 trokken we 60.000 bezoekers meer dan in 2014. Dat is iets om trots op te zijn. Een website die zich richt op de verhalen die de bestaande media de klein vinden, en dan zulke cijfers. Dat we die 300.000 bezoekers trokken is één, dat ze gemiddeld 2 en een halve minuut per verhaal besteedden,…
Maar dan. Een dag voor kerst beleeft de premier een slapeloze nacht. Hij heeft geen zin in de door de huishoudelijke dienst verzorgde Glühwein. Het kerstpasteitje, bezorgd door een bevriende VVD-bakker, blijft onaangeroerd. De beveiligers zien hun object rechtop in zijn bed zitten… Lees en huiver Die zomeravond zit Michelle de Kat besmuikt in een hoekje van de bloedhete studio…
Een jonge Afghaanse die droomt van een carrière als rapper blijkt de ideale hoofdpersoon voor een aansprekende documentaire. Sonita is winnaar van de IDFA publieksprijs.
Met nog een dag te gaan, is het tijd om te kijken wat er opviel aan het International Documentary Festival Amsterdam. Het beeld van het hele festival is diffuus, zoals dat hoort bij een festijn waarvan het programmaboekje bijna driehonderd bladzijden dik is. Er was, zoals altijd, een zee aan films over misstanden en actuele politieke zaken, maar er waren…
Ik heb even getwijfeld of ik wel verslag zou doen van de theaterworkshop die maandag 9 november, in het kader van Dancing on the Edge, door Koon Theatre aan Syrische vluchtelingen werd aangeboden. Tijdens de workshop bereiden de vluchtelingen een korte presentatie voor die vrijdag 13 november, voorafgaand aan de theatervoorstelling Above Zero, in Stadsschouwburg Utrecht wordt getoond. De reden…
In de Amsterdamse Brakke Grond opende gisteren het Dancing on the Edge festival (DOTE) met een avond die gelijk toonde wat de spanbreedte is. De eerste voorstelling, Blank, ging een directe relatie aan met het publiek. In de tweede, en officiële openingsvoorstelling, Plastic, ging het meer over de dynamiek tussen de performers onderling en met de soundscape. Met haar openingsspeech…
Het gebeurt niet vaak dat een film over een gebeurtenis in 1992 zo schrijnend actueel is. Toen stak een groep van zo’n driehonderd rechts-radikalen in Rostock een asielzoekerscentrum in brand. Wonder boven wonder is toen niemand overleden. Maar het tekende wel velen voor het leven. Onder meer de regisseur van Wir Sind Jung, Wir Sind Stark. Filmmaker en zoon van…
Al maanden gaat het nieuws over weinig anders dan vluchtelingen en asielzoekers, en raken voor- en tegenstanders van hun opvang steeds meer gepolariseerd. Een situatie die sterk doet denken aan de thematiek in de roman De ontelbaren van Elvis Peeters uit 2006. De sfeer in de landen waar vluchtelingen – ‘gelukzoekers’ volgens sommigen – hun toevlucht zoeken, wordt steeds grimmiger. Ook in ons…
Op het Gala van het Nederlands Theater won ze de Colombina 2015 voor de beste vrouwelijke bijdragende rol, in Genesis. Vanaf deze week speelt Antoinette Jelgersma, actrice bij het Nationale Toneel, in De gouden draak van Ronald Schimmelpfennig. Van de bijbelse geschiedenis naar het leven anno nu – maar er zijn meer overeenkomsten dan je zou denken. Jelgersma zit ontspannen…
Opera2Day, Mariken in de tuin der lusten (opera) Het jonge Haagse gezelschap Opera2Day maakt de ene prachtvoorstelling na de andere. Maar rust tegelijkertijd niet op alle lauweren, en kiest voor het avontuur door samen met het Nationale Toneel een geheel nieuwe opera te brengen. Centraal staat Mariken van Nieumeghen, het meisje ‘dat zeven jaar met de duivel leefde’, de muziek is van Calliope Tsoupaki en…
Nederlands Film Festival 2015 opent met roadkomedie J. Kessels en ereprijs voor Gooische Vrouwen 2
Eten op het toneel. Dat is het standaard ‘Theaterdiner’, maar dan spannender. Vooral als tijdens het toetje Shakespeare’s Richard III wordt gespeeld. Toneelgroep Oostpool, het Arnhemse gezelschap dat de laatste jaren flink aan de weg timmert met opvallende voorstellingen, gaat weer een stapje verder in het onderzoeken van de ultieme publiekservaring. Sjim Hendrix, niet alleen kok, maar ook kunstenaar en…
Het Nederlands Film Festival heeft flink gesleuteld aan enkele programma-onderdelen. Nieuw is de sprankelende competitie Forum van de Regisseurs met films die grenzen verkennen.
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.