Tomoko Mukaiyama strooit met noten en hoge hakken

Hoewel de aankondiging van  ‘sonic tapestry: Shoes, deel V’ van Tomoko Mukaiyama zich laat lezen als een variant van Sex and the City op klassieke muziek,  zou Sarah Jessica Parker voor altijd anders tegen haar Manolo Blahniks aankijken na het zien van Mukaiyama’s voorstelling. Dit wel zeer bijzondere pianorecital was zaterdag 7 mei in LP2 (zaal 2 van het Rotterdamse nieuwe media-centrum Las Palmas) te bewonderen.

Tomoko Mukaiyama won in 1991 het Gaudeamus Vertolker Concours en heeft ons land sindsdien niet meer verlaten.  Ze is gespecialiseerd in de meest modere vormen van muziek en het muzikale klimaat daarvoor is in Nederland – vooralsnog – buitengewoon goed.

In haar sonic tapestry – je zou het kunnen omschrijven als klankschap – staan schoenen centraal, naast de muziek van Bach, Dowland, Chopin, Kyriakides, Ligeti, vooral Ligeti, Nancarrow, Stockhausen en Rzewski. Solostukken van al deze componisten worden in Shoes’ naadloos aan elkaar gelast en ondersteunen, of worden ondersteund door beelden van schoenen. En dan hebben we het niet over de gewone.  maar de extravagante, uit Sex in the City afkomstige met torenhoge hakken.

Al aan het begin van haar korte concert van een uur kwam de pianiste op in een gewaagde, bordeelrode outfit met lange zwarte handschoenen. Onder een stout muziekje ontdeed zij zich in een soort van pseudo-striptease van deze onhandige dingen, kroop achter de piano en barstte los in een fascinerend concert. Op het podium stonden 16 monitoren die een kaleidoscopisch beeld gaven van de tijgerprintlaarzen van Mukaiyama. Hier was niets stouts aan te beleven, hier vielen fascinerende beelden samen met het ritme van de muziek. Hier was overigens goed hoorbaar dat de percussieve speelstijl van Mukaiyama die zo goed werkt in moderne muziek, minder goed uitpakt in de oudere muziek van Bach, Purcell of Chopin.

Ongeveer halverwege veranderde Mukaiyama van kleur: haar vermiljoenrode jurk maakte plaats voor een zwarte en daarmee begon ook een duisterder episode van haar concert. De speelse beelden van de laarzen werden grimmig. Een schoen van chocolade smolt, stelde zichzelf weer samen en smolt uiteindelijk toch. Een peperdure pump brandde tot aan de zolen af. En Mukaiyama speelde onverstoorbaar verder, ook toen een apparaat achter haar rug plastic schoentjes begon uit te spuwen. Er tussendoor knalde ze een energieke solo uit een speelgoedpianootje. Was dit een performance of een aangekleed recital? Ergens in het midden zou ik zeggen, in ieder geval bijzonder en ingenieus in elkaar gestoken en met een vette knipoog naar New Yorkse modekoningen.

LP2 in Las Palmas, Rotterdam: Tomoko Mukaiyama-piano. Sonic tapestry V: Shoes’ . Bijgewoond zaterdagavond 7 mei