Ik had nog zo beloofd er niets over te schrijven, die bijeenkomst van Kunsten 92 over de regioprofielen. Ik moet immers nog een paar sinterklaasgedichten schrijven voor goede vrienden, en die verdienen al mijn aandacht. Daarom nu maar even op rijm. Omdat iemand het moet doen.
Er liggen nu zeventien regioprofielen
van stedelijke regio’s tot dorpen met duizend zielen,
Omdat iemand jaren geleden geroepen had
dat landelijke geld voor kunst beter thuis is bij de stad.
Immers, in de stad weet elke bestuurder precies
wat de bevolking en de kunstenaar nodig heeft aan advies
Zelfs carnaval en schutterij
Horen er dan vanzelf weer bij.
Het huidige stelsel, met basisinfrastructuur en fonds
was door Halbe en de Kamer veranderd in een spons
waar iedereen zijn eigen lijst opgaf, maar helaas,
de Kamer speelt niet echt heel goed voor sinterklaas.
Topzwaar en ongedefinieerd stond daar de basis
productiedwang bij ’t fonds werd een juridische casus.
Iets moest veranderen, daar was men over akkoord,
alleen: wie en hoe, wanneer, waarom, dat was een moeilijk woord.
De Minister wilde haast, dus ging het nieuwe stelsel in de kast.
Wat overbleef was stedelijk profiel, een stap die menigeen verrast.
Vier maanden kregen ze, musea, makers, ambtenaren,
voor iets waar stad en land tevreden over waren.
Dus wat velen vreesden is gebeurd:
alles is naar citymarketing verkleurd.
Steden en regio’s willen zich van hun buren en collega’s onderscheiden,
waardoor de vaste waarde, dat waar cultuur juist regio’s verbindt, komt te overlijden.
Erger nog, al die profielen bij elkaar zijn meer dan 1000 bladzijden,
dus Raad en Minister kunnen al lezend haastwerk niet vermijden.
De Minister vraagt de Raad nu een advies te schrijven
En die Raad wil natuurlijk dan niet achterblijven.
Slechts drie vergaderingen heeft de Raad de tijd,
Voordat een nieuwe ronde met subsidies binnenrijdt.
En gisteren in Haarlem, bij Kunsten92, had niemand een idee,
Raad, noch adviseurs, noch makers noch het Ministerie van OCW,
waar al die 1000 pagina’s ons nu echt toe zouden brengen.
Tegen de tijd dat voor de zesde keer de dagen lengen.
Begeesterd adviseur – oud BMC – Cor Wijn
schreef een beschouwing die er mag zijn.
Vol ironie en met het nodige leedvermaak
wenste hij eenieder succes met de zaak.
Voor nu staat eigenlijk een ding heel erg vast
Over een jaar of vier liggen al die profielen onderin een diepe kast.
Bedenkt een nieuw bewindspersoon een nieuw systeem
Bedenkt een gedupeerde maker weer een nieuwe claim.
Groetjes,
Sint