Chablis, riesling, bardolino and five indies: Boulevard succeeded

Wijn proeven en middeleeuwse muziek luisteren zijn doorgaans dingen die mensen alleen doen met hele serieuze gezichten. Het duurde dan ook vijf glazen, drie dronken zangers en een dik uur voor de meute in de sobere Heilig Hartkerk in Den Bosch een beetje los kwam. Met een Frontignan toe.

Je gaat wel fantaseren over het geweldige diner dat je bij deze wijnen had kunnen genieten. Het evenement ‘Lassus Grand Cru’ was een wijnproeverij met muziek en hapjes. Het hapjesgedeelte bleef helaas beperkt tot zes blokjes kaas en vier minibroodjes voor tafels van vijf, maar de wijnen waren goddelijk.

Dronken amateurs

De bus terug naar het festivalhart klinkt heel anders na zo’n wijnovergoten concert dan een Utrechtse stadsbus tijdens Festival Oude Muziek. Theaterfestival Boulevard is hoe dan ook bourgondischer dan dat Utrechtse fijnproeversgebeuren. Verschil moet er zijn. Al zou ik het nog steeds fijn vinden om middeleeuwse drinkliederen een keer uitgevoerd te horen door de dronken amateurzangers waarvoor ze ooit bedoeld waren. Over originele instrumenten gesproken.

Juist op Boulevard zou dat heel goed kunnen. Het vergt natuurlijk wel enig lef om een dronken scheur open te trekken op luit- en fluitmuziek. Het gebeurde tijdens het concert één keer. Volgend jaar toch maar eens vaker proberen?

Appropriatie

‘Typisch Boulevard’, zei een festivalbezoekster tegen haar gezelschap na afloop van ‘Indiaan’, het stuk dat ik na ‘Lassus’ zag. Die productie van de jonge garde van het inmiddels best wel gearriveerde gezelschap De Warme Winkel is inderdaad een echte Boulevardvoorstelling. Geïnspireerd door de bosrijke omgeving van psychiatrisch ziekenhuis Coudewater in Rosmalen maakten de vijf leden van de De Hotshop een stuk over Native Americans. Best lastig natuurlijk, want in deze tijden, waarin appropriatie best wel een dingetje is, ga je als witte Nederlander niet in indianentooi rond een totempaal dansen.

Dus moet je het gaan hebben over de langzame massamoord die de verovering van het Amerikaanse continent door onze voorouders feitelijk was. Maar dat onderwerp is dan weer zo groot, dat je op het laatst het liefst in de grond zou verdwijnen. Wat ze dan ook doen, de jonge acteurs. Terechte zelfrelativering.

Grote problemen

Fijn openluchttheater dus. Je zou het de makers wel gunnen dat ze op zeker moment zouden ontsnappen aan de hedendaagse noodzaak voor jonge kunstenaars om zich elke keer opnieuw tot de grote problemen des levens te verhouden. Ze kunnen iets leren van de generaties voor hen. Een klein verhaal kan heel goed staan voor iets veel groters. Wij, de toeschouwers, zijn uitstekend in staat om de grote gevolgen van die kleine verhalen zelf te bedenken.

Dat is misschien wel het grootste inzicht van de afgelopen tien dagen festival Boulevard. Vooral de nieuwe generatie theatermakers heeft de neiging om te moraliseren. Iets wat het Bossche publiek, zeker het Bossche publiek, niet nodig heeft. Dat is uitstekend in staat om die moraal zelf te bedenken. Ik hoop dat in komende edities die twee groepen nog inniger dan nu met elkaar in gesprek gaan, juist buiten de voorstellingen om. Het festival biedt daar alle gelegenheid toe.