This year's trip will go to India and Nepal. Because that seemed nice to him. Visitors to the Dutch premiere of Jelinek's Die Schutzbefohlene were looking forward to the summer. Next year they would visit a friend in Vietnam. Little hassle to get a visa. As a white European, the whole world is yours. You can go anywhere. The man did not realise how privileged he was.
Even before the Holland Festival had begun properly, all tickets for the three performances of Handel's Orlando sold. What a crisis. However, it is not hard to guess why.
The Holland Festival presents Abel Gance's restored film epic on Sunday Napoleon, with live orchestra. A rare event, for the first time in this form on mainland Europe. In 1927, Gance had performed with Napoleon delivered a groundbreaking and monumental piece of work that made unusual demands on the projection (three canvases) and went out into the world in a variety of severely shortened versions after the first performances.
Napoleon at Ziggo Dome promises to be spectacular, but who was That ambitious loner Abel Gance?
After partially or even completely failed productions of Falstaff The National Opera now does everything right. Twenty years after the previous attempt in the Holland Festival, Verdi's last opera gets a dream performance that could only just become audience favourite of the entire festival.
Dutch museums do not pay for the art they present. Cable companies stick money from writers in their own pockets. Spreading new journalism platforms without permission and without paying the work of small independents. Libraries are closing, and are being replaced by private libraries or school libraries.
Like many of my contemporaries, I have played Jeff Buckley's CDs grey, but know next to nothing about Pakistani Sufi music. Except that it's great. And that Abida Parveen is the queen of that genre. Tonight, this Voice of God and her ensemble are on stage at the National Opera & Ballet.
Jiří Kylián is not at the Holland Festival. He has his own festival. The small Korzo theatre hosted ten days of intimate works by the great choreographer. Varied and still impressive. Next year, Kylián will have been a choreographer for 45 years. How do you keep performing at the world's top for so long?
It seems like a statement, opening the latest Holland Festival under Pierre Audi's direction with 'Vortex Temporum'. The collaboration between the two top Belgian ensembles Rosas and Ictus does everything that is scarce in the present day.
William Forsythe, dance innovator, and widely regarded as one of the most important choreographers of our time, is quitting the company to which he attached his name on September 2015. The New York Times reports that. He will still remain associated with the company as an advisor, but the real management will probably be taken over by Jacopo Godani, a former student of the legendary choreographer.
The Valley of Astonishment. Titles don't come much prettier than that of 'The Valley of Astonishment'. Theatre legend Peter Brook's tentative last play is coming to Amsterdam. The Holland Festival gave me and two journalists from Parool and NRC, respectively, the opportunity to talk to the already legendary director when he was alive. Pretty special, because the man who enchanted an entire generation of theatre-makers and audiences with performances such as the nine-hour Mahabharata in Avignon, is considered a deity among theatre connoisseurs and enthusiasts.
The Holland Festival, dat doen we al jaren. Het is zonder meer het hoogtepunt van het culturele seizoen. Op het Holland Festival zie je hoe de internationale kunstwereld erbij hangt. Onder de vaardige leiding van Pierre Audi is het hele gebeuren de laatste jaren ook nog eens een stuk minder elitair en hoogdravend geworden dan vroeger. Een kaartje kost ook vaak een stuk minder dan een avondje André Rieu in Maastricht, om maar wat te zeggen.
Ik ga op 7 mei 2014 in Parijs praten met Peter Brook. Voor mensen die theater hebben gestudeerd is dat iets heel bijzonders. De man schreef ooit een heel overzichtelijk en handzaam boekje dat bij alle theatermensen in de kast staat: The Empty Space. Maar hij was ook de regisseur van voorstellingen waar meer mensen bij geweest zijn dan er ooit stoelen waren. Ofwel.
'Harry Partch knew exactly what he was doing. He chose very specific bourbon bottles to fill in those 43 steps in the octave. So he made music that is very accessible, but also very elusive. And that's what good art should do.'
“De enige die nog durft te gaan voor de elite”. Op weg naar de parkeergarage onder de Passengers Terminal Amsterdam verzuchtte de pensioengerechtigde recensent van de krant die ooit een pagina had over muziek, het gevoel van zijn deel van de samenleving. Het was na afloop van de persconferentie waar het programnma van Holland Festival 2014 werd gepresenteerd. Hij had het, terwijl we steeds dieper zakten, over Pierre Audi, de artistiek directeur van dat Holland Festival, die dit jaar zijn laatste – en meest glorieuze – programma ooit bekend heeft gemaakt.
"That sounds different. A bit sad."
I just played F, B, D♯ and G♯. Better known as the Tristan chord. But on guitar. My audience consists of 15 toddlers.
Thibaud Delpeut, aanstormend talent in theaterland, is per 9 september aangesteld als artistiek directeur van De Utrechtse Spelen. Om ook op zakelijk gebied voldoende vertrouwen uit te stralen is Jacques van Veen aangesteld als zakelijk directeur. Die verdiende zijn sporen eerder bij het Holland Festival en de Stadsschouwburg van Groningen.
Festival Boulevard in Den Bosch heeft dit jaar 55.000 kaarten verkocht, 5000 minder dan in 2012. Het festival, dat dit jaar van 1 tot 11 augustus werd gehouden, trok wel meer publiek voor het gratis aanbod op het festivalplein. Daarmee kwam het totaal aantal bezoekers aan het festival dit jaar op 145.000, 5000 meer dan in 2012. Omdat de zaalbezetting met 85% nog steeds mooi is, zal de daling in de kaartverkoop vooral te maken hebben met een kleiner aanbod van voorstellingen.
De samenwerking tussen pianist Tomoko Mukaiyama en choreograaf Nicole Beutler in de voorstelling ‘Shirokuro’, vorige week te zien tijdens het Holland Festival, levert een prachtig perspectief op op twee pianosonates van Galina Oestvolskaja. ‘Shirokuro’ betekent zwart-wit in het Japans. De absolute muziek van de Russische componiste wordt, ondanks sterke beelden en indrukwekkende mede-protagonisten op het toneel, nooit uitgelegd en behoudt daardoor zijn pure kracht.
Prachtige jurken, grote zonnebrillen en hoge hakken. Het is duidelijk dat op de voorstelling van het beroemde Moskouse theatergezelschap Theatre of Nations ook een groot Russisch publiek af is gekomen. Mannen in pak die af en toe tegen hun mouw praten lijken te getuigen van aanwezige Russische miljardairs. Maar niets blijkt minder waar als plotseling prinses Beatrix met haar gevolg de zaal binnenstapt.
69.500 bezoekers, dus zeker 5.000 bezoekers minder dan eerdere edities, maar de zalen zaten wel voller. Met 82% zaalbezetting is de organisatie van het Holland Festival tevreden over het festival van 2013. Of dat hogere bezettingspercentage, behalve aan het kleinere aantal voorstellingen (14 minder dan vorig jaar) ook te danken is aan kleinere zalen, is vanaf hier niet uit te zoeken, maar dat ook het grote Theater Carré met de vele onverkoopbare slechtzichtplaatsen dit jaar nauwelijks werd gebruikt, zal zeker geholpen hebben.
Wat te verwachten van een ‘musicabanda’ uit Oost-Tirool? Gemütliche volksmuziek? Gejodel? Dansmuziek voor bruiloften en partijen? Een avondje in een biercafé? Hoe dan ook: zeker geen Mahler. Maar waarom eigenlijk niet dacht het uit het dorpje Innervillgraten afkomstige Franui. Resultaat: een enerverende voorstelling rondom de orkestliederen. Zo hoorden we Mahler nog nooit.
There are those who spend nights queuing for a ticket. After all, the Berliner Ensemble is mythologically big. As big as the Royal Shakespeare Company in England, or La Comédie Française in France. Monuments to cultural history, dedicated to one writer, like Brecht or Shakespeare, or to an entire history, as the French are used to. We Dutch have
Een gezellig groepje dames dat lachend en kletsend binnenkwam, verlaat beduusd en betraand de zaal. Van slag, beschaamd, zo zie ik alle bezoekers naar buiten komen. Wat met woorden moeilijk te omschrijven is, staat op hun gezicht geschreven. Exhibit B van Brett Bailey is meer dan indrukwekkend. Het is een expositie die confronteert en raakt.
Multidisciplinaire duizendpoot Chris Marclay is doorgebroken met zijn filmproject The Clock: iedere seconde van de dag gerepresenteerd met found footage. Het heeft hem vijf jaar gekost om het 24-uur durende werk te maken. Dat zegt iets over de wijze waarop hij zijn kunst maakt. De ongelooflijke precisie waarmee hij monteert maakt zijn werk zo overtuigend dat de toeschouwer bijna in trance raakt.
Het Holland Festival presenteerde drie werken van hem in EYE, het nieuwe filmmuseum, waarin hij samenwerkte met MAZE, een nazaat van het Maarten Altena Ensemble.
In minuut 1 van CRACKz (Dança Morta) is het al raak. De dansers van Grupo de Rua de Niterói wervelen steunend op één hand door Zuiveringshal West van de Westergasfabriek. De ruimte lijkt voor deze voorstelling gemaakt.
Holland Festival
English (UK) 
Nederlands 
Français