De wind waait er harder dan elders. Het licht is er grijzer dan verderop. De Londense zuidoever, jarenlang ‘de andere kant’ van de chique binnenstad van de Engelse hoofdstad is in de vorige eeuw onderwerp geweest van diverse vernieuwingsgolven. Het begon in 1951met de bouw van concertgebouw ‘Southbank Centre‘, na jaren van gesteggel in 1976 gevolgd door het in dezelfde…
Friday 12 May kicks off the twelfth edition of Operadagen Rotterdam. Titled Lost & Found, the ten-day festival is dedicated to current refugee issues. I selected three operas by Calliope Tsoupaki, Annelies van Parys and Claron McFadden, strong women whose work deserves to be heard (and seen). The fear of the unknown is as old as the...
In the Volkskrant of 8 May 2017, Sarah Sluimer lets loose. The opinion maker (for Volkskrant and De Correspondent, among others) used to be a theatre maker and now wonders aloud why she is a bit done with theatre. Because she actually writes that down. I quote: 'I breathed theatre. I ate performances and was convinced that what was there,...
Vincent Macaigne is uncomfortable. He looks around nervously every time the waitresses run past with trays full of clinking glasses and slam the doors. He has hardly slept, and the previous evening he had walloped the audience of the Swiss Theatre Vidy with his brutal, inimitable performance En Manque. Braced, he sat down for the interview. "Sorry, I...
The SER report published on Friday 21 April rubs it in nicely: the cultural sector is on the verge of collapse. It is even worse than a year ago. This shows that the patience of a PvdA culture minister over the past four years has not helped. Indeed, Halbe Zijlstra's multiplier of misery is doing its job entirely as expected....
‘Veel operaproducties gaan nog altijd uit van een negentiende-eeuwse visie op de wereld’, zegt de Duitse componist Moritz Eggert (1965) in onderstaande podcast. ‘Maar kunst moet relevant zijn voor onze eigen tijd, de antwoorden van toen zijn niet de antwoorden van nu. Onze huidige problemen wortelen voor een groot deel in ons koloniale verleden, in onze uitbuiting van andere landen…
Inmiddels komen we een beetje om in de stemwijzers en kieskompassen. Voor elk onderdeel van het beleid is er wel een. Wat je moet stemmen als je een kloppend hart hebt voor kunst? De Correspondent gaf laatst een aardig overzichtje. Daaruit bleek dat kunst inderdaad een hobby is van vooral linkse partijen, althans, als het gaat om gesubsidieerde kunst. Kunst…
Choreographer Arthur Rosenfeld bid farewell (for now) to a long dance career on 5 February 2017. One that relies mostly on his wife, dancer Ana Teixido. Such a farewell does not go without a fight with Rosenfeld. Leaving the field for another, who really wants that? Exit pursued by a bear, based on an eccentric directorial cue from Shakespeare, continues until the...
Two of the finest stories in world literature have recently been reissued. The Dead (1914) by James Joyce and The Clerk Bartleby (1853) by Herman Melville have effortlessly stood the test of time. They are still wonderful reads. 'His soul slowly ebbed away as he heard it gently snowing through the universe and gently snowing in the...
September, de maand van het Nederlands Theaterfestival en het Fringe Festival vol met oude en nieuwe voorstellingen die je moet zien. Maar ook in de rest van het land gebeurt aan het begin van het nieuwe theaterseizoen erg veel. Vijf aanraders. Toneelgroep Maastricht, Eyes wide shut (toneel) ‘De nieuwe Shakespeare’ is hij al genoemd, ik noemde hem al ‘duivelskunstenaar’. Feit…
De wereld verandert nogal en het is fijn als kunstenaars daar iets mee doen. Festival Boulevard biedt gelegenheid aan Lizzy Timmers om een poging te wagen. Die poging, uitgevoerd in een wat verlopen cultureel centrum in een heuse Bossche krachtwijk, mag er zijn. Terugkeerturk heet deze semidocumentaire voorstelling. Timmers heeft zich verdiept in jonge, hoogopgeleide, goed ingeburgerde Turken die Nederland…
Huge passenger trunks, like those at the airport, are stacked crosswise on the stage in the Amsterdam Forest. This immense rendition forms the backdrop of Romeo & Juliet by William Shakespeare in the Amsterdam Bostheater's performance. Director Ingejan Ligthart Schenk stages Shakespeare's classic modern, with acrobatics by the Tent Circustheater group and musical input by De Veenfabriek.
Enfin, helemaal letterlijk was het niet, maar hij refereerde er duidelijk aan: Richard III. Geert Wilders, zelf niet al te cultureel onderlegd, citeert Shakespeare in zijn zoveelste pleidooi om Nederland met potdichte grenzen uit de EU te halen. In de tweede kamer. Ik zag het in Nieuwsuur, en u kunt het terugkijken. Op 39′:49″ minuten in de uitzending is hij in debat met zijn grote vriend, de VVD’er Halbe Zijlstra.
The smallest details speak for themselves. For the second time during this edition of the Holland Festival, the legendary BBC series This Life comes along. Richard Cant, who plays a flawless lead role in Neil Bartlett's play Stella, has previously appeared in This Life, the series that set the standard for the modern docusoap in 1996. So now live, up close, in De Brakke Grond's Red Hall, the man who also played a solid role in Midsomer Murders.
There are countries in the world, where the boundaries between art disciplines are not as sharply drawn as they are here. The Holland Festival, under the new leadership of Ruth MacKenzie, is catching us up. She is bringing events here where the boundaries between visual art, performance, video, film and performing arts can no longer be drawn. Events that generate meaning in ways that are quite new to us, such as The Encounter, last week, and Gardens Speak, later this week.
Swiss playwright Milo Rau created a theatrical trilogy about the demise of the European ideal. The second part The Dark Ages is now at the Holland Festival. Rau combined his actors' painful, personal life stories with themes from the works of Chekhov, Shakespeare and the Greek tragedies. With a Freudian sauce: 'Countless people who are The Dark Ages have seen ask me: 'Milo, is something wrong with your father?'
De Braziliaanse Christiane Jatahy was vorig jaar al met het stuk What If they went to Moscow op het Holland Festival. Ze kwam, zag en overwon. Dit jaar komt ze met het laatste deel uit de trilogie van toneeladaptaties, The Walking Forest. De titel verwijst naar de drie heksen in William Shakespeare’s Macbeth, die zijn opkomst en ondergang voorspellen. Het stuk vormde het uitgangspunt voor een performance met vier videoschermen, een bar, een actrice, een dode vis en, o ja, publiek.
On Saturday 4 June 2016, I attended the royal opening of the Holland Festival and was able to attend no review write about, because I was sitting in the front row of the Amsterdam Stadsschouwburg. As the stage was elevated, I was looking against a black wall, above which only the front actors were visible. The back and lower half of the stage were completely eluding me.
Me wrote that on, and the Holland Festival generously offered me the opportunity to go and see the performance again, from a better seat. At the same time, the organisers told me that the first three rows of the Stadsschouwburg would be compensated at this performance. So I went to Amsterdam one more time, on Monday 6 June.
Before the performance, while not eating a blackened hamburger in theatre restaurant Stanislavski, I heard from the neat people at the little table next to me that the front seats were offered at a sharply reduced rate, and that people like them who had already bought tickets had the choice of thus getting a partial refund or going on the waiting list for a seat with better sightlines. Whether they eventually managed to get one of the spots with better visibility, I don't know. The performance
'No barbaric act can ever erase press freedom,' French President Hollande tweeted immediately after the bloody attack on the editors of the satirical weekly Charlie Hebdo in January 2015. German Chancellor Angela Merkel walked side by side with him in a mass demonstration for freedom of expression. But that was the reality of the time. Now she stands ...
In times of Facebook, Twitter and Instagram, what power does the novel still have? Every so often, fiction is declared dead, but the International Literature Fesitval Utrecht (formerly City2Cities), which takes place this coming weekend in the former post office on the Neude, wants to show that novel pessimists are completely wrong. Nine highlights from the programme. PJ Harvey The Literature House, like last...
How far can you go in using Shakespeare's name for a theatre production? Or rather, when does an adaptation of a classic stop being an adaptation, and when should you just come out and say that you have written your own play? And then, if you've reported in your four-year plan that in 2016 you will be doing a Shakespeare...
Wie een historisch theaterstuk geloofwaardig naar het heden wil verplaatsen, kan maar beter radicaal te werk gaan, moet regisseur Theu Boermans gedacht hebben. En wie zijn bewerking van Nikolaj Gogols De Revisor bij het Nationale Toneel ziet, kan niet anders dan hem gelijk geven. Met verwijzingen naar asielzoekers, kleedhokjesgluurders, dataspionage en subsidiefraude lijkt het stuk gisteren geschreven. Toch blijft Boermans…
The last bit is always the most exciting. After a nice conversation with festival presenter Francis Broekhuizen, chief guest Susan Neiman suddenly joined us. It was nearing twelve, quite a bit of wine had actually already been poured into presenter and guest, but still. Suddenly you find yourself talking to a great philosopher and writer about David Bowie. This was the last session at Winternachten....
Vandaag werd bekend dat de sinds vijf jaar heropgeleefde Gijsbrecht-traditie wegens gebrek aan subsidie weer stopt. Jammer natuurlijk, al hoeven we ook niet zo hard te rouwen om het einde van deze Amsterdamse gewoonte, die sinds 1638 bestaan heeft. Het stuk is immers totaal onspeelbaar, historisch volledig naast de feiten en al-met-al een nogal pretentieuze weergave van de geschiedenis van…
Van Nederlands Symfonieorkest met internationale ambities terug naar provinciaal orkest met vooralsnog helemaal niets. Nu, op de ijzersterke oorspronkelijke naam na dan. Het zou een reclamespot voor Telfort kunnen zijn. Daartussen zitten vele verloren rechtszaken, de groteske protestnaam *****Symfonieorkest en het al even schreeuwerige HET Symfonieorkest. Het is de ultieme capitulatie van het ooit door zo’n beetje alles en iedereen…
English (UK) 
Nederlands 
Français
You must be logged in to post a comment.